Czerwona porzeczka: sadzenie i pielęgnacja, fotografia, przycinanie, rozmnażanie, opis odmian

Porzeczka czerwona (łac. Ribes rubrum), czyli porzeczka ogrodowa lub porzeczka zwyczajna - liściasty krzew z rodziny agrestu. W naturze czerwone porzeczki rosną w strefie leśnej Eurazji, tworząc zarośla na krawędziach, wzdłuż brzegów rzek i strumieni. W kulturze Holendrzy zaczęli uprawiać czerwone porzeczki już w V wieku i nie jako krzew jagodowy, ale jako roślina ozdobna. Dlatego porzeczki czerwone są w Europie znacznie bardziej popularne niż czarne.
W Moskwie czerwona porzeczka pojawiła się dopiero w XV wieku.

Sadzenie i pielęgnacja czerwonych porzeczek

Lądowanie: we wrześniu lub od połowy do końca kwietnia.
Oświetlenie: jasne światło słoneczne.
Gleba: lekko kwaśne lub neutralne czarnoziemy, gleby leśne z dużą zawartością próchnicy lub gliny.
Podlewanie: regularne i wystarczające, szczególnie w okresie aktywnego wzrostu i tworzenia się jajników (początek czerwca), a także w okresie napełniania jagód (koniec lipca lub początek sierpnia). Zużycie - 20-30 litrów wody na m²: glebę należy namoczyć na głębokość 30-40 cm.
Top dressing: w kwietniu do gleby dodaje się mocznik, w czerwcu - roztwór gnojowicy lub obornika drobiowego, chociaż można nawozić glebę kompleksem mineralnym. Latem, w pochmurne dni lub wieczorem, na liściach przeprowadza się opatrunek dolistny za pomocą roztworów pierwiastków śladowych - kwasu borowego, siarczanu cynku, siarczanu miedzi, siarczanu manganu i molibdenu amonu. Na początku października glebę wokół krzewów wykopuje się materią organiczną, nawozami potasowymi i fosforowymi.
Przycinanie: wczesną wiosną lub po opadnięciu liści.
Rozmnażanie: nakładanie warstw, dzielenie buszu i sadzonki.
Szkodniki: na roślinę mogą wpływać owoce czarnej porzeczki, bąblowce agrestowe żółte i bladonogie, muszki porzeczkowe, roztocza, przędziorki i pająki, mszyce liściowe i agrestowe, ćma agrestowa, robaczek świętojański i dwuletnia.
Choroby: antraknoza, biała plamka, mączniak prawdziwy, frotte (przerost, odwrócenie), nekrotyczne wysychanie pędów, mozaika pasiasta, rdza kielichowa i kolumnowa, szara zgnilizna.

Przeczytaj więcej o uprawie czerwonych porzeczek poniżej.

Czerwona porzeczka - opis

Krzewy porzeczki czerwonej osiągają wysokość od 1 do 2 m. System korzeni czerwonych porzeczek jest dość silny. Jego pędy są żółtawe lub szare, drewno ma kolor zielony z jasnym rdzeniem. Liście czerwonej porzeczki są od trzech do pięciu klapek, gładkie i błyszczące na górnej stronie, a na dolnej, jaśniejsze, czasem z pokwitaniem wzdłuż nerwów. Nieokreślone czerwono-brązowe lub żółto-zielone kwiaty kwitnące w maju zbiera się w krzaku. Owoce czerwonej porzeczki to soczyste i kwaśne w smaku czerwone jagody o średnicy do 1 mm, zebrane w grona.

Porzeczki czerwone i czarne są bliskimi krewnymi. Są również spokrewnione z białymi porzeczkami i agrestem. W naszych ogrodach czerwone porzeczki uprawiane są równie często jak porzeczki czarne, truskawki i maliny, a znacznie częściej niż jeżyny, borówki i borówki, które dopiero zaczynają się w ogrodach hobbystycznych.

Porzeczki czerwone kwitną znacznie później niż czarne, więc rzadko cierpią na nawracające przymrozki. Łatwiej znosi suszę i przy odpowiedniej pielęgnacji daje bogatsze plony. Krzew czerwonej porzeczki żyje 30-35 lat. Prawie wszystkie odmiany kultury są samozapłodnione.

Z tego artykułu dowiesz się, jak sadzić i pielęgnować czerwone porzeczki - jak i kiedy je podlewać, jak je karmić, jak ciąć czerwone porzeczki, jak leczyć je przed chorobami i szkodnikami oraz czy czerwone porzeczki można uprawiać na obszarach o chłodnym klimacie. Dodatkowo przedstawimy Ci opis odmian czerwonych porzeczek, dzięki czemu na pewno będziesz mógł dobrać odmiany idealne dla Twojego regionu.

Sadzenie czerwonych porzeczek

Kiedy sadzić czerwone porzeczki

Optymalny czas sadzenia czerwonych porzeczek to wrzesień. Jeśli z jakiegoś powodu nie mogłeś posadzić czerwonych porzeczek jesienią, możesz odłożyć sadzenie na wiosnę - do połowy lub końca kwietnia.

Ponieważ czerwone porzeczki są bardzo lekkie, należy je uprawiać na dobrze oświetlonym i wentylowanym południowym zboczu. Najlepszymi dla niej glebami są czarne gleby, gleby leśne o dużej zawartości próchnicy oraz gliny o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym. Do sadzenia wybierz jedno- lub dwuletnie sadzonki czerwonych porzeczek z rozległym i zdrowym systemem korzeniowym o długości ok. 20 cm Przed sadzeniem należy usunąć z sadzonek wszystkie liście, a ich korzenie pozostawić w wiadrze z wodą przez 2-3 godziny.

Sadzenie czerwonych porzeczek jesienią

2-3 tygodnie przed sadzeniem jesiennym wykop dołek o średnicy 50-60 cm i głębokości około 40 cm, wymieszaj dokładnie wyjętą z dołka glebę z 8-10 kg torfu lub próchnicy, 200 g superfosfatu i 40 g popiołu drzewnego lub siarczanu potasu - to jest obliczenie za 1 roślinę. Wlej połowę mieszanki do otworu i pozostaw drugą część w pobliżu. Jeśli sadzisz kilka krzewów, wykop dla nich dołki w odległości co najmniej 1,5-2 m. Sadząc czerwone porzeczki wzdłuż ogrodzenia lub ścieżek, cofnij się o co najmniej półtora metra.

Gdy po 2-3 tygodniach gleba w dołku opadnie, opuść korzenie sadzonki do dołka i rozłóż je. Sadzonkę należy ustawić prosto lub pod kątem, pogłębiając szyjkę korzeniową o 5-6 cm, aby stymulować tworzenie dodatkowych korzeni i odnowienie pędów. Podczas napełniania korzeni sadzonki pożywną ziemistą mieszanką należy ją od czasu do czasu wstrząsnąć, aby w korzeniach nie było pustek. Po zasypaniu dołka zagęścić glebę, wykonać okrągłą bruzdę wokół sadzonki w odległości 20 cm i kilkakrotnie napełnić wodą. Po wchłonięciu wody obszar wokół sadzonki należy ściółkować torfem lub humusem, a pędy odciąć na wysokości 10-15 cm, pozostawiając na każdym nie więcej niż 2-3 pąki - środek ten przyczynia się do powstania dobrze rozgałęzionego krzewu i rozwoju silnego systemu korzeniowego. Zanim sadzonka się zakorzeninależy go podlewać co najmniej dwa razy w tygodniu.

Sadzenie czerwonych porzeczek na wiosnę

Wiosenne sadzenie czerwonych porzeczek odbywa się od połowy do końca kwietnia w tej samej kolejności co jesienią, z jednym wyjątkiem: jesienią przygotowywane są doły na sadzonki i żyzną mieszankę, ale do gleby dodaje się tylko materię organiczną, a przed sadzeniem dodaje się do niej fosfor i potas.

Pielęgnacja czerwonych porzeczek

Wiosenna pielęgnacja czerwonych porzeczek

Pod koniec marca, gdy tylko pogoda na to pozwoli, przychodzi czas na cięcie sanitarne i uformowanie krzewów czerwonej porzeczki. W kwietniu czerwone porzeczki są karmione mocznikiem na mokrej glebie, a następnie, gdy tylko wierzchnia warstwa gleby wyschnie, zaczynają rozluźniać obszar wokół krzewów na głębokość 6-8 cm, jeśli na zimę skulisz czerwone porzeczki, strząśnij ziemię z krzaków. Następnie wyrównaj powierzchnię za pomocą grabi i przykryj powierzchnię warstwą torfu o grubości 5-10 cm.

Jeśli mrozy powrócą w maju, w okresie kwitnienia czerwonych porzeczek może być konieczne zabezpieczenie przed nimi krzewów dymem. W tym samym czasie bada się czerwone porzeczki w celu zidentyfikowania okazów porażonych frotte (przerost) - na takich roślinach kwiaty dzwonkowate stają się podzielne. Jeśli znajdziesz pojedyncze podwójne kwiatostany, odetnij je, ale jeśli dotyczy to całego krzewu, natychmiast go wyrwij.

Aby czerwone porzeczki nie odczuwały pragnienia wiosną, należy utrzymywać glebę na miejscu w lekko wilgotnym stanie. Usunąć chwasty podczas spulchniania gleby, co należy przeprowadzać na głębokość 6-8 cm raz na dwa do trzech tygodni. Rozstaw rzędów rozluźnia się do głębokości 10-12 cm.

Letnia pielęgnacja czerwonych porzeczek

W czerwcu czerwone porzeczki karmione są nawozami organicznymi. Oprócz karmienia korzeni krzewy spryskuje się na liściach roztworem nawozów mikroelementowych. Jeśli znajdziesz gniazda ćmy, zbierz je z krzaków i zniszcz wraz z jagodami dotkniętymi przez szkodnika. Najprawdopodobniej będzie to musiało zostać zrobione kilka razy.

Kiedy nadejdzie czas zbiorów, zbierz czerwone porzeczki, gdy dojrzewają w całych gronach, do małych tacek lub pudełek, które nie będą się marszczyć. Po zbiorze porzeczki wymagają obowiązkowego podlewania, a następnie poluzowania.

W trosce o czerwone porzeczki jesienią

Na początku jesieni możesz rozmnażać wegetatywne czerwone porzeczki. Pod koniec września lub nieco później do wstępnie nawilżonej gleby w rejonie z czerwonymi porzeczkami wprowadza się nawozy organiczne i mineralne, po czym wykopuje się glebę w celu ich osadzenia.

Po opadnięciu liści porzeczki są odcinane, a jeśli jesień okaże się sucha, spędzają zimę podlewając teren.

Przetwarzanie czerwonych porzeczek

Na początku marca krzewy porzeczek trzeba wybudzić z zimowego snu - zalać konewką wodą podgrzaną do 80 ºC. Następnie na jeszcze uśpionych nerkach przeprowadzają zapobiegawcze leczenie krzewów w chorobach siarczanem miedzi lub nitrafenem. Kolejne profilaktyczne leczenie czerwonych porzeczek przeciwko chorobom grzybiczym za pomocą tych samych leków przeprowadza się 10 dni po zbiorach.

W okresie pączkowania, w celach profilaktycznych, czerwone porzeczki są traktowane przeciwko szkodnikom owadów za pomocą Actellik, Karbofos lub Rovikurt. Ponowne przetwarzanie odbywa się po zbiorze.

Podlewanie czerwonych porzeczek

Pomimo tego, że porzeczki czerwone, ze względu na dobrze rozwinięty system korzeniowy, są znacznie bardziej odporne na warunki jałowe niż porzeczki czarne, brak wody opóźnia ich wzrost, aw okresie formowania i napełniania owoców często prowadzi do ich zgniatania, a nawet zrzucania. Dlatego szczególnie ważne staje się regularne i wystarczające podlewanie czerwonych porzeczek w okresie aktywnego wzrostu i tworzenia się jajników, czyli na początku czerwca, a także pod koniec lipca i na początku sierpnia, kiedy nalewane są jagody.

Podlewanie odbywa się w ilości 20-30 litrów na m² gruntu w celu nasycenia gleby na głębokość 30-40 cm Wodę wlewa się w okrągłe rowki o głębokości 10-15 cm, wykonane w odległości 30-40 cm od krzewu. Wokół każdego krzewu można zaaranżować miejsce do nawadniania, ogradzając je glinianym wałkiem o wysokości 15 cm, a gdy dobrze nawilżona gleba wyschnie, należy poluzować obszar tak, aby na jego powierzchni nie utworzyła się skorupa. Jeśli wiosną sprawiłeś sobie kłopot, aby ściółkować ziemię na miejscu próchnicą, rozłożonym torfem lub zgniłym obornikiem w ilości 10-15 kg na każdy krzak, będziesz musiał znacznie rzadziej podlewać miejsce i poluzować.

Top dressing z czerwonych porzeczek

W kwietniu do zwilżonej gleby na miejscu dodaje się mocznik w ilości 10-15 g na m². W czerwcu czerwone porzeczki podaje się 1 litrem wlewu gnojowicy rozcieńczonego w wiadrze z wodą lub roztworem pół litra ptasich odchodów w 10 litrach wody. Jeśli nie możesz znaleźć materii organicznej, dodaj 10-15 g mocznika, taką samą ilość siarczanu potasu i 20 g superfosfatu pod każdy krzak.

Latem porzeczki czerwone wymagają dokarmiania dolistnego mikroelementami. Aby to zrobić, do 2,5 g kwasu borowego, 5-10 g siarczanu manganu, 1-2 g siarczanu miedzi, 2-3 g molibdenianu amonu i taką samą ilość siarczanu cynku należy rozpuścić w 10 litrach wody. Przetwarzanie liści czerwonej porzeczki odbywa się w pochmurny dzień lub wieczorem.

Na początku października czerwone porzeczki są karmione po raz ostatni: 10-15 kg nawozu organicznego, 100 g superfosfatu i 50 g chlorku potasu dodaje się pod każdy krzak do kopania. Nawozy mineralne można zastąpić mieszanką warzyw lub owoców i jagód w ilości 500 g na każdy krzew.

Przycinanie czerwonych porzeczek

Kiedy kroić czerwone porzeczki

Uprawa czerwonych porzeczek polega na regularnym przycinaniu krzewów formującym, odmładzającym i sanitarnym. Przycinanie porzeczki czerwonej odbywa się wczesną wiosną lub późną jesienią, kiedy jest w stanie spoczynku.

Struktura czerwonej porzeczki jest podobna do czarnej, ale jej owocujące pędy są dwukrotnie dłuższe. Pąki owocowe czerwonych porzeczek prawie zawsze tworzą się na wierzchołkach rocznych pędów, a jej owoce są umieszczone w górnej części gałęzi, dlatego podczas cięcia w żadnym wypadku nie odcina się końcówek. Ponieważ okres owocowania pędów czerwonej porzeczki jest dłuższy niż pędów czarnej porzeczki, przycinanie odmładzające nie jest wykonywane tak często.

Przycinanie czerwonych porzeczek wiosną

U jednorocznej sadzonki czerwonej porzeczki wszystkie pędy skracają się o połowę do pąka zewnętrznego, tworząc zwarty kulisty krzew. Ponieważ czerwona porzeczka jest rośliną bardzo światłolubną, a gdy krzew gęstnieje gwałtownie traci plon, jej krzew w ciągu 5-6 lat powstaje z nie więcej niż 15-20 gałęzi, a od siódmego roku oprócz cięcia sanitarnego, polegającego na usunięciu niepotrzebnego, chorego, połamanego lub wysuszonego gałęzie konieczne będzie przeprowadzenie odmładzającego - usunięcie gałęzi, które służyły ich terminowi i uregulowanie wzrostu zerowych pędów.

Spośród pędów zerowych najbardziej rozwinięte i dobrze zlokalizowane pozostają do odnowienia, to znaczy te, które rosną bliżej krzewu, nie leżą na ziemi i nie krzyżują się z innymi pędami. Są skracane o połowę do zewnętrznej nerki, skierowane do góry, a pozostałe narośla są wycinane.

Cięcie czerwonych porzeczek jesienią

Jesienią, po opadnięciu liści, kiedy czerwona porzeczka owocuje i wchodzi w stan uśpienia, przeprowadza się sanitarne przycinanie krzewów: usuwa się gałęzie, które są złamane, dotknięte chorobą, wysuszone lub rosnące w złym kierunku. Jeśli z jakiegoś powodu nie wykonałeś przycinania formacyjnego na wiosnę, możesz to zrobić jesienią.

Reprodukcja czerwonej porzeczki

Jak rozmnażać czerwone porzeczki

Oczywiście sadzonki czerwonych porzeczek możesz kupić na każdym rynku, ale nie ma gwarancji, że sprzedasz dokładnie te odmiany, które zdecydowałeś się kupić. Jeśli nie chcesz się zniechęcić, rozmnażaj się. Porzeczki czerwone rozmnaża się wegetatywnie - nakładając warstwy, sadząc i dzieląc krzew.

Rozmnażanie czerwonej porzeczki przez nakładanie warstw

To najprostszy i najskuteczniejszy sposób propagowania kultury. Dla niego wybiera się młody krzew w wieku trzech, czterech lub pięciu lat, wczesną wiosną poluzowują pod nim glebę, nawożą ją, robią rowki o głębokości 8-10 cm w glebie, wychodząc ze środka krzewu, umieszczają w nich dobrze rozwinięte pędy jednoroczne lub dwuletnie, bezpiecznie mocują je w kilku miejscach za pomocą metalowych haczyków i przykryj środkową część warstw ziemią, tak aby ich wierzchołek pozostał na powierzchni. Gdy pędy rozwijające się na warstwach osiągną wysokość 10-12 cm, są one wypuszczane dwukrotnie w odstępie 2-3 tygodni wilgotną, luźną glebą. Przez całe lato warstwy są obficie podlewane, mulczując obszar wokół nich materią organiczną.

Jesienią ukorzenione i pędy są oddzielane od ługu macierzystego i dzieląc je wzdłuż długości na osobne rośliny z systemem korzeniowym, przesadzane na stałe. Za dwa lub trzy lata najbardziej rozwinięte z nich wejdą już w owocowanie.

Rozmnażanie czerwonej porzeczki przez sadzonki

Sadzonki są również niezawodną metodą hodowli. Zdrewniałe sadzonki czerwonych porzeczek z rocznych pędów, które wyrosły z korzenia lub na dwu- lub trzyletnich gałęziach, zakorzeniają się łatwiej i szybciej. Grubość cięcia powinna wynosić co najmniej 8 mm, a długość 18-20 cm. Materiał do sadzenia zbiera się jesienią, po czym sadzonki umieszcza się w skrzynce z mokrym piaskiem w celu uformowania pąków korzeniowych i przechowuje przez 2,5-3 miesiące w temperaturze 2-3 ºC, a następnie umieścić pod śniegiem lub w lodówce do warzyw do sadzenia wiosną.

Sadzonki sadzi się na otwartym terenie wczesną wiosną w ukośnej odległości 20 cm od siebie pod plastikowymi butelkami lub szklanymi słoikami. Głębokość zanurzenia sadzonek w ziemi jest następująca: nad ziemią powinny pozostać tylko dwa pąki, a pozostałe zanurzone są w ziemi. Gleba wokół sadzonek jest zagęszczana i podlewana, a po wyschnięciu miejsce jest ściółkowane humusem lub drobnym torfem. Ukorzenione sadzonki przesadza się na stałe we wrześniu.

Porzeczki mogą być również rozmnażane przez sadzonki zielone, ale tworzenie systemu korzeniowego ze szkodą dla części naziemnej trwa zbyt długo, dlatego sadzi się je na stałe nie wcześniej niż rok później, a zatem wchodzą do owocowania później niż porzeczki czerwone z sadzonek zdrewniałych.

Rozmnażanie czerwonej porzeczki przez podzielenie korzeni

Zwykle ta metoda rozmnażania jest stosowana, gdy istnieje potrzeba przeszczepienia krzewu porzeczki w inne miejsce. Najpierw wszystkie chore, stare i połamane gałęzie są usuwane z krzewu, po czym krzew wykopuje się, dzieli na części ostrym sterylnym narzędziem, z których każdy powinien mieć dobrze rozwinięte korzenie i pędy, następnie kawałki obrabia się pokruszonym węglem, a sadzonki sadzi się w przygotowanych dołkach na 5 7 cm głębiej niż krzew macierzysty. Po posadzeniu pędy skraca się do 15-20 cm, obficie podlewa i codziennie nawilża glebę, aż części krzewu zakorzenią się w nowym miejscu.

Szkodniki i choroby czerwonej porzeczki

Choroby czerwonej porzeczki

Choroby czerwonych porzeczek są typowe dla wszystkich agrestów. Na naszej stronie znajduje się artykuł „Choroby i szkodniki agrestu”, który szczegółowo opisuje wszystkie niebezpieczeństwa, jakie czyhają na przedstawicieli tej rodziny, dlatego nie będziemy szczegółowo rozwodzić się nad każdą chorobą, a jedynie o nich przypomnieć.

Szkodniki i choroby porzeczki - walka i zapobieganie

Tak więc na czerwone porzeczki wpływa antraknoza, biała plama, mączniak prawdziwy europejski, frotte (przerost, odwrócenie), nekrotyczne suszenie pędów, mozaika pasiasta, kielich i rdza kolumnowa, szara zgnilizna. W walce z chorobami grzybiczymi dobre wyniki wykazały takie fungicydy jak płyn Bordeaux, Captan, Khomycin, Phtalan, Topsin M, Fundazol, siarka koloidalna, Kuprozan i inne leki o podobnym działaniu. A takich chorób wirusowych, jak frotte i mozaika, niestety nie można wyleczyć żadnym lekarstwem. W przypadku, gdy wirus zainfekował tylko pojedyncze gałęzie lub kwiatostany, wytnij je i spal, ale jeśli cały krzew jest zainfekowany, będziesz musiał się go pozbyć.

Szkodniki czerwonej porzeczki

Podobnie jak porzeczki czarne, białe i agrest, na krzewy porzeczek czerwonych mogą wpływać owoce czarnej porzeczki, mszyce porzeczkowe żółte i bladoniebieskie, muszki porzeczkowe, robaki szklane, przędziorków i przędziorków, żółci liściowe i mszyce krzewiaste agrestu.

Najlepsze dziś insektycydy to Actellik, Karbofos i Rovikurt. Aktara, Metaphos, Etafos Ambush, Fosfamid, Vofatox, Tedion, Tsidial, Zolon, Antio i inne również wykazały dobre wyniki w zwalczaniu szkodników.

Przypominamy, że choroby lub owady dotykają głównie osłabione i zaniedbane rośliny, dlatego główną ochroną przed chorobami i szkodnikami jest przestrzeganie praktyk rolniczych i terminowa pielęgnacja. I oczywiście zapobiegawcze leczenie krzewów wczesną wiosną i po owocowaniu nie będzie przeszkadzać.

Odmiany czerwonych porzeczek

Czerwone porzeczki są popularne na całym świecie. Na skalę przemysłową porzeczki uprawiane są w USA, Holandii, Czechach, Słowacji, Polsce, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Łotwie i Estonii. Popyt na kulturę wynika nie tylko z jej smaku, ale także z cennych właściwości leczniczych, które posiada. Oferujemy zapoznanie się z najpopularniejszymi odmianami czerwonych porzeczek.

Duże odmiany czerwonej porzeczki

Porzeczki o dużych owocach są reprezentowane przez następujące odmiany:

Viksne to duża słodka czerwona porzeczka pochodząca z wczesnej łotewskiej selekcji z ciemnymi jagodami wiśni i słodko-kwaśnym smakiem. Viksne to odmiana zimotrwała i odporna na suszę, prawie niewrażliwa na choroby i szkodniki. Wydajność z jednego krzewu wynosi 5-7 kg;
Ural Beauty to wysokowydajna i zimotrwała samozapłodna odmiana o dużych czerwonych jagodach o słodkim deserowym smaku o wadze do 1,7 g. Odmiana nie jest niszczona przez błonki i ćmy, jest również odporna na mączniaka prawdziwego;
Fertodi to samopłodna , owocna, zimotrwała i odporna na grzyby odmiana węgierskiej selekcji o zaokrąglonych, jasnoczerwonych jagodach o wadze do 1,2 g przyjemnego słodko-kwaśnego smaku;
Darnitsa to duża czerwona porzeczka z jagodami o wadze do 1,5 g. Odmiana średnio dojrzewająca, odporna na suszę i mróz, plenna, rzadko dotknięta chorobami. Jagody błyszczące, ciemnoczerwone są używane zarówno do spożycia w stanie świeżym, jak i do mrożenia i przetwarzania;
Rondom to wysokowydajna, odporna na antraknozę, mrozoodporna późna odmiana holenderska o dużych owocach o słodko-kwaśnym smaku, dojrzewająca na niskich, zwartych krzewach.

Odmiany o dużych owocach Asora, Obsky Sunset, Ilyinka również się różnią.

Słodkie odmiany czerwonej porzeczki

Najbardziej znane ze słodkich odmian to:

Cukier to pachnąca, smaczna i słodka czerwona porzeczka, którą można jeść prosto z krzaka. Odmiana charakteryzuje się jednak niską samozapłodnieniem, a do dobrego owocowania potrzebuje zapylaczy - np. Czerwonej porzeczki odmiany Natali;
Red Cross to średnio dojrzewająca odmiana o dużych, jasnoczerwonych jagodach deserowych, które są mniejsze pod koniec pędzla. Niestety na odmianę wpływa antraknoza;
Wczesna słodka - zimotrwała, owocująca odmiana, wymagająca pielęgnacji i żyzności gleby, z wyrównanymi pod względem wielkości słodkimi, jasnoczerwonymi jagodami średniej wielkości;
Svetlana to zimotrwała i owocna średnio dojrzewająca odmiana o małych, zaokrąglonych, jasnoczerwonych jagodach o cienkiej skórce;
Houghton Castle to zachodnioeuropejska zimotrwała i wydajna odmiana o średniej wielkości czerwonych jagodach i przyjemnym smaku.

Wczesne odmiany czerwonej porzeczki

Wczesne dojrzewające odmiany czerwonych porzeczek obejmują:

Victoria to wysokowydajna odmiana pochodzenia europejskiego o średniej wielkości, smacznych jagodach, jedzona na świeżo i nadająca się do przetworzenia;
Kristallnaya to odmiana samopłodna o żółtawych okrągłych jagodach o przezroczystej skórce, dobrze zbalansowanym smaku, średniej do dużej wielkości;
Pierworodny to mrozoodporna, wysokowydajna i odporna na grzybice czerwona porzeczka selekcji fińskiej, z krzewu której można usunąć do 10 kg słodko-kwaśnych, średniej wielkości, przyjemnych w smaku jagód. Odmiana jest uniwersalnym zapylaczem dla odmian samopłodnych;
Serpentine to wysokowydajna odmiana odporna na choroby i szkodniki o dużych słodko-kwaśnych jagodach osadzonych na długich gronach;
Obfita - odporna na antraknozę i roztocza nerek, plenna i zimotrwała czerwona porzeczka z jasnoczerwonymi, umiarkowanie kwaśnymi jagodami.

Dobrze znane wczesne odmiany czerwonych porzeczek to także krasnaja Gollandska, słodka Rannaya, Laturnays, Czulkowskaja, Rachnowskaja i Konstantynowska.

Średnie odmiany czerwonych porzeczek

Odmian czerwonych porzeczek o średnim okresie dojrzewania jest znacznie więcej niż wczesnych lub późnych. Spośród nich najczęściej uprawiane:

Versailles Red - wysokowydajna wielkoowocowa odmiana samopłodna z dużymi czerwonymi jagodami o gęstej skórce, stosowana zarówno w postaci świeżej, jak i przetworzonej;
Róża to odporna na choroby odmiana deserowa o średniej wielkości jednowymiarowych różowych jagodach, o delikatnym słodkim smaku z lekką kwaskowatością;
Buzhanska to ukraińska odmiana wysokowydajna i odporna na grzyby o jasnoczerwonych dużych jagodach o wadze do 1 g, nadająca się zarówno do świeżego spożycia, jak i do mrożenia i przetwarzania;
Gazela to wysokowydajna, zimotrwała i odporna na grzyby odmiana o małych, ale pysznych czerwonych jagodach;
Krasnaya Andreichenko to odmiana samopłodna , zimotrwała, wysokowydajna, odporna na choroby grzybowe, z czerwonymi zaokrąglonymi jagodami o wadze do 0,8 g przyjemnego słodko-kwaśnego smaku.

Oprócz tych opisanych, istnieją inne odmiany czerwonych porzeczek w połowie sezonu, które są popularne w ogrodnictwie amatorskim: Purple, Hero, Honduin, Reibi Castle, Star of the North, Natali, Polyana, Samburskaya, Vika, Niva, Nenaglyadnaya i inne.

Późne odmiany czerwonej porzeczki

Spośród odmian późno dojrzewających w kulturze najczęściej uprawia się:

Valentinovka to odporna na zimę, wysoko plenna odmiana samopłodna, odporna na mączniaka prawdziwego, o średniej wielkości jednowymiarowych, kwaśnych jagodach o silnych właściwościach żelujących;
Galaretka to zimotrwała, plenna i odporna na antraknozę i mączniaka prawdziwego odmiana o bardzo późnym dojrzewaniu o pomarańczowo-czerwonych owocach o kwaśnym smaku, średniej do dużej wielkości;
Osipovskaya to zimotrwała, owocna i odporna na choroby odmiana rosyjskiej selekcji z ciemnoczerwonymi jagodami o dobrym smaku tej samej wielkości;
Holenderska czerwień to wytrzymała, bezpretensjonalna, zimotrwała, produktywna i odporna na antraknozę odmiana holenderska o średniej wielkości czerwonych jagodach o słodko-kwaśnym smaku z przezroczystą skórką;
Laplandia to zimotrwała, wysokowydajna, samopłodna odmiana o jasnoczerwonych owocach średniej i małej wielkości oraz doskonałym, delikatnym słodko-kwaśnym smaku.

Oprócz nazwanych, późno dojrzewających odmian Dana, Ogonyok, Orlovskaya Zvezda, Pamyatnaya, Orlovchanka, Rosita, Gift of Summer, Ural Dawns i inne są uprawiane w kulturze.

Najlepsze odmiany czerwonej porzeczki

Biorąc pod uwagę takie kryteria, jak wielkość jagód, ich smak, ilość zawartych w nich witamin i cukrów, a także stopień ich zimotrwalości, Viksne, Gollandskaya krasnaya, Kaskad, Uralskaya krasavitsa i Serpentin można uznać za najlepsze odmiany czerwonych porzeczek.

Odmiany czerwonych porzeczek dla regionu moskiewskiego

Czerwone porzeczki należą do najbardziej odpornych na zimę roślin jagodowych i można je z powodzeniem uprawiać w chłodniejszym klimacie. Czerwone porzeczki dla regionu moskiewskiego powinny mieć dokładnie taką samą jakość jak zimotrwalosc. Jakie odmiany możemy polecić do uprawy w regionie moskiewskim? Najlepsza porzeczka czerwona oprócz zimotrwałości powinna mieć jeszcze inne zalety - dość duży rozmiar, dużą zawartość witaminy C i cukrów, dobry smak i najlepiej aromat. Odmiany o wymienionych właściwościach obejmują:

Asya to średnio wczesna, wysokowydajna i odporna na choroby odmiana o ciemnoczerwonych owocach średniej wielkości, słodko-kwaśnym smaku;
Natalie to plenna odmiana samopłodna i zimotrwała, charakteryzująca się dużą odpornością na choroby i szkodniki. Jagody tej odmiany są duże, zaokrąglone, ciemnoczerwone i mają słodko-kwaśny smak;
Jonker van Tets to odporna na zimę, wysokowydajna, odporna na choroby, samopłodna i wcześnie dojrzewająca odmiana o okrągłych lub prawie gruszkowatych dużych, jasnoczerwonych owocach o przyjemnym smaku;
Rachnovskaya to wysokowydajna, zimotrwała odmiana samopłodna , odporna na choroby i szkodniki. Jagody tej odmiany są średniej wielkości, czerwone, słodko-kwaśne;
Nadieżda to bardzo wczesna, wysokowydajna odmiana odporna na zimę, samopłodna, odporna na szkodniki i choroby, o zaokrąglonych fioletowo-czerwonych jagodach średniej wielkości, słodko-kwaśnym smaku i uniwersalnym zastosowaniu.

Właściwości czerwonych porzeczek

Przydatne właściwości czerwonej porzeczki

Jagody czerwonej porzeczki są bogate w witaminy A, C, E, potas, żelazo i selen, kwas jabłkowy i bursztynowy, substancje azotowe i pektynowe. Są wypełnione przeciwutleniaczami, które mogą zwalczać komórki rakowe. To, co sprawia, że czerwone porzeczki są przydatne dla ludzi, to przede wszystkim wysoka zawartość prowitaminy A w ich jagodach, która jest niezbędna dla zdrowia włosów, skóry i kości, a także zapobiega starzeniu się.

Obecność unikalnej substancji oksykumaryny w czerwonych porzeczkach zapewnia profilaktykę zawałów serca i pozytywnie wpływa na aktywność układu sercowo-naczyniowego. Osobom cierpiącym na miażdżycę tętnic pokazano codzienne stosowanie czerwonych porzeczek ze względu na zawarte w nich pektyny, które usuwają nadmiar cholesterolu, a tym samym zapobiegają tworzeniu się blaszek w naczyniach.

Dodatkowo czerwona porzeczka usprawnia pracę żołądka i jelit, wzmaga pocenie się, co sprzyja wydalaniu z organizmu nadmiaru soli, toksyn i toksyn. Ma właściwości przeciwzapalne, żółciopędne, przeciwgorączkowe, hemostatyczne, oczyszczające i przeczyszczające.

Sok z czerwonej porzeczki przy regularnym stosowaniu normalizuje poziom hemoglobiny we krwi, łagodzi zaparcia i sole kwasu moczowego, pomaga kobietom w ciąży zwalczać objawy zatrucia - nudności i wymioty. Sok pomaga sportowcom utrzymać napięcie i zregenerować siły po zawodach. Picie soku obniża gorączkę u dzieci i dorosłych. Wskazany jest również przy anemii, cukrzycy, utracie siły i chronicznym zmęczeniu.

Sadzenie i pielęgnacja porzeczek - jak rosnąć w ogrodzie

W porównaniu z wieloma innymi korzystnymi dla organizmu jagodami i owocami, czerwona porzeczka jest produktem wolnym od alergii - jest przepisywana nawet na zapalenie skóry.

Czerwona porzeczka - przeciwwskazania

Ale pomimo tak oczywistych zalet czerwonej porzeczki nie można przemilczeć faktu, że może ona niektórym ludziom zaszkodzić. Kategorie te obejmują pacjentów z wrzodami żołądka i dwunastnicy, ostrym zapaleniem żołądka, zapaleniem wątroby i hemofilią. Regularne stosowanie czerwonych porzeczek jest niepożądane dla osób ze zwiększoną krzepliwością krwi.