Kalina (Latin Viburnum) należy do rodzaju drzewiastych roślin kwiatowych z rodziny Adox, których jest ponad 160 gatunków. Przedstawiciele tego rodzaju są szeroko rozpowszechnieni w strefie umiarkowanej na półkuli północnej, a także w Andach, Antylach i na Madagaskarze. Roślina otrzymała słowiańskie słowo „kalina” prawdopodobnie ze względu na jej czerwone, jakby rozgrzane do czerwoności jagody. W kulturze słowiańskiej istnieje wiele legend, legend, powiedzeń i przysłów o Kalinie.
Na środkowym pasie najczęściej można spotkać pospolity gatunek kaliny (Viburnum opulus), ale od jakiegoś czasu roślina ta pojawia się również w naszych ogrodach.
Sadzenie i pielęgnacja kaliny
- Sadzenie: wiosną lub jesienią.
- Oświetlenie: jasne światło, ale półcień jest lepszy.
- Gleba: dowolna, z wyjątkiem torfu i bielic. Kwasowość pożądana obojętna lub lekko kwaśna - pH 5,5-6,5.
- Podlewanie: raz w tygodniu, zużycie wody - 3-4 wiadra na dorosły krzew. Młode rośliny wymagają mniej wilgoci, ale podlewają je w ten sam sposób.
- Top dressing: preferowany suchy: wiosną dwie łyżki mocznika rozsypuje się na kręgu przy łodydze każdego krzewu, przed kwitnieniem półlitrową puszkę popiołu i 2 łyżki siarczanu potasu rozsypuje się na obszarze korzeni, a po kwitnieniu - 2 łyżki nitroammofoski. Ostatni raz dodaje się roztwór 2 łyżek stołowych superfosfatu i siarczanu potasu w 10 litrach wody, ale jeśli ściółkujesz pnie materią organiczną, możesz obejść się bez ostatniego karmienia.
- Przycinanie: wiosną, przed pęknięciem pąków, przeprowadza się przycinanie sanitarne i formujące, a jesienią, jeśli to konieczne, sanitarne.
- Rozmnażanie: nasiona, sadzonki, nawarstwianie (poziome i pionowe), wyrostki podstawowe.
- Szkodniki: chrząszcze z liści kaliny, mszyce z czarnymi liśćmi, robaki kaliny, muszki wiciokrzewu, ćmy zielone.
Krzewy kaliny - opis
Kalina to krzew liściasty lub niewielkie drzewo. Liście kaliny są przeciwległe, czasami okółkowane, opadające, proste, klapowane, palmate-klapowane lub całe, ząbkowane lub całe, petiolate. Kwiatostany baldaszkowate lub baldaszkowato-corymbose wierzchołkowe proste lub złożone składają się z różowych lub białych kwiatów. Kwitnienie kaliny rozpoczyna się pod koniec maja lub na początku czerwca. Owocem są zwykle jadalne pestki koloru czerwonego lub niebiesko-czarnego. Średnia długość życia kaliny wynosi średnio 50-60 lat.
Dziś kalina zyskuje popularność wśród ogrodników amatorów i jest uprawiana na osobistych działkach wraz z takimi drzewami owocowymi jak jabłoń, gruszka, śliwka, wiśnia i czereśnia. Oferujemy szczegółową opowieść o tym, jak sadzić kalinę w swoim ogrodzie, jak dbać o kalinę od momentu sadzenia do końca jej cyklu życia, jak rozmnażać kalinę, jak karmić kalinę, aby zapewnić stabilne zbiory jej najcenniejszych jagód, jak wyciąć kalinę, aby przedłużyć okres jego życia - zebraliśmy i usystematyzowaliśmy wszystkie te informacje w naszym artykule, aby było łatwe i wygodne w użyciu.
Sadzenie kaliny
Kiedy sadzić kalinę
Sadzenie i pielęgnacja kaliny nie oznacza żadnych trudności. Kalina dobrze rośnie na glebach obojętnych i lekko kwaśnych (pH 5,5-6,5), a nie nadają się do niej gleby torfowe, bielicowe i piaszczyste. Głębokość wód gruntowych w obszarze, w którym rośnie kalina, jest pożądana co najmniej 1 m, aby kalina rosła dla Ciebie przez długi czas i była zdrowa, stwórz dla niej warunki zbliżone do naturalnych.
Kalina uwielbia dobre oświetlenie, ale lepiej rośnie w półcieniu. Niektórzy eksperci twierdzą nawet, że kalina uprawiana w zacienionych miejscach jest mniej atakowana przez szkodniki.
Kalina jest sadzona zarówno wiosną, jak i jesienią. Teren jest wykopywany przed sadzeniem, uwalniając glebę z chwastów. Nie ma potrzeby stosowania nawozów organicznych na żyzną glebę, a jeśli gleba jest uboga, nawozy są do niej aplikowane bezpośrednio do dołu podczas sadzenia.
Sadzenie kaliny wiosną
Tak więc wiosną, zanim liście zakwitną, wykop w okolicy otwór o wymiarach 50x50x50. Jeśli sadzisz więcej niż jeden krzew, umieść otwory w odległości 2,5-3,5 m od siebie. Wlać 2/3 dokładnie wymieszanej mieszanki gleby do dołu, składającej się z wierzchniej warstwy ziemi usuniętej z dołu, 1 wiadra próchnicy lub torfu i 2 szklanek Nitrofoski, wlać 4 wiadra wody i pozostawić na kilka dni.
Po około tygodniu pozostałą mieszankę wsyp do dołka zjeżdżalnią tak, aby wzniosła się 10-12 cm nad powierzchnię, umieść korzenie trzyletniej sadzonki na kopcu, rozłóż je, wypełnij dołek pozostałą mieszanką, zagęszczaj powierzchnię obszaru wokół sadzonki, obficie podlej i ściółkę pnia kompostem , torf lub próchnica. Spróbuj ułożyć sadzonki kaliny tak, aby ich kołnierz korzeniowy znajdował się 5-6 cm pod ziemią.
Sadzenie kaliny jesienią
Jesienne sadzenie kaliny nie różni się od wiosennego. Kalina jest sadzona w odstępie czasu między opadnięciem liści a pierwszymi przymrozkami.
Pielęgnacja kaliny
Pielęgnacja kaliny wiosną
Pod koniec marca lub na początku kwietnia zeszłoroczne liście są usuwane spod krzaków, a ziemia jest rozluźniana w kręgu pnia. Nieco później krzewy kaliny są traktowane fungicydami z zimowania w górnych warstwach gleby lub w pęknięciach pni i gałęzi patogenów i szkodników. Roślinę można potraktować 7% roztworem mocznika - zarówno jako opatrunek wierzchni, jak i profilaktykę przeciwko chorobom i szkodnikom, jednak przed opryskaniem kaliny upewnij się, że pąki na niej jeszcze się nie otworzyły, w przeciwnym razie możesz je spalić.
Bliżej połowy maja kalina jest karmiona nawozem potasowym, a po kwitnieniu złożony nawóz jest wprowadzany do gleby koła pnia.
Pielęgnacja kaliny latem
Po kwitnieniu kalina, jeśli to konieczne, jest karmiona złożonym nawozem. Regularnie sprawdzaj roślinę pod kątem obecności szkodliwych owadów i na czas leczyć kalinę pod kątem chorób. Na początku czerwca kalinę można przetwarzać naparem tytoniowym lub okresowo spryskiwać krzewy naparami z ziemniaków, cebuli lub czosnku od czerwca do zbioru.
Zresztą pielęgnacja kaliny latem polega na regularnym podlewaniu i spulchnianiu gleby w kręgu przy pniu przy jednoczesnym niszczeniu pojawiających się chwastów.
Pielęgnacja kaliny jesienią
Po zrzuceniu przez kalinę liści, usuń je wraz ze starą ściółką, zastosuj profilaktyczną obróbkę kaliny przed szkodnikami i patogenami, które osiedliły się na zimę w korze i glebie, dodaj płynny opatrunek wierzchni do gleby lub ponownie ściółkuj pnie zgniłą materią organiczną.
Gdy mróz ustabilizuje się, usuń jagody z krzaków i umieść je w magazynie.
Przetwarzanie kaliny
Kalina, podobnie jak inne drzewa i krzewy ogrodowe, może cierpieć z powodu szkodliwych owadów i wszelkiego rodzaju chorób, dlatego bardzo pożądane jest, aby chronić ją przed nimi wiosennymi i jesiennymi zabiegami profilaktycznymi. Aby zabić owady, stosuje się środki owadobójcze, a opryski fungicydami są skuteczne w przypadku chorób grzybiczych. Niestety nie będzie można wyleczyć kaliny z chorób wirusowych i bakteryjnych, ale ponieważ ich patogeny są najczęściej przenoszone przez szkodniki ze świata owadów, szybkie zniszczenie szkodników lub ich larw pomoże uniknąć infekcji.
Podlewanie kaliny
Uprawa kaliny jest trudna bez cotygodniowego podlewania, zwłaszcza gdy jest gorąco i sucho. Zużycie wody na jedno podlewanie wynosi 3-4 wiadra na owocnikujący krzew. Młody krzew nie wymaga dużo wilgoci, ale częstotliwość podlewania powinna być taka sama. Deszczowe lato z pewnością robi różnicę, ale musisz pamiętać, że kalina uwielbia wilgoć, więc nie zostawiaj jej zbyt długo poza wodą.
Karmienie kaliny
Ponieważ konieczne jest częste podlewanie kaliny, zaleca się stosowanie nawozu w postaci suchej - przed podlaniem posypać go wokół koła pnia. Pierwszy opatrunek wierzchni nakłada się wiosną, kiedy liście zaczynają kwitnąć: pod każdym krzakiem kaliny rozsyp 2 łyżki mocznika (jeśli nie spryskasz kaliny mocznikiem na pąkach śpiących).
Drugi górny opatrunek, potaż, zaleca się nakładać przed kwitnieniem: pod każdym krzakiem rozsyp półlitrową puszkę popiołu drzewnego lub 2 łyżki stołowe siarczanu potasu.
Trzeci górny opatrunek kaliny będzie wymagany po kwitnieniu: 2 łyżki Nitroammofoski rozsypane są pod każdym krzakiem.
Ostatnie karmienie jest potrzebne tylko wtedy, gdy nie mulczujesz koła kaliny w pobliżu pnia na zimę materią organiczną i składa się z dwóch wiader roztworu o tej kompozycji: 2 łyżki stołowe siarczanu potasu i 2 łyżki superfosfatu, rozpuszczone w 10 litrach wody.
Przycinanie kaliny
Kiedy wyciąć kalinę
Podobnie jak inne drzewa i krzewy ogrodowe, lepiej jest ściąć kalinę wiosną, zanim zacznie się przepływ soków. Możesz go ściąć jesienią, pod koniec opadania liści, ale ponieważ trudno jest wiedzieć na pewno, kiedy zaczną się mrozy, lepiej na wiosnę przeprowadzić poważne przycinanie (odmładzanie lub kształtowanie), a jesienią warto ścinać kalinę tylko w celach sanitarnych.
Przycinanie kaliny wiosną
W naturze kalina rośnie jako drzewo lub w postaci krzewu, więc powstaje - krzew lub drzewo. Wiosną, przed rozpoczęciem przepływu soków, przeprowadza się sanitarne, a następnie formacyjne przycinanie kaliny: jeśli chcesz, aby kalina rosła jak drzewo, zostaw jedną pionową gałąź, a resztę pokrój w pierścień i usuń pąki w dolnej części łodygi, w której planowana jest łodyga.
Pień jest wyjmowany na 2-3 lata, a gdy osiąga wysokość 1,5-2 m, punkt wzrostu jest ściskany, aby stymulować rozgałęzianie. Przez cały ten czas będziesz musiał usunąć wzrost korzeni, w przeciwnym razie utworzysz krzak. Utrzymuj łodygę w czystości, usuwając rozwijające się pędy boczne.
Niezależnie od tego, czy utworzysz drzewo, czy pozwolisz, aby kalina rosła jak krzew, w każdym przypadku musisz przyciąć roślinę, ponieważ z wiekiem jej korona będzie gęstnieć i rosnąć, a usunięcie z niej jagód będzie trudniejsze, a jakość owoców zacznie się pogarszać z czasem, a ilość będzie się zmniejszać.
Usuń konkurujące gałęzie i pędy, a także te rosnące w krzakach lub w złym kierunku. Kiedy nadejdzie czas na odmłodzenie krzewu, odetnij jedną trzecią starych gałęzi i pozostaw najbardziej rozwinięte pędy z korzeni, które ostatecznie zastąpią usunięte stare gałęzie. Wymień kolejną trzecią starych gałęzi w następnym roku, a ostatnią trzecią w trzecim roku.
Odmładzające przycinanie kaliny w kształcie drzewa przeprowadza się w taki sam sposób, jak podobne przycinanie drzew owocowych.
Przycinanie kaliny jesienią
Po zakończeniu opadania liści, gdy kalina pogrąża się w stanie spoczynku, przeprowadzają jej sanitarne cięcie - usuwają złamane, suche gałęzie i pędy dotknięte chorobą lub szkodnikami. Plasterki grubsze niż 7 mm są traktowane boiskiem ogrodowym. Wybierz suchy, ciepły dzień na tę procedurę.
Powielanie kaliny
Jak rozmnażać kalinę
Kalina jest rozmnażana przez nasiona i wegetatywnie - przez sadzonki, warstwy poziome i pionowe oraz procesy podstawowe. Rozmnażanie nasion jest utrudnione przez fakt, że nasiona kiełkują w ciągu dwóch lat. Najłatwiejszy i najmniej czasochłonny sposób rozmnażania kaliny z pionowym układaniem warstw.
Rozmnażanie kaliny przez nasiona
Aby przyspieszyć kiełkowanie nasion kaliny, należy je wstępnie wysiać. Świeżo zebrane nasiona są składane w nylonowe pończochy z mokrymi trocinami i przechowywane w temperaturze pokojowej przez dwa miesiące, a gdy zaczną kiełkować, umieszcza się je w dolnym pudełku lodówki na miesiąc, po czym wysiewa się je na głębokość 3-4 cm w pudełkach i czekają na pędy. Wiosną, po ustąpieniu mrozów powrotnych, sadzonki sadzi się na otwartym terenie, obficie podlewane i po raz pierwszy w cieniu przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.
Rozmnażanie kaliny przez pionowe warstwy
Jesienią na kalinie dolne gałęzie młodych roślin są skracane, pozostawiając na nich tylko 2-4 pąki, a łodyga jest wysoka. Kiedy wiosną pędy z tych pąków wyrosną na 8-10 cm, są ponownie skulone na wysokość 4-5 cm, a gdy pędy są rozciągnięte do 20-30 cm, wykopuje się je, pociąga u podstawy drutem miedzianym i ponownie zrzuca do jednej trzeciej wysokości. Po kilku tygodniach przeprowadza się kolejny hilling. Jesienią pędy są wykopywane, oddzielane i przesadzane na stałe.
Rozmnażanie kaliny przez sadzonki
Sadzonki zielone najlepiej zapuszczają korzenie i chociaż szczepienie kaliny nie jest łatwym procesem, w niektórych przypadkach jest to jedyny możliwy sposób rozmnażania kaliny. Sadzonki kaliny zbierane są w okresie kwitnienia - w czerwcu lub na początku lipca, kiedy wiosną, gdy są zgięte i nie pękają. Do sadzonek potrzebujesz środkowej części pędu o długości 10-12 cm, na której będą 2-3 węzły. Dolne cięcie powinno być ukośne, górne liście przeciąć na pół, a dolne usunąć.
Sproszkuj dolne kawałki sadzonek Kornevinem lub trzymaj je przez 10-12 godzin w roztworze heteroauxiny, a następnie posadź sadzonki w podłożu składającym się z równych części piasku rzecznego i torfu. Sadzenie powinno być nachylone, cięcie zagłębione w podłoże na 1-2 cm, zachowując odległość 4-5 cm między okazami. Po posadzeniu sadzonki przykrywa się przezroczystą kopułą i utrzymuje w temperaturze powietrza 27-30 ºC i wilgotności ok. 90%, zwilżając sadzonki wodą z oprysku 3-4 razy dziennie.
Po trzech tygodniach sadzonki zapuszczają korzenie, a kopuła zaczyna się na chwilę usuwać, przyzwyczajając sadzonki do normalnego środowiska. Kiedy się do tego przyzwyczają, całkowicie zdejmują czapkę. Zimą sadzonki przeprowadza się w pomieszczeniu, a wiosną, po dwóch tygodniach utwardzania, sadzi się w otwartym terenie według schematu 50x15 i uprawia. Kiedy sadzonki osiągną odpowiedni wiek, przesadza się je na stałe.
Rozmnażanie kaliny przez warstwowanie poziome
Wiosną odcina się dwu-trzyletnią gałąź, pozostawiając część z 2-4 pąkami, a rok później, wiosną przyszłego roku, odrastający jednoroczny pęd skraca się o jedną piątą, zgina do ziemi, układa w rowku o głębokości 5-6 cm, mocuje haczykami, ale nie dodaje i czekają, aż pędy rozwiną się z pąków i osiągną wysokość 10-15 cm, a dopiero potem wypełniają bruzdę mieszaniną torfu i próchnicy, tak aby wierzchołki gałęzi pozostały na powierzchni.
Latem rosnące pędy są skulone 2-3 razy. Jesienią przydzielona gałąź kaliny jest odcinana od krzewu macierzystego, a ukorzenione pędy są oddzielane od cięcia i sadzone w stałym miejscu.
Rozmnażanie kaliny przez pędy korzeniowe
To szybkie i łatwe rozwiązanie problemu hodowlanego. Późną wiosną lub wczesnym latem podstawowe procesy, które osiągnęły wysokość 20 cm, są uziemione do wysokości 7-8 cm, uprzednio pociągając je u podstawy miękkim drutem. Latem wykonuje się 2-3 pędy hillingowe, ostatecznie doprowadzając wysokość kopca do 20 cm, a następnej wiosny oddziela się od krzewu i przesadza.
Choroby kaliny
Kalina w ogrodzie może wpaść w kłopoty w postaci chorób i szkodliwych owadów. Choroby kaliny i szkodniki nie są zbyt liczne i nie jest tak trudno sobie z nimi poradzić, ale i tak lepiej jest zapobiec wystąpieniu problemu niż zająć się nim później. Wśród chorób, które częściej wpływają na kalinę niż inne:
Mączniak prawdziwy to choroba grzybicza, której objawy przypominają białawy nalot na liściach rośliny z kropelkami cieczy, która stopniowo brązowieje. Infekcja rośnie od dołu rośliny w górę. W chorej roślinie kwiatostany nie tworzą jajników, a kalina nie owocuje. Zmniejsza się zimotrwalosc rośliny. Gatunki ozdobne tracą na atrakcyjności.
Środki kontrolne. Dobry efekt daje traktowanie kaliny roztworem 50 g koloidalnej siarki w 10 litrach wody lub fungicydami, takimi jak Skor, Topsin, Tiovit Jet, Topaz, Quadris, Bayleton i innymi lekami o podobnym działaniu;
Frostburn - Ta choroba nie jest spowodowana infekcją, ale ekspozycją na niskie temperatury. Z tego powodu kora pęka, drewno jest odsłonięte i obumiera. Na bocznych pędach odmrożonych gałęzi liście są blade, chlorotyczne, brązowieją i szybko wysychają. W środku lata cały krzew może wyschnąć.
Środki kontrolne. Silnie dotknięte łodygi są wycinane na początku wiosny, a te, które nieco ucierpiały, są pokryte płynną gliną w miejscach uszkodzeń;
Ascochitous plama kaliny - na chorych liściach pojawiają się kanciaste lub zaokrąglone szare plamy z fioletową lub ciemnobrązową obwódką. W miejscu plam tkanka obumiera, tworzą się na niej owocniki grzyba, pęka i wysypuje się.
Środki kontrolne. Opadłe liście dotknięte chorobą są zbierane i spalane jesienią. Wiosną, na początku przepływu soków, kalina jest traktowana tlenochlorkiem miedzi lub płynem Bordeaux.
Szara zgnilizna - w zimne i deszczowe lato na liściach kaliny pojawiają się duże brązowe plamy o rozmytych konturach, które szybko rosną, a tkanka w ich środku wysycha i pęka. Jagody dotknięte zgnilizną brązowieją, przez nie rośnie grzybnia.
Środki kontrolne. Jesienią pamiętaj, aby zebrać i spalić opadłe liście i jagody. Aby powstrzymać rozprzestrzenianie się choroby, leczona jest Vectra.
Zgnilizna owoców - z tej choroby wysychają kwiaty, liście, młode pędy i owoce kaliny. Pierwszą oznaką są małe, gęste, szare płatki, które wraz z rozwojem choroby stają się czarne i suche.
Środki kontrolne. Zmumifikowane jagody należy usunąć z rośliny i spod krzaka. Gdy zostaną znalezione pierwsze oznaki choroby, kalina jest leczona mieszaniną Bordeaux lub tlenochlorkiem miedzi.
Szkodniki kaliny
Wystarczą również szkodniki kaliny i musisz wiedzieć o nich jak najwięcej, ponieważ mogą powodować poważne problemy dla kaliny. Najbardziej niebezpieczne szkodniki kaliny to:
Chrząszcz kalina to jasnobrązowy chrząszcz o długości do 6 mm, którego larwy, wyłaniając się z ziemi na początku maja, zjadają liście kaliny, pozostawiając po nich tylko żyłki. Jeśli jest dużo larw i brakuje im liści, rzucają się na młode pędy. Owoce kaliny również cierpią z powodu chrząszczy liściowych. Samica chrząszcza składa jaja na wierzchołkach pędów, gryząc w tym celu wgłębienia. Aktywność chrząszcza liściowego prowadzi do zmniejszenia zimotrwałości kaliny i utraty plonu.
Środki kontrolne. Jeśli zauważysz składanie jaj na wierzchołkach pędów, odetnij tę część pędu i potraktuj krzaki Karbofosem lub Fufanonem;
Mszyca czarnolistna - każda mszyca jest szkodliwym owadem, nosicielem nieuleczalnych chorób, dlatego nie powinno się dopuszczać do jej pojawienia się w ogrodzie. Mszyce wysysają sok z liści i zwijają je. Liście brązowieją, zdeformowane, wysuszone, pędy przestają się rozwijać.
Środki kontrolne. Kiedy pojawią się mszyce, potraktuj kalinę Fufanonem lub Karbofosem, odetnij i spal kolonie mszyc na końcach pędów;
Viburnum leafworm - ta ciemnoszara lub oliwkowa gąsienica zjada pąki, a następnie liście, uprzednio oplatając je pajęczynami i zgniatając. Przy masowym rozmnażaniu zwój liści może znacznie wpłynąć na wielkość plonu.
Środki kontrolne. Zbieraj i spalaj gniazda gąsienic. Przed pęknięciem pąka potraktuj kalinę Nitrafenem, rozpuszczając 250 g pasty leku w 10 litrach wody, a między początkiem pęknięcia pąka a pojawieniem się pąka spryskaj roślinę dziesięcioprocentowym roztworem Karbofosu;
Kalina i wiciokrzew - larwy tych szkodników zimują w warstwie gleby. Dorośli pojawiają się, gdy na kalinie tworzą się pąki i składają w nich jaja. Larwy żywią się pąkami, z których stają się brzydkie, puchną, czerwienieją i nie otwierają się.
Środki kontrolne. Wczesną wiosną i późną jesienią poluzuj glebę w kręgach przy pniu, a przed kwitnieniem potraktuj kalinę dziesięcioprocentowym roztworem Karbofos;
Ćma zielonobrązowa - uszkadza nie tylko kalinę, ale także rośliny takie jak rokitnik i bzy. Jest to żółto-zielona gąsienica gryząca jajniki kwiatowe.
Środki kontrolne. Musisz z tym walczyć w taki sam sposób, jak z muszkami żółciowymi.
Rodzaje i odmiany kaliny
Jak napisaliśmy na początku artykułu, istnieje wiele rodzajów kaliny. Wśród nich są takie, które są uprawiane w kulturze, i są gatunki, które rosną tylko na wolności. Oferujemy zapoznanie się z niektórymi z najpopularniejszych typów.
Kalina (Viburnum opulus)
Lub czerwona kalina - roślina, która od dawna i mocno weszła do kultury jako roślina owocowa i ozdobna. Jest to krzew o wysokości do 4 m, którego pnie pokryte są spękaną brązową korą. Liście rośliny są duże, klapowane, wiosną jasnozielone, latem jasnozielone, a jesienią czerwonawe. Kwiatostany tarczowe o średnicy do 10 cm składają się z małych białych kwiatów. Owoce Viburnum vulgaris to czerwone, soczyste, jadalne pestkowce, okrągłe lub eliptyczne, z dużą płaską pestką i czerwonym sokiem.
Viburnum red ma kilka form dekoracyjnych: nanum (rośliny karłowate do 1 m wysokości), roseum (lepiej znane jako Bul-de-nezh), compactum (rośliny od 1 do 2 m wysokości), aureum (krzew o jasnożółtym kolorze) liście, które latem stają się jasnozielone), variegata (krzew o wysokości do 4,5 m z białymi marmurkowatymi liśćmi) i Xanthocarpum (krótki krzew o żółtych liściach i pomarańczowych owocach).
Spośród odmian owoców Viburnum vulgaris dobrze się sprawdziły:
- Bransoletka z granatu to owocna odmiana późno dojrzewająca, odporna na mszyce, z ciemno-bordowymi owalnymi jagodami o gęstej skorupce o wadze do 1 g przyjemnego lekko gorzkiego smaku. Rozłożysty krzew średniej wielkości;
- Shukshinskaya - nazwana na cześć pisarza, reżysera, aktora Wasilija Shukshina, wysokowydajnej odmiany średnio dojrzewającej z jasnoczerwonymi kulistymi owocami o dobrym smaku o wadze do pół grama;
- Maria to odporna na choroby odmiana o zwartych skupiskach okrągłych, jasnoczerwonych jagód, owoców słodko-kwaśnych z lekką cierpkością. Krzew jest bujny, liście jesienią złocisto-szkarłatne;
- Rubiny tajga to bardzo plenna odmiana średnio dojrzewająca, nieodporna na szkodniki zjadające liście, o ciemnoczerwonych okrągłych owocach o słodko-kwaśnym smaku z lekką goryczką. Jesienne liście tej odmiany są fioletowe;
- Zholobovskaya to wszechstronna odmiana o zwartym krzewie i lekko wydłużonych owocach z soczystym, lekko gorzkim, prawie słodkim miąższem. Jesienią liście przybierają bordowy odcień;
- Elixir to lekko rozłożysty krzew o wysokości do 3 m, o jasnych, okrągłych owocach o wadze do 1 g, o wadze do 1 g, o słodko-kwaśnym smaku i umiarkowanej goryczce. Odmiana plenna, odporna na mszyce;
- Vigorovskaya - krzew o wysokości do 3 m, owoce są jaskrawoczerwone, kuliste, ważą do pół grama. Smak owocu jest gorzko-kwaśny. Odmiana owocna;
Popularne wśród ogrodników są również takie odmiany owoców kaliny jak Ulgen, Uralskaya słodka, Souzga, Ryabinushka, Sunset, Zarnitsa, Czerwona wiązka i inne.
Kalina pomarszczona (Viburnum rhytidophyllum)
W naturze rośnie w zachodnich i środkowych Chinach. W kulturze jest szeroko stosowany w ogrodach i parkach w strefie środkowej ze względu na wysoką mrozoodporność. Ponadto roślina ta jest wiecznie zielona z oryginalnymi liśćmi. Kalina osiąga wysokość 3 m, ma proste, gęsto owłosione pędy, grube, nagie, błyszczące pomarszczone liście, siatkowate i wełniste na spodniej stronie talerza. Liście mają ok. 20 cm długości, żółto-szare kwiaty zebrane w wierzchołkowe kwiatostany corymbose o średnicy do 20 cm. Owoce są małe - do 8 mm średnicy, jajowate, błyszczące, na początku czerwone i czarne w miarę dojrzewania.
Ten rodzaj kaliny jest odporny na cień, bezpretensjonalny dla gleby, odporny na zimę i odporny na suszę. Świetnie wygląda w małych grupach i pojedynczych lądowaniach. Najbardziej znaną odmianą tego gatunku jest Superb.
Kalina laurowa (Viburnum tinus)
Lub wiecznie zielona kalina naturalnie występująca w Morzu Śródziemnym. Jest to zimozielony krzew o wysokości do 3 m z nagimi lub kępiastymi młodymi pędami owłosionymi i brązowymi rocznymi przyrostami. Uwagę zwracają liście tego gatunku: eliptyczne, skórzaste, całobrzeżne, jasnozielone i błyszczące na górnej i dolnej stronie, jaśniejsze i owłosione wzdłuż nerwów. Kwiaty biało-różowe, pachnące, zebrane w baldaszkowate wiechy o średnicy do 10 cm.Owoce kuliste, suche, jajowate, niebiesko-czarne.
Gatunek jest ciepłolubny i odporny na suszę, lubi dobre oświetlenie, mało wymagający dla gleby, zimą wytrzymuje temperatury do -15 ºC. W ogrodnictwie ozdobnym jest używany do żywopłotów i jako rośliny solne. Ma kilka form dekoracyjnych: błyszczącą, fioletową, wyprostowaną i barwną.
Kalina gordovina (Viburnum lantana)
Jeden z najbardziej znanych gatunków kaliny w kulturze, który rośnie dziko w Europie Środkowej i Południowej, Afryce Północnej, Północnym Kaukazie i Azji Mniejszej i jest kochającym światło mezofitem. Ten gatunek wcale nie jest podobny do zwykłej kaliny. Kalina gordovina to krzew o wysokości do 5 m z gęstą, zwartą koroną. Jego liście i pędy są gęsto pokryte gwiaździstymi białymi włoskami. Piękne, pomarszczone liście do 18 cm długości, gęste w dotyku, szerokie, ciemnozielone powyżej i szaro-łaciate poniżej. Kwiatostany tarczki składają się z małych białokremowych kwiatów o średnicy do 1,5 cm, których owocami są czerwone pestkowce, które w miarę dojrzewania ciemnieją, aż zmieniają się w całkowicie czarne jagody.
Kalina gordovina to jeden z najpiękniejszych krzewów ozdobnych, mało wymagający dla gleby, mrozoodporny, odporny na cień, odporny na suszę, nie zanieczyszcza miejskich gazów, do zimy zdobi ogród czerwono-różowymi liśćmi i czarnymi błyszczącymi jagodami. Gatunek ma różnorodne i pomarszczone formy ozdobne. Najbardziej znaną z odmian jest Aureum - kalina z owalnymi liśćmi złotego koloru na górnej stronie i srebrzystym filcem od spodu.
Oprócz opisanych, znane są również takie rodzaje kaliny: Dawid, rozwidlony, Buriacja lub czarny, zębaty. Kanadyjski, Karlsa, mongolski, użyteczny, uznany, Wright, Sargent, składany, łupkowy, jadalny, trójpłatowy, szczeciniasty i inne.
Właściwości kaliny
Przydatne właściwości kaliny
Smak jagód kaliny przyciąga daleko od wszystkich, ale ich użyteczność, a nawet prozdrowotność są tak wielkie, że warto zaniedbać smak owoców. Jako środek leczniczy kalina może konkurować z jagodami, takimi jak porzeczki, maliny, jagody, borówki i czarne jagody. Miąższ kaliny zawiera dużą ilość witamin C i P, kwasów organicznych, karotenu, pektyn i garbników.
Jagody kaliny mają działanie moczopędne, dlatego wskazana jest przy obrzękach wynikających z chorób układu moczowego, nerek i serca. Substancje ściągające i antyseptyczne zawarte w owocach sprzyjają gojeniu się ran i wrzodów przewodu pokarmowego. Jagody kaliny zaleca się spożywać w okresie rekonwalescencji po chorobie - pomagają wzmocnić układ odpornościowy. Ogólnie rzecz biorąc, kalina jest z powodzeniem używana:
- z chorobami nerek i wątroby;
- do leczenia gruźlicy;
- z problemami z przewodem pokarmowym (zapalenie okrężnicy, zapalenie żołądka, wrzody);
- z krwawieniem wewnętrznym;
- ze stwardnieniem i miażdżycą;
- ze skazą;
- z kaszlem i skurczami naczyń;
- z drgawkami i zaburzeniami nerwowymi;
- jako środek uspokajający i przeciwskurczowy.
Jako lekarstwo stosuje się świeże i suszone jagody kaliny, napar i wywar z nich, jagody gotowane w miodzie, sok z jagód kaliny. Na przykład jagody kaliny gotowane w miodzie są dobre w łagodzeniu kaszlu i leczeniu chorób górnych dróg oddechowych, a także łagodzą obrzęki pochodzenia sercowego.
Jagody kaliny są również używane jako kosmetyk do produkcji odżywczych i oczyszczających maseczek do twarzy. Napar lub wywar z jagód kaliny leczy karbunkuły, czyraki i egzemy.
Ale nie tylko jagody kaliny mają właściwości lecznicze, ale także liście, kwiaty i kora. Napar z kwiatów kaliny leczy zapalenie żołądka o niskiej kwasowości i łagodzi ból podczas menstruacji. Dobrze jest płukać gardło wywar z kwiatów na ból gardła i skurczone więzadła, wzmaga apetyt, zatrzymuje krwawienie i wzmaga pocenie się. Odwar z młodych pędów i pąków kaliny służy do skazy, skrofuli, a także jako środek przeciwgorączkowy i przeciwzapalny.
W przemyśle kalina jest używana do produkcji dżemów, konfitur, musów i napojów, a także szamponów, nalewek, toników, kremów i kosmetyków do twarzy.
Kalina - przeciwwskazania
Bez względu na to, jak przydatna jest kalina, jej stosowanie nie jest zalecane dla wszystkich. Ponieważ sok zawiera analogi żeńskich hormonów, nie można używać jagód kaliny w czasie ciąży, ponieważ może to powodować rozwój patologii u płodu, a nawet wywołać przedwczesne porody. W najlepszym przypadku kalina może wywoływać reakcję alergiczną u kobiet w ciąży.
Nie zaleca się nadużywania kaliny i preparatów z niej dla osób z niskim ciśnieniem krwi.
Kalina jest przeciwwskazana u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek, a także u osób cierpiących na zwiększoną kwasowość soku żołądkowego.
Nie można jeść kaliny chorej na zakrzepowe zapalenie żył, białaczkę lub inne choroby krwi. Kalina jest szkodliwa dla osób cierpiących na dnę moczanową, zapalenie stawów i kamicę moczową.
Jeśli nie masz przeciwwskazań, pamiętaj, że można jeść tylko czerwone jagody kaliny, czarne owoce mogą być trujące.
