Kukurydza (łac. Zea) to rodzaj roślin zbożowych, który obejmuje sześć gatunków, ale tylko jeden z nich został wprowadzony do kultury - jednoroczna słodka kukurydza (łac. Zea mays), najstarsze zboże uprawiane przez człowieka. Uprawę kukurydzy na terenie współczesnego Meksyku rozpoczęto od 7 do 12 tysięcy lat temu. W XV wieku pne kukurydza zaczęła się rozprzestrzeniać po całej Mezoameryce i pojawiła się potrzeba jej nowych odmian, co stanowiło zachętę do eksperymentów hodowlanych, których kulminacją było pojawienie się w XII-XI wieku pne wielu odmian roślin.
Dziś można bez przesady powiedzieć, że wszystkie starożytne cywilizacje żyjące w Ameryce (Olmekowie, Majowie i Aztekowie) zawdzięczają swój wygląd kukurydzy, ponieważ uprawa tej kultury zapoczątkowała wysoce produktywne rolnictwo, bez którego powstanie rozwiniętego społeczeństwa byłoby niemożliwe. Przed podbojem Ameryki przez Europejczyków kukurydza rozprzestrzeniła się już w Ameryce Południowej i Północnej, gdzie uprawiana była przez Irokezów od X do XVI wieku naszej ery.
W Europie kukurydza pojawiła się w XV wieku i jest obecnie uprawiana na całym świecie.
Sadzenie i pielęgnacja kukurydzy
- Sadzenie: siew sadzonek - na początku maja, sadzonki w ziemi - w połowie czerwca. Wysiew nasion do gruntu przeprowadza się, gdy gleba ogrzewa się do 10-12 ˚C.
- Oświetlenie: jasne światło słoneczne.
- Gleba: piaszczysto-gliniasta, gliniasta, torfowa, o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym.
- Podlewanie: wilgotność gleby na miejscu utrzymuje się na poziomie 70-80%, wydając 1-2 litry wody na nawadnianie kroplowe każdej rośliny. Po posadzeniu podlewanie powinno być umiarkowane, ale na etapie rozwoju 7 liści zwiększa się zarówno zużycie wody, jak i częstotliwość podlewania, a gdy nici na kolbach zaczynają ciemnieć, podlewanie jest stopniowo zmniejszane do umiarkowanego.
- Top dressing: roślina potrzebuje azotu przez cały okres wegetacji, aż do dojrzewania nasion, ale większość należy dodać w okresie tworzenia się kwiatostanów. Nawozy potasowe są wymagane do kukurydzy w pierwszej połowie sezonu wegetacyjnego, aw drugiej ich ilość jest stopniowo zmniejszana podczas karmienia. Fosfor jest potrzebny przez cały czas, ale w małych ilościach. Roślina potrzebuje również manganu, cynku, boru i miedzi, których roztwory są używane do traktowania liści kukurydzy.
- Rozmnażanie: nasiona.
- Szkodniki: wireworms, fałszywe wireworms, mole, ćmy łąkowe i kukurydziane, owies.
- Choroby: zaatakowane przez Fusarium na kolbach i pędach, helminthosporiosis, zgnilizna łodyg i korzeni pitya, czerwona zgnilizna na kolbach, rdza, zakurzony i pęcherzowy głaz.
Kukurydza - opis
Kukurydza cukrowa to wysoka roślina zielna, osiągająca wysokość 3 metrów lub więcej. Kukurydza ma dobrze rozwinięty system korzeni włóknistych sięgający 1-1,5 m. W dolnych węzłach łodygi mogą tworzyć się korzenie powietrzne podtrzymujące, które nie pozwalają pędowi opadać i dostarczają roślinie pokarmu i wody. Łodyga kukurydzy wyprostowana, nie wydrążona, o średnicy do 7 cm.Duże, liniowo-lancetowate liście mogą osiągnąć szerokość 10 cm i długość 1 m. Na jednej roślinie mogą mieć od 8 do 42. Kwiaty w kukurydzy są jednopłciowe: samce zbierane są na wierzchołki pędów w wiechy, a żeńskie w kolby ściśle otoczone liściastymi owijkami, chowające się w kątach liści i osiągające masę od 30 do 500 g, długość od 4 do 50 cm i średnicę od 2 do 10 cm. Jedna roślina rzadko tworzy więcej niż dwoje uszu,na wierzchołkach których z owijek wyłania się wiązka słupków, przypominająca kępkę włosów. Wiatr przenosi do tych kolumn pyłek z kwiatów męskich i następuje zapłodnienie, w wyniku którego powstają duże ziarniaki - owoce kukurydzy. Jądra ułożone w pionowych rzędach na łodydze ucha i ciasno do siebie dociśnięte mają kształt zaokrąglony lub sześcienny. Jeden kłos kukurydzy może pomieścić do tysiąca ziarniaków, a ich kolor może być żółty, czerwonawy, niebieski, fioletowy i prawie czarny.Jeden kłos kukurydzy może pomieścić do tysiąca ziaren, a ich kolor może być żółty, czerwonawy, niebieski, purpurowy i prawie czarny.Jeden kłos kukurydzy może pomieścić do tysiąca ziaren, a ich kolor może być żółty, czerwonawy, niebieski, purpurowy i prawie czarny.
Uprawa kukurydzy z nasion
Wysiew nasion kukurydzy
Kukurydza uprawiana jest metodą nasienną - sadzonkową i bez sadzonek. Wysiew kukurydzy na sadzonki odbywa się w kasetach z komórkami 45 cm² lub w doniczkach torfowych o średnicy 12 cm Kasety i doniczki wypełnia się mieszaniną dobrze ustrukturyzowanej gleby darniowej, zmieszanej w równych proporcjach z próchnicą zgniłą. Aby zwiększyć wilgotność podłoża, można dodać do niego hydrożel, ale wypełniając komórki i doniczki mieszanką gleby należy pamiętać, że żel może wchłonąć nawet 500 objętości wody. Hydrożel pozwoli zmniejszyć ilość podlewania o 3-5 razy, ponieważ kryształy, które wchłonęły wodę, stopniowo uwalniają wilgoć i oddają ją do gleby.
Nasiona kukurydzy wysiewa się na początku maja, po wykiełkowaniu przez 5-7 dni w wilgotnej szmatce lub bibule w temperaturze pokojowej. 3-4 ziarna kukurydzy umieszcza się w doniczkach, po dwa w komórkach. Nasiona pogłębia się o 3-4 cm, po czym glebę zwilża się ciepłym roztworem 4 g Fundazolu w 10 l wody i plony przenosi się na słoneczny parapet ekspozycji wschodniej lub południowo-wschodniej.
Uprawa sadzonek kukurydzy
Sadzonki kukurydzy rozwijają się bardzo wolno i od momentu pojawienia się pędów wskazane jest zorganizowanie dla nich dodatkowego oświetlenia fitolampem lub lampą fluorescencyjną. W okresie wzrostu sadzonki są karmione raz lub dwa razy Polyfid, Terraflex, Master lub Kemira-hydro. Gdy pojawią się 3-4 liście, pozostaw jedną silną sadzonkę w komórce i dwie w doniczkach, a słabsze rośliny przytnij nożyczkami nad powierzchnią ziemi. Wzrost i rozwój sadzonek jest przyspieszony od momentu pojawienia się na nich 4-5 liści.
Na tydzień przed sadzeniem sadzonek w ziemi zaczynają je utwardzać codziennymi sesjami w cieniu na świeżym powietrzu, stopniowo wydłużając czas trwania zabiegu, aż sadzonki przyzwyczają się do nowych warunków rozwojowych.
Zbieranie kukurydzy
Kukurydza nie jest nurkowana, ponieważ nie toleruje zbyt dobrze przesadzania.
Sadzenie kukurydzy na zewnątrz
Kiedy sadzić kukurydzę w ziemi
W otwartym terenie kukurydza jest sadzona, gdy mrozy nie mogą jej już uszkodzić - na początku lub w połowie czerwca. Należy pamiętać, że obniżenie temperatury powietrza do 3 ºC może spowolnić wzrost sadzonek aż do całkowitego zatrzymania. Jeśli temperatura spadnie jeszcze niżej, sadzonki umrą. Kukurydza jest rośliną ciepłolubną, dlatego teren przeznaczony na nią powinien być nasłoneczniony i osłonięty od wiatru.
Gleba na kukurydzę
Za najlepszą glebę pod kukurydzę uważa się dobrze przepuszczalną żyzną i oddychającą czarnoziem, na której przed kukurydzą rosła kapusta, ziemniaki, buraki, cukinia, pomidory, ogórki i dynia. Konieczne jest przygotowanie działki pod kukurydzę jesienią: konieczne jest usunięcie chwastów i doprowadzenie zgniłego obornika do głębokiego kopania. Wiosną, jeśli gleba na miejscu jest ciężka, rozluźnia się ją, dodając posiekaną słomę lub trociny, po czym powierzchnię wyrównuje się.
Jak sadzić kukurydzę na zewnątrz
Na przygotowanym terenie wykonuje się otwory w odległości 50 cm od siebie i sadzi w nich obficie podlewane sadzonki przez przeładunek. Staraj się nie niszczyć glinianej kuli, ponieważ może to spowodować słabe zakorzenienie sadzonki. Schemat sadzenia kukurydzy powinien uwzględniać specyfikę jej rozwoju. Wskazane jest sadzenie sadzonek nie w jednym rzędzie, ale co najmniej w pięciu, ponieważ w przeciwnym razie mogą wystąpić problemy z zapylaniem kukurydzy. Lepiej zostawić odległość między rzędami półtora metra - później można w nich sadzić melony i tykwy. Rośliny w sąsiednich rzędach są ułożone naprzemiennie, aby poprawić fotosyntezę kukurydzy. Ponadto przy tym schemacie sadzenia wygodnie jest używać systemu nawadniania kroplowego.
Co sadzić po kukurydzy
Jeśli odpowiednio karmiłeś kukurydzę w okresie wegetacji, uprawy takie jak bazylia, koper i szałwia, a także cukinie i buraki mogą być później uprawiane na tym obszarze.
Pielęgnacja kukurydzy
Jak uprawiać kukurydzę
Początkujący ogrodnicy uważają kukurydzę za bezpretensjonalną uprawę i ograniczają ją do odchwaszczania i rzadkiego podlewania, ale niewystarczająca pielęgnacja może prowadzić do słabych zbiorów i zubożenia gleby na miejscu. Uprawa kukurydzy wymaga regularnej pielęgnacji sadzonek, które nie są jeszcze mocne - są podlewane, odchwaszczane i koniecznie spuszczane, aby rośliny mogły uzyskać silne korzenie przybyszowe w dolnej części łodygi, co zapewni im stabilność i pomoże im prawidłowo rosnąć i rozwijać się. Ponadto konieczne jest kilkakrotne poluzowanie gleby między roślinami, nałożenie opatrunku pogłównego oraz zabezpieczenie kukurydzy przed szkodnikami i chorobami, których ma dużo.
Podlewanie kukurydzy
Kukurydza kocha wilgoć: może wchłonąć 2-4 litry wody dziennie, ale podlewanie jest dla niej trudne - w glebie wypełnionej wodą z powodu braku powietrza jej korzenie obumierają, przestaje rosnąć, liście stają się fioletowe, a zbiory kukurydzy są zagrożone. Dlatego wilgotność gleby na miejscu utrzymuje się na poziomie 70-80%, to znaczy na każdą roślinę zużywa się 1-2 litry wody. Jeśli nie ma warunków do regularnego podlewania, często będziesz musiał poluzować glebę wokół roślin, aby jak najdłużej utrzymać w niej wilgoć - nie bez powodu poluzowanie nazywa się podlewaniem na sucho.
Po posadzeniu sadzonek podlewanie powinno być umiarkowane, ale od momentu pojawienia się na roślinach 7 liści zużycie wody i częstotliwość podlewania są stopniowo zwiększane, aż do wystąpienia masowego pojawienia się wiech. Kiedy nici na kolbach zaczną ciemnieć, podlewanie jest stopniowo zmniejszane do umiarkowanego.
Najlepszym sposobem na utrzymanie wilgotności gleby na polu kukurydzy jest zastosowanie systemu nawadniania kropelkowego, ponieważ woda i rozpuszczone w niej składniki odżywcze wpływają bezpośrednio do korzeni roślin, oszczędzając wodę i nawozy.
Top dressing z kukurydzy
Dobry właściciel musi wypełnić glebę nawozami organicznymi i mineralnymi przed sadzeniem kukurydzy. Nie oznacza to jednak, że w okresie wegetacji nie jest konieczne dodawanie nawozu do gleby. Faktem jest, że w przeciwieństwie do innych upraw kukurydza zwiększa swoją zieloną masę przez cały sezon wegetacyjny, więc będzie wymagała karmienia od wiosny do jesieni. Dodatkowo w każdym okresie rozwojowym rośliny wymagają określonych składników pokarmowych, a jeśli gleba zostanie wypełniona wszystkimi niezbędnymi na sezon przed sadzeniem nawozami, to zbyt duże ich stężenie może być większym problemem niż brak nawozów.
Azot należy podać do gleby przed dojrzewaniem nasion. Ale roślina powinna otrzymać główną ilość pierwiastka w okresie przed utworzeniem kwiatostanów. Najintensywniejsze wchłanianie nawozów potasowych następuje w pierwszej połowie sezonu, w drugiej połowie następuje odwrotny wypływ pierwiastka z rośliny do gleby. Fosfor jest potrzebny kukurydzy w znacznie mniejszych ilościach, ale przez cały sezon. Nawożenie fosforanowe rozpoczyna się na etapie przygotowania stanowiska, a fosfor zostaje zatrzymany po dojrzewaniu ziaren.
Oprócz trzech głównych pierwiastków kukurydza wymaga pierwiastków śladowych - przede wszystkim manganu i cynku, w mniejszym stopniu boru i miedzi. Należy pamiętać, że glebach zasadowych brakuje manganu i boru, a gleby kwaśne zwykle nie zawierają wapnia. Brak pierwiastków śladowych rekompensuje dolistna obróbka kukurydzy.
Pierwsze karmienie jest zwykle stosowane podczas pojawienia się trzeciego i czwartego liścia i składa się z gnojowicy lub roztworu odchodów drobiu. Drugi opatrunek górny powinien składać się z azotanu amonu (15-20 g na m²), soli potasowej (15-20 g na m²) i superfosfatu (30-50 g na m²). Jeśli brakuje określonych elementów, potraktuj kukurydzę ich roztworami na liściach. Na przykład, jeśli na liściach pojawią się białe paski, należy spryskać kukurydzę roztworem cynku, a jeśli nawożenie jest opóźnione, do przetworzenia roślin wymagany jest roztwór boru.
Szkodniki i choroby kukurydzy
Choroby kukurydzy
Niestety istnieje sporo szkodników i chorób dotykających kukurydzę. Najczęściej kukurydza jest chora na fusarium na kolbach i pędach, helminthosporiozę, zgniliznę łodyg i korzeni pitya, czerwoną zgniliznę na kolbach, rdzę, zakurzony i pęcherzowy głaz.
Fusarium na kolbie jest szeroko rozpowszechnione w rolnictwie, a epidemie tej choroby występują w okresach wysokiej wilgotności i długotrwałych opadów. Oznaki choroby fusarium pojawiają się na etapie mlecznej dojrzałości uszu - tworzy się na nich różowawy nalot, silnie porażone ziarna ciemnieją, tracą połysk, poluzowują się i zapadają, a te, które pozostają nienaruszone, nie mogą być użyte jako nasiona, gdyż mogą zostać zakażone. Aby uniknąć chorób, przed siewem należy zaprawić nasiona.
Sadzonka Fusarium jest również dość powszechną chorobą, w której porażone nasiona są pokryte białym lub różowym nalotem, a kiełek, który wyłonił się z ziarna, brązowieje i obumiera. Ale nawet jeśli nadal się rozwija, pozostaje w tyle za innymi roślinami, ma osłabione korzenie, delikatną łodygę, suszące się liście. W najlepszym przypadku taka roślina po prostu nie przyniesie plonów. Nie można wyleczyć choroby, ale można zapobiec klęsce choroby: przed siewem ziarniaki należy traktować preparatami grzybobójczymi, nasiona należy wysiewać na czas i na miejscu dobrze nagrzanym przez słońce.
Infekcja Helminthosporium atakuje blaszki liściowe i kłosy kukurydzy, tworząc na nich brązowe i szare plamy wrzecionowate otoczone ciemną obwódką. Czasami pośrodku plamek można zobaczyć nalot sadzy. Plamy rosną, łączą się w bezkształtne ognisko, co powoduje obumieranie liści, na dotkniętych uszach tworzy się szary nalot, nasiona marszczą się, pokrywają ciemną grzybnią iz czasem gniją. Czynniki wywołujące chorobę mogą utrzymywać się na nasionach i resztkach pożniwnych kukurydzy. Aby zabezpieczyć uprawę przed chorobami, należy obserwować płodozmian, uprawiać odporne na infekcje mieszańce, zaprawiać nasiona przed siewem i glebę w okolicy fungicydami, a po zbiorach usuwać z terenu chwasty i resztki roślinne kukurydzy.
Zgnilizna łodygi może rozprzestrzeniać się bardzo szybko podczas długotrwałych opadów, ale rzadko występuje w klimacie suchym. Początek choroby charakteryzuje się pojawieniem się ciemnych plam w dolnej części łodygi lub międzywęźli, a wraz z rozwojem choroby następuje zmiękczenie, próchnica i śmierć łodygi, a jej rdzeń staje się różowy, a dotknięte tkanki pokryte są wieloma małymi perytecjami o średnicy nie większej niż jeden milimetr. Możliwe jest zapobieganie pojawianiu się zgnilizny łodygi za pomocą tych samych środków zapobiegawczych, które zostały już opisane.
Rdza kukurydziana jest wywoływana przez patogen, który jest szczególnie aktywny w drugiej połowie lata i kontynuuje swoją destrukcyjną aktywność do końca sezonu wegetacyjnego: na spodniej stronie liści pojawiają się jasnożółte plamy, które stopniowo ciemnieją, a następnie tworzą się na nich krosty z dojrzewającymi zarodnikami nie większymi niż milimetr. Tkanka liścia pod krostami wysycha, pęka, a zarodniki rozpraszają się i infekują zdrowe tkanki i rośliny. Rdzy należy zwalczać za pomocą środków zapobiegawczych i traktowania upraw roztworami grzybobójczymi.
Głowy jest chorobą zakaźną wszystkich upraw, najczęściej dotykającą kukurydzę w regionach południowych. Klęska obejmuje kwiatostany i kłosy rośliny, a czynnik wywołujący chorobę może gromadzić się w glebie przez lata bez ujawniania się, ale gdy tylko pojawią się sprzyjające warunki, może spowodować rozległą epidemię, która może zniszczyć nawet 40% plonów. Chore kwiatostany stają się luźną masą, uszy zamieniają się w czarną grudkę. Jeśli roślina została zaatakowana na wczesnym etapie rozwoju, zatrzymuje się we wzroście, staje się zbyt krzaczasta i brzydka w porównaniu ze zdrowymi okazami. Czasami choroba nie jest tak oczywista, ale negatywnie wpływa na sezon wegetacyjny. Aby uniknąć infekcji,Uprawiaj hybrydy odporne na zasmucenie i ściśle przestrzegaj płodozmianu - przestrzeganie tych środków zapobiegawczych pozwala nie gromadzić patogenów w glebie.
Grzyb bąbelkowy jest wywoływany przez grzyba bazidalnego i objawia się licznymi pęcherzami na kolbach i liściach kukurydzy. Gdy wiechy są uszkodzone, na kwiatach pojawiają się szorstkie, woreczkowe zgrubienia, ale największe zgrubienia tworzą się na łodygach i uszach. Podczas zbioru duże galasy odpadają i pozostają w glebie, a następnego roku ponownie infekują rośliny. Choroba postępuje podczas suchej pogody i zbyt gęstego sadzenia. Podczas masowej epidemii choroba może zniszczyć do 50% upraw. Można temu zapobiec, uprawiając odporne na choroby hybrydy i sadząc kukurydzę zgodnie ze schematem opracowanym przez profesjonalistów. Nie zapomnij zaprawić nasion przed zasiewem roztworem fungicydu i usunąć chwasty i resztki kukurydzy z obszaru po zakończeniu sezonu.
Szkodliwa zgnilizna korzeni kukurydzy jest najczęściej obserwowana na obszarach o ciężkich glebach i dużej wilgotności. Czynnik wywołujący chorobę jest aktywowany podczas kiełkowania sadzonek, wpływając na ich system korzeniowy - na korzeniach pojawiają się zwężenia, nie tworzą się włośniki, w wyniku czego korzenie gniją i wysychają, zaczynając od wierzchołków, a następnie cała roślina również umiera. Jeśli choroba jest łagodna, można zaobserwować zmianę koloru liści i opóźnienie wzrostu roślin. W celu intensywnego leczenia i profilaktyki choroby kukurydza jest traktowana preparatami grzybobójczymi lub fosfonianami.
Czerwona zgnilizna kolb jest niebezpieczna, ponieważ nie tylko zmniejsza plon kukurydzy, ale także infekuje ludzi i zwierzęta, powodując uszkodzenie ich komórek nerwowych. Choroba jest wykrywana w okresie dojrzałości mleczno-woskowej: na górnych uszach pojawia się biało-czerwony nalot, szybko rozprzestrzeniający się i obejmujący zarówno rdzeń, jak i ziarna. W wyniku uszkodzenia ziarniaki ulegają zniszczeniu, a owijka brązowieje, wysycha i szczelnie zakrywa chore ucho. Długotrwałe deszcze i niskie temperatury podczas dojrzewania nasion przyczyniają się do rozprzestrzeniania się choroby. Szkodom można zapobiec, utrzymując płodozmian, uprawiając odporne na choroby mieszańce, zaprawiając nasiona przed siewem, kontrolując ilość zastosowanych nawozów azotowych, głębokie kopanie i oczyszczanie terenu po zbiorach z resztek roślin i chwastów.Do walki z chorobą należy stosować preparaty grzybobójcze.
Szkodniki kukurydzy
Spośród szkodników najbardziej niebezpieczne dla kukurydzy są wireworms, fałszywe wireworms, czerpaki, ćmy łąkowe i kukurydziane oraz mucha owsiana.
W przypadku wireworms (larwy chrząszczy) i fałszywych wirewormów (larwy ciemniaka) kukurydza jest główną ofiarą, chociaż chętnie zjadają również ziemniaki, słoneczniki, buraki i inne rośliny warzywne, gryząc dziury w ich podziemnych organach. Jeśli gęstość owadów na m² ogrodu wynosi 90 lub więcej, siew w najlepszym przypadku zmniejsza się o jedną czwartą, ale zdarzały się przypadki całkowitego zniszczenia plonów. Najbardziej aktywne szkodniki występują przy niskich temperaturach powietrza w porze deszczowej lub na nawadnianych polach. Aby zapobiec rozmnażaniu się i rozwojowi wirewormów, należy każdej jesieni orać pole, obserwować płodozmian, marynować ziarniaki przed siewem środkami owadobójczymi oraz stosować pułapki feromonowe przeciwko szkodnikom w okresie wegetacji.
Ćmy jedzące liście mogą również poważnie uszkodzić kukurydzę. Są wszechobecne i wpływają na wszystkie organy roślin lądowych. Głównym zagrożeniem są ćmy zimowe, łąkowe i bawełniane, które w sezonie rozmnażają się od dwóch do czterech pokoleń szkodników. Pierwsze i drugie pokolenie niszczą głównie liście kukurydzy, podczas gdy trzecie i czwarte pokolenie obgryza kolby, poważnie wpływając na organy generatywne, co prowadzi do spadku plonu i jakości ziarna. Z czerpakami i ich larwami trzeba postępować przede wszystkim metodami agrotechnicznymi - obserwując płodozmian, oranie gleby po zbiorze i terminowe niszczenie chwastów. Do zwalczania larw można zastosować pułapki feromonowe.
Owies szwedzki żyje w klimacie umiarkowanie wilgotnym - bliżej strefy leśno-stepowej oraz w rejonie nawadnianych pól. W sezonie rozmnaża się 2-3 pokolenia, które są równie niebezpieczne dla kukurydzy. Możesz chronić roślinę przed muchami za pomocą środków zapobiegawczych: głębokiej orki lub kopania terenu jesienią, a następnie zagęszczenia gleby, terminowego siewu nasion i sadzenia sadzonek, a także regularnego zwalczania chwastów. Jeśli mucha pojawi się na twojej kukurydzy, będziesz musiał uciec się do traktowania roślin środkami owadobójczymi.
Ćma łąkowa występuje częściej w strefach stepowych, leśno-stepowych i tajgi. Z czterech pokoleń ćmy najniebezpieczniejsza jest pierwsza - szybko rozmnażające się gąsienice. Ciekawostką jest fakt, że liczba ćmy przejawia się cyklami - raz na 10-12 lat dochodzi do inwazji szkodników w takiej ilości, że może zniszczyć nawet 60%, a czasem całą uprawę. Gąsienice są uszkadzane przez liście i łodygi kukurydzy, słoneczników, roślin strączkowych i niektórych zbóż, ziemniaków, buraków i konopi. Pojawieniu się szkodników można zapobiec za pomocą już opisanych metod agrotechnicznych, a gąsienice i ćmy są niszczone produktami biologicznymi.
Ćma macierzysta. Główną ofiarą ćmy szypułkowej jest kukurydza, choć atakuje także chmiel, soję, paprykę, sorgo i proso. Ten szkodnik rozwija się przez trzy pokolenia, składając jaja na liściach i łodygach, które nie giną nawet podczas silnych mrozów. Objawy obecności ćmy to zażółcenie liści i ich nerwów centralnych. Żyły pękają, liść wygina się i obumiera. Próg szkodliwości tego owada wynosi 6 na m2 nasadzeń. Przy ścisłym przestrzeganiu technologii rolniczej kukurydza jest mniej lub bardziej chroniona przed ćmą łodygową, ale jeśli się pojawi, konieczne jest traktowanie roślin środkami owadobójczymi.
Czyszczenie i przechowywanie kukurydzy
Zbiór kukurydzy cukrowej rozpoczyna się selektywnie po osiągnięciu dojrzałości mlecznej. Skąd wiesz, kiedy nadszedł czas, aby wziąć kolbę? Skoncentruj się na następujących znakach:
- zewnętrzna warstwa owijki skurczyła się, a jej kolor stał się jasnozielony;
- nici zwisające z kolby są brązowe i suche;
- po naciśnięciu z ziaren uwalnia się biały sok;
- ziarna na kolbie są gładkie, żółte, zamknięte w gęstych rzędach, bez zmarszczek i wgnieceń.
Jeśli spóźnisz się ze zbiorami, kukurydza przejrzy się i straci swój smak i wartości odżywcze, ziarna wysychają i nie będą się dobrze gotować.
Przygotowanie kukurydzy do składowania długoterminowego obejmuje wstępne czyszczenie kolb, następnie suszenie i czyszczenie z ziarna i chwastów. Nieuszkodzone kolby wysyłane są do suszenia. Są one uwalniane z liści, ale opakowanie nie jest odcinane, znamiona kukurydzy (cienkie nitki otaczające kolbę) są usuwane, kolby są splecione z liśćmi i zawieszone pod sufitem do całkowitego wyschnięcia w dobrze wentylowanym, suchym pomieszczeniu. Suszenie kukurydzy jest zakończone, gdy kukurydza wysypie się z kolby podczas delikatnego potrząsania.
Jeśli zamierzasz przechowywać kukurydzę przez długi czas, kukurydzę należy wyłuskać, przelać do plastikowych lub szklanych słoików, pudeł kartonowych lub woreczków. Kukurydza popcorn jest przechowywana w plastikowych torebkach w zamrażarce i, jeśli to konieczne, bezpośrednio zamrożona na patelni.
Kukurydza mleczna przeznaczona do gotowania jest przechowywana w lodówce w temperaturze 0 ºC nie dłużej niż trzy tygodnie. Przechowywana w wyższej temperaturze kukurydza traci dziennie półtora procent lub więcej cukru - im wyższa temperatura, tym większe straty. Najlepiej przechowywać mleczną kukurydzę zamrożoną lub konserwowaną, aby zachować wartość odżywczą produktu. Co więcej, jeśli zamrażarka na to pozwala, musisz umieścić w niej kukurydzę bezpośrednio na kolbie. Aby przygotować kukurydzę do układania, przygotowuje się dwa duże pojemniki - jeden z wrzącą wodą, a drugi z zimną wodą i kawałkami lodu. Najpierw kolbę obraną z opakowania i znamienia zanurza się na kilka minut we wrzącej wodzie, następnie w tym samym czasie w zimnej wodzie, po czym kukurydza suszy się na szmatce, każdą kolbę zawija się w folię spożywczą i umieszcza w zamrażarce, gdzie przechowuje się do 1,5 lat bez utraty jakości.
Rodzaje i odmiany kukurydzy
Uprawiane odmiany kukurydzy dzielą się na sześć grup: ząbkowaną, woskową, krzemienną, cukrową, pękniętą i skrobiową.
Kukurydza zębata (Zea mays indentata)
W kukurydzy ząbkowanej ziarna są duże, wydłużone, a gdy są dojrzałe, w górnej płaszczyźnie tworzy się wgłębienie, które sprawia, że wyglądają jak zęby. Rośliny te nie krzaczą, mają mocne łodygi, większość odmian, choć owocujących, późno dojrzewa. Ta kukurydza pastewna jest uprawiana głównie w Stanach Zjednoczonych i służy do hodowli zwierząt oraz do przetwarzania na mąkę, alkohol i zboża.
Skrobia kukurydziana (Zea mays amylacea)
- jedna z najstarszych odmian kultury, rozpowszechniona w krajach Ameryki. Reprezentowana jest również głównie przez późne odmiany roślin średniej wielkości, średnio i silnie krzaczastych. Ziarna mają wypukły wierzch, matową gładką powierzchnię, luźne mączne wnętrze. Z tych odmian produkuje się głównie alkohol i skrobię.
Kukurydza Flint (Zea mays indurata)
ma najszerszy obszar dystrybucji. Jego ziarno jest gładkie, błyszczące, z wypukłym wierzchołkiem w kolorze białym lub żółtym. Służy do produkcji płatków kukurydzianych, paluszków i zbóż. Ale największe zapotrzebowanie dotyczy wcześnie dojrzewających, wysokowydajnych odmian uzyskanych przez skrzyżowanie kukurydzy krzemiennej z kukurydzą zębatą.
Burst Corn (Zea mays everta)
- także najstarsza z odmian. Charakterystyczną cechą ziaren tej grupy odmian jest zdolność pękania po podgrzaniu. To z pękającej kukurydzy powstaje popcorn. Powierzchnia ziaren u odmian z tej grupy jest błyszcząca i gładka. Odmiany dzielą się na dwie podgrupy - ryż i jęczmień perłowy, które różnią się kształtem i smakiem ziaren. Krzewy popcornu są dobrze ulistnione i tworzą wiele małych, gęsto ziarnistych kłosów. Popcorn jest uprawiany na całym świecie.
Kukurydza Woskowa (Zea mays ceratina)
reprezentuje grupę zmodyfikowanych odmian amerykańskich, wyróżniających się gładkością i matowością ziaren, których nieprzezroczysta warstwa zewnętrzna przypomina wosk o twardej strukturze. Wnętrze ziaren jest lepkie i mączne. Nie jest to bardzo popularna odmiana, a największą popularność w Chinach zdobyła ograniczona liczba odmian.
Kukurydza cukrowa (Zea mays saccharata)
jest najczęściej uprawianą rośliną uprawną w amatorskiej uprawie warzyw, która jest również powszechnie uprawiana w rolnictwie. Charakterystyczną cechą odmian tej odmiany jest gromadzenie w dojrzewających ziarnach dużej ilości cukrów rozpuszczalnych w wodzie o niskiej zawartości skrobi. To odmiany kukurydzy cukrowej są używane do konserw. Odmiana jest reprezentowana przez niskie, krzaczaste rośliny, tworzące kilka kłosów z ziarnami o różnych kolorach, w zależności od odmiany. Wśród odmian tej odmiany jest kukurydza złota, kukurydza czerwona, a nawet czarna.
Występuje również rzadka i mało cenna hybryda - kukurydza ostro-ziarnista lub nosowa oraz odmiana Karagua - kukurydza kiszonkowa, która jest uprawiana w Ameryce Północnej.
Oferujemy Państwu odmiany i hybrydy kukurydzy o najwyższych walorach:
- Lakomka 121 to wysokowydajna i odporna na choroby odmiana o okresie wegetacji 70-75 dni. Roślina to krzew o wysokości do półtora metra, na którym tworzą się cylindryczne kolby o długości do 20 cm z szerokimi wydłużonymi soczystymi ziarnami o słodkim smaku. Odmiana nadaje się do zamrażania i gotowanej żywności;
- Dobrynya to wczesna hybryda o wysokości do 170 cm z dużymi uszami wypełnionymi ziarnkami słodkiego smaku. Odmiana jest odporna na rdzę, mozaikę i dobrze rośnie na każdej glebie;
- Pioneer to jedna z najlepszych mieszańców kukurydzy krzemiennej, której zaletami są mrozoodporność i najwyższy plon kukurydzy w każdych warunkach pogodowych. Jednak ta odmiana nie nadaje się do uprawy daczy, ponieważ jej ziarna nie są zbyt słodkie i nie mają najlepszego smaku. Używane są do przetwórstwa i do żywienia zwierząt;
- Spirit to owocująca i odporna na choroby i szkodniki hybryda, dobrze znosząca traktowanie pestycydami. Ziarna spirytusowe mają słodki smak, który wypada korzystnie w porównaniu z ziarnami innych odmian;
- Syngenta to produktywna hybryda austriackiej selekcji, dostosowana do warunków środkowego pasa. Zębate ziarna tej kukurydzy są bogate w składniki odżywcze i są surowcem do produkcji zbóż i paszy dla zwierząt;
- Wczesna złocista 401 to nisko rosnąca odmiana średnio sezonowa z kłosami do 19 cm długości i ziarnami o przyjemnym smaku. Odmiana nadaje się do konserw;
- Oerlikon to odmiana popcornu, w której ziarna po obróbce termicznej silnie rosną - popcorn okazuje się elastyczny, duży i bardzo smaczny. Ziarna tej odmiany charakteryzują się wysoką zawartością cukru, co nie jest typowe dla odmian pękających.
Właściwości kukurydzy - korzyści i szkody
Przydatne właściwości kukurydzy
Kukurydza ma właściwości lecznicze, z których ludzkość korzysta od dawna. Oprócz skrobi zawiera fosfor, nikiel, potas, miedź i magnez, witaminy D, C, K, PP oraz z grupy B. Olejek tłuszczowy, olejek eteryczny, saponiny, gumopodobne i gorzkie substancje glikozydowe, steroidy stygmasterol i sitosterol znajdują się w jedwabiu kukurydzianym ... Liście kukurydzy zawierają estry kwasów fenolokarboksylowych (np. Kwasu kawowego i kwasu ferulowego), kwercytynę, flawonoidy, rutynę i niektóre glikozydy.
Lekarze uważają, że regularne spożywanie ziaren kukurydzy poprzez usprawnienie procesów metabolicznych w organizmie zmniejsza prawdopodobieństwo udaru, chorób układu krążenia i cukrzycy. Dietetycy twierdzą, że kukurydza, która jest częścią diety osób starszych, pomaga zachować, a nawet poprawić wzrok, ponieważ żółte ziarna zawierają karotenoidy. Wystarczy wybrać kolby z delikatnymi ziarenkami mleka, ponieważ przejrzała kukurydza jest słabo przyswajana przez organizm.
Spożycie łyżki oleju kukurydzianego podczas śniadania i kolacji ochroni Cię przed chorobami skóry, astmą i migrenami, zwiększy napięcie woreczka żółciowego i wzmocni skurcz jego ścian. Wartość oleju kukurydzianego polega również na tym, że zawiera nienasycone kwasy tłuszczowe - linolenowy, linolowy, arachidonowy, które biorą udział w procesach metabolicznych i regulują metabolizm cholesterolu. Spożywanie oleju kukurydzianego może zmniejszyć skłonność do zakrzepicy u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym. Olej kukurydziany jest bogaty w biologicznie czynne fosfatydy, które pozytywnie wpływają na pracę tkanki mózgowej, regulują zawartość cholesterolu w organizmie i przyczyniają się do kumulacji w nim białek - przy braku fosfatydów w organizmie gromadzą się tłuszcze, a w tkankach odkłada się cholesterol.Olej kukurydziany jest również polecany w leczeniu i profilaktyce miażdżycy.
Kukurydza - przeciwwskazania
Pyłek odpornej na szkodniki genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy zawiera niebezpieczną truciznę, która zabija wszelkie owady, dlatego należy powstrzymać się od jedzenia ziaren tych odmian, dopóki naukowcy nie dowiedzą się w końcu, czy ta trucizna jest niebezpieczna dla ludzi. Dziś nie jest tajemnicą, że spożywanie mutantów pokarmowych zwiększa ryzyko reakcji alergicznych, otyłości i innych następstw zaburzeń metabolicznych.
Każda kukurydza jest przeciwwskazana w przypadku zaostrzenia wrzodów żołądka i dwunastnicy, ponieważ powoduje rozdęcie jelit. Niepożądane jest spożywanie kukurydzy z zakrzepowym zapaleniem żył i zwiększoną krzepliwością krwi, a także u osób o niskiej masie ciała, ponieważ pomaga to zmniejszyć apetyt. Przeciwnie, olej kukurydziany jest przeciwwskazany dla osób otyłych, a także dla osób z indywidualną nietolerancją produktu.
