Grusza: sadzenie i pielęgnacja, zdjęcia, przycinanie, szczepienie, opis odmian, chorób i szkodników

Grusza (łac. Pyrus) to rodzaj ozdobnych i owocowych krzewów i drzew liściastych z rodziny Pink. Znanych jest około 60 gatunków tego rodzaju. Gruszkę uprawiano w starożytnej Grecji, Rzymie i Persji. W naturze gruszka rośnie w ciepłej strefie Eurazji, a także na obszarach o klimacie umiarkowanym. Dziś, dzięki pracy hodowców, ta uprawa, licząca ponad tysiąc odmian, jest również uprawiana w chłodniejszych regionach - w regionie moskiewskim, na Uralu i na Syberii Zachodniej.
Gruszka jest spokrewniona z takimi roślinami jak: jabłko, migdał, śliwka, śliwka wiśniowa, głóg, dzika róża, róża, irga, aronia, pigwa, irga, niesplik, jarzębina i spirea.
Tematem tego artykułu jest sadzenie i pielęgnacja gruszki. Powiemy Ci, jak wyhodować gruszkę w swoim ogrodzie, jak leczyć gruszkę przed chorobami i szkodnikami, jak karmić gruszkę, a także podamy wiele innych ciekawych i ważnych informacji, które na pewno się przydadzą.

Sadzenie i pielęgnacja gruszki

• Sadzenie: wczesną wiosną (przed rozpoczęciem przepływu soków) lub pod koniec września.
• Kwitnienie: w maju.
• Oświetlenie: jasne światło słoneczne.
• Gleba: czarnoziema lub szara gleba leśna z gliniastym podłożem, najlepiej na wzniesieniu z głębokimi wodami gruntowymi.
• Podlewanie: średnio dwa razy w sezonie: przed i po kwitnieniu. Zużycie wody - 2 wiadra na każdy m2 powierzchni przy pniu: glebę należy namoczyć do głębokości 80 cm.
• Top dressing: przed rozpoczęciem przepływu soków gruszkę spryskuje się 7% roztworem mocznika lub mocznikiem, azotanem amonu lub roztworem odchodów kurczaka dodaje się do kręgu tułowia. Po kwitnieniu glebę wykopuje się na głębokość 8-10 cm zielonym nawozem lub podlewa się koło przy łodydze roztworem Nitroammofoskiego. W drugiej połowie czerwca iw lipcu gruszkę traktuje się na liściach roztworem azotu, a dwa tygodnie po lipcowym nawożeniu nawozami potasowo-fosforowymi do gleby pod dorosłymi drzewami. Od początku do połowy września gruszka jest po raz ostatni karmiona azotem, aw październiku - nawozami potasowo-fosforowymi.
• Cięcie: wiosną, przed pęknięciem pąków lub jesienią, jesienią. Jeśli to konieczne, możesz przeprowadzić przycinanie latem.
• Rozmnażanie: przez nawarstwianie, sadzonki i szczepienie, znacznie rzadziej przez nasiona.
• Szkodniki: ćma, mszyca jabłoniowa i zielona, ​​roztocz żółciowy, roztocz miedziowo-gruszkowy, roztocz czerwonobrązowy, liściarz podskorupowy, ćma szklista jabłoni, gałązka modraszka, ćma pieprzowa i ćma ozima, ćma owocowa, niesparowany, ćmy dębowej i obrączkowanej, ćmy niesparowany kornik, biel, chrząszcze gruszkowe i jabłoniowe, robaczek świętojański gruszkowaty, meszek gruszkowy, pryszczatki liściowe i owocowe, świąd gruszy, głóg.
• Choroby: podskórna plamka wirusowa, czarny rak (ogień Antonowa), czarny grzyb, mączniak prawdziwy, zaraza ogniowa, mozaika wirusowa, rdza, cytosporoza (zgnilizna łodygi), parch, monilioza (zgnilizna owoców), gumowate, zamieranie gałęzi, pospolity rak, muchołówka , dzwonienie mozaikowe, fałszywy grzyb krzesiwa, biała plama (septoria).

Grusza - opis

Kształt korony gruszki jest okrągły lub piramidalny, drzewo może osiągnąć 25 metrów wysokości przy średnicy korony do 5 metrów. Liście gruszki są szeroko jajowate, krótko spiczaste, o długości od 2,5 do 10 cm, górna strona blaszki liściowej jest błyszcząca, ciemnozielona, ​​dolna niebieskawo-zielona. Jesienią liście przybierają złocistopomarańczowy odcień. W kwietniu lub maju drzewo kwitnie i trzeba powiedzieć, że kwitnąca gruszka jest bardzo piękna: białe pachnące pięciopłatkowe kwiaty o średnicy do 3 cm są zbierane w 3-9 kawałkach w pędzelkach w kształcie parasola.

Owoce gruszki są zwykle wydłużone, chociaż istnieją odmiany o owocach kulistych. Ze względu na owoce uprawia się gruszkę - zarówno smaczną, jak i zdrową, używaną nie tylko świeżą, ale także w postaci dżemu, kompotu, dżemu, soku i suszonych owoców.

Sadzenie gruszek

Kiedy sadzić gruszkę

Gruszkę sadzi się wczesną wiosną, przed rozpoczęciem przepływu soków lub pod koniec września, kiedy przepływ soków w roślinach zwalnia. W przypadku sadzenia wiosennego dół należy przygotować jesienią, ale profesjonaliści uważają, że jesienne sadzenie gruszek jest bezpieczniejsze. Najlepiej jest umieścić gruszkę po zachodniej, południowej lub południowo-zachodniej stronie stanowiska, w miejscu słonecznym, ale niezbyt gorącym. Roślina preferuje czarnoziem lub szarą glebę leśną z gliniastym podłożem. Słabe, piaszczyste lub ciężkie gliniaste gleby nie będą odpowiednie dla gruszki.

Nie sadzić gruszki w miejscach, gdzie woda gruntowa jest wysoka, ponieważ silne korzenie dorosłego drzewa mogą wnikać na głębokość 6-8 metrów. Najlepszym miejscem do sadzenia jest zbocze lub wysokie podłoże.

Sadzenie gruszek jesienią

Grusze sadzone jesienią wykazują znacznie wyższą przeżywalność, są bardziej odporne na kataklizmy klimatyczne, choroby i szkodniki. Wadą sadzenia jesiennego jest to, że zimą kora gruszki staje się pokarmem dla gryzoni, ponadto młode drzewo, które nie ma czasu na prawidłowe zakorzenienie, może zamarznąć w zimne dni.

Kupując dwuletnią sadzonkę zwróć uwagę, aby jej korzenie nie były wysuszone ani zgniłe, a pień drzewa powinien być elastyczny, bez wad. Jeśli wydaje ci się, że korzenie sadzonki są odwodnione, zanurz je w wodzie na 12 godzin przed sadzeniem, aby przywrócić elastyczność.

Jeśli gleba w twojej okolicy nadaje się do gruszki, możesz wykopać mały otwór do sadzenia - trochę więcej niż objętość systemu korzeniowego sadzonki. Ale jeśli gleba nie spełnia wymagań kultury, będziesz musiał wykopać dół o wymiarach 70x70 cm i głębokości do 1 m. Wykop otwór na gruszkę 3-4 tygodnie przed sadzeniem, aby gleba w niej miała czas na osiadanie. W środek wykopu wbija się mocny kołek, który powinien wystawać co najmniej pół metra ponad powierzchnię. 30 kg kompostu, torfu lub gnijącego obornika, a także kilogram superfosfatu, półtora kilograma wapna i 100 g chlorku potasu, dodaje się do górnej żyznej warstwy gleby usuniętej z dołu - wszystko to jest dokładnie wymieszane, połowę mieszanki wlewa się do dołu i lekko ubija, drugą część wylewa się kopcem dookoła kołek.

Przed sadzeniem korzenie sadzonki zanurza się w zacieru glinianego, następnie sadzonkę umieszcza się na wzgórzu po północnej stronie kołka, ostrożnie rozprowadza korzenie i przykrywa żyzną glebą, od czasu do czasu wstrząsając sadzonką, aby gleba wypełniła wszystkie puste przestrzenie. Po wypełnieniu dziury gleba w kręgu przy pniu jest deptana od drzewa do krawędzi. Kołnierz korzeniowy powinien wystawać 4-5 cm ponad powierzchnię.

Podlać sadzonkę 2-3 wiadrami wody, odczekać aż woda zostanie wchłonięta, gleba opadnie i szyjka korzeniowa znajdzie się na poziomie powierzchni stanowiska, następnie ściółkę przyłodygową mulczujemy warstwą torfu, trocin lub próchnicy o grubości 5-10 cm i przywiązujemy sadzonkę do podpory.

Jak sadzić gruszkę wiosną

Wiosenne sadzenie gruszek odbywa się na tej samej zasadzie, co sadzenie we wrześniu, tylko dołek na sadzonkę przygotowuje się nie w miesiącu, ale od jesieni. Po posadzeniu sadzonki gruszki na obwodzie koła przy łodydze ułóż wałek z glebą tak, aby podczas nawadniania woda nie przedostawała się poza jego granice, i niezależnie od pogody wlej 2-3 wiadra wody na drzewo.

Pielęgnacja gruszki

Wiosenna pielęgnacja gruszek

Uprawa gruszki wiąże się z dbaniem o nią przez wszystkie pory roku. Wiosną usuwają izolację z gruszy, spulchniają glebę w kręgach przy pniu i aplikują na miejsce nawozy azotowe, które aktywują procesy wegetatywne. Przed rozpoczęciem przepływu soków, gałęzie i pędy uszkodzone zimą i chore są odcinane. Gruszka na wiosnę, podobnie jak inne drzewa ogrodowe, wymaga profilaktyki przeciwko szkodnikom i patogenom, które zimowały w glebie lub w pęknięciach kory.

Letnia pielęgnacja gruszki

W gorącym sezonie najważniejszym punktem pielęgnacji gruszek jest podlewanie. W przypadku suszy gruszka jest podlewana wieczorem, po ustąpieniu upału, wydając do 3 wiader wody na drzewo. Ponieważ uprawa ma tendencję do zagęszczania korony, możliwe jest, że będziesz musiał przycinać przerzedzanie latem, aby owocująca gruszka miała dużo słońca. Latem niektóre odmiany gruszek zaczynają dojrzewać i musisz być gotowy do zbioru.

Pielęgnacja gruszek jesienią

Zabiegi pielęgnacji gruszki jesienią są takie same jak wiosną: przycinanie sanitarne, profilaktyka przed szkodnikami i chorobami czającymi się w glebie kręgu pnia i korze drzewa, karmienie jesienią, ale nie nawozami azotowymi, ale fosforem i potasem ... I oczywiście przygotowanie drzew do zimowania: obowiązkowe wybielanie pni i podstaw szkieletowych gałęzi wapnem, aby jasne wiosenne słońce nie spaliło kory. Okręgi pnia należy wykopać płytko i dobrze podlać, a następnie przykryć warstwą torfu lub trocin o grubości 15-25 cm.

Przetwarzanie gruszek

Każdy zna prostą prawdę: lepiej uniknąć problemu, niż się go pozbyć. Dlatego doświadczeni ogrodnicy wolą przeprowadzać zabiegi profilaktyczne drzew ogrodowych przed chorobami i szkodliwymi owadami z roku na rok, zwłaszcza, że ​​czasami można je łatwo połączyć z karmieniem. Na przykład pierwszą obróbkę drzew wczesną wiosną można przeprowadzić za pomocą roztworu 700 g mocznika w 10 litrach wody - środek ten pomoże zniszczyć szkodniki, które pojawiły się z ziemi wiosną i jednocześnie nakarmić gruszki azotem.

Musisz jednak mieć czas na spryskanie drzew, zanim pąki zaczną puchnąć, w przeciwnym razie mocznik może spowodować ich spalenie. Jeśli spóźnisz się, a pąki zaczną się otwierać, zamiast mocznika będziesz musiał użyć preparatów biologicznych, takich jak Fitoverma, Agravertin, Akarin, Iskra-bio.

W celu zwiększenia odporności drzew na niekorzystne warunki i choroby, gruszki profilaktycznie leczy się roztworem Cyrkonu lub Ekoberinu.

Przed nadejściem mrozów należy chronić uśpione drzewa przed niepożądanymi sąsiadami - larwami chrząszczy, które osiadły na zimę w górnej warstwie gleby i uszkodzeniami w korze. Niebezpieczne są również czynniki wywołujące choroby grzybowe, które czają się na zimę w pęknięciach kory lub w glebie kręgu pnia. Przeciwko nim używają traktowania drzew i obszarów pod nimi Nitrafenem lub jednym procentem płynu Bordeaux.

Karmienie gruszką

Opisaliśmy już pierwsze karmienie - opryskiwanie gruszek roztworem mocznika przed rozpoczęciem przepływu soków. Jeśli okaże się, że nie masz czasu na wykonanie tego zabiegu, zanim pąki puchną, będziesz musiał zastosować nawozy azotowe do gleby. Może to być ten sam roztwór mocznika lub saletry lub może to być roztwór kurzego obornika. Na przykład saletrę dodaje się w ilości 30 g na m² koła pnia, a roztwór przygotowuje się w stosunku 1:50. Mocznik (mocznik) będzie potrzebował od 80 do 120 g na drzewo, a do przygotowania roztworu potrzeba 5 litrów wody.

Kolejny opatrunek wierzchni przeprowadza się w maju po kwitnieniu w celu poprawy jakości owoców. W tym okresie wskazane jest stosowanie do wykopów na głębokość 8-10 cm tzw. Zielonego nawozu, który nasyca rośliny materią organiczną i aktywuje procesy wegetatywne. Jeśli nie ma materii organicznej, karmienie przeprowadza się roztworem Nitroammofoski w stosunku 1: 200 w ilości 3 wiadra wody na drzewo.

W drugiej połowie czerwca przeprowadza się dokarmianie dolistne gruszek azotem, ponieważ w gorącej, suchej porze pierwiastki śladowe z gleby do korzeni transportowane są bardzo wolno, a proces ten znacznie szybciej przechodzi przez liście. W lipcu przeprowadza się jeszcze jedno dokarmianie gruszek azotem, a dwa tygodnie później do gleby pod dorosłymi drzewami aplikuje się nawozy mineralne - fosfor i potas. Młode gruszki potrzebują tylko nawozów azotowych, a tylko posadzone grusze w ogóle nie żerują przez pierwsze dwa lata - mają wystarczająco dużo nawozów, które zostały wprowadzone do sadzonki.

Gruszka w sierpniu nie potrzebuje karmienia. Do połowy września można po raz ostatni aplikować azot - tak jak wiosną potraktuj drzewa i glebę pod nimi mocznikiem. Niepożądane jest nawożenie korzeni azotem. Jesienią gruszki potrzebują nawozów mineralnych, które są aplikowane w postaci płynnej na krąg pnia. Oto przybliżony przepis na taki górny dressing: 1 łyżkę stołową chlorku potasu i 2 łyżki granulowanego superfosfatu rozpuszcza się w 10 litrach wody. Składniki są mieszane, a roztwór jest wprowadzany do kręgu pnia drzewa.

Młode rośliny można karmić popiołem drzewnym, który rozsypuje się pod wykopami na głębokość 10 cm w kole pnia w ilości 150 g na 1 m².

Zimująca gruszka

Młode sadzonki gruszek wymagają ochrony przed mrozem. Pod koniec jesieni są one wiązane gałązkami świerku sosnowego, układane igłami w dół i zawijane na wierzch w płótno. Dojrzałe drzewa hibernują bez schronienia, ale zimą często padają ofiarą gryzoni, a aby chronić pnie gruszek przed ostrymi zębami myszy i zajęcy, pnie drzew zawija się w gruby papier lub materiał nasączony specjalnym środkiem odstraszającym gryzonie.

Kiedy spadnie śnieg, wrzuć zaspy śnieżne w kręgi pni drzew. Podczas odwilży ciężkie czapy śnieżne na drzewach, topiące się, mogą łatwo łamać gałęzie, dlatego jesienią należy ciągnąć sznurkiem gałęzie młodych drzew, dociskając je do pnia i strząsać śnieg, który przywarł zimą z gałęzi dorosłych gruszek.

Przycinanie gruszki

Kiedy przycinać gruszki

Najbardziej wskazane jest przycinanie gruszek na wiosnę, przed rozpoczęciem przepływu soków. Drzewo normalnie toleruje zabieg, jeśli temperatura powietrza nie jest niższa niż -8 ºC.

Latem przycinanie gruszki odbywa się tylko w przypadku silnego zgrubienia korony, co przeszkadza w dojrzewaniu owoców, natomiast szczypanie, czyli szczypanie pędów rosnących na wierzchołku przeprowadza się właśnie latem - w czerwcu.

Jesienią gruszka jest przycinana przed nadejściem mrozów, w przeciwnym razie miejsca cięcia stają się bardzo wrażliwe i nie mają czasu na zagojenie się przed mrozem. Przycinanie jesienne pełni głównie funkcję sanitarną. Zimą gruszka nie jest przycinana.

Jak przyciąć gruszkę

Grusze zaczynają być cięte natychmiast po posadzeniu: określa się na nich gałęzie szkieletowe, a resztę wycina się. Środkowy przewodnik jest skrócony o jedną czwartą. Pień gruszki jest oczyszczony z gałęzi poniżej początku pierwszego poziomu gałęzi szkieletowych. W drugim roku przewodnik skraca się o 25 cm, a koronę tworzy się przez skrócenie gałęzi szkieletu o 5-7 cm, a gałęzie górne powinny być krótsze niż dolne.

Przycinanie starej gruszki to znacznie poważniejsza procedura, ponieważ trzeba usunąć nie tylko pędy, ale także całe gałęzie, rozjaśniając i odmładzając koronę drzewa.

Przycinanie gruszek na wiosnę

Począwszy od drugiego roku życia uważaj na pojawienie się konkurujących ze sobą gałęzi i pokrój je w pierścień, nie pozostawiając pni. Tworzenie gruszki odbywa się w taki sposób, że na każdej gałęzi szkieletu znajduje się kilka gałęzi owocowych. Pędy rosnące poziomo należy podeprzeć, a pędy rosnące pionowo odrzucić. Potraktuj wycięte miejsca lakierem ogrodowym lub Rannet. W okresie przycinania nie stosuj nawożenia azotem, rób to gdy sekcje są dokręcone.

Przycinanie gruszek jesienią

Przycinanie jesienne odbywa się od końca sierpnia do drugiej połowy września. W tym czasie usuwa się suche, połamane i chore gałęzie, które po przycięciu są koniecznie spalane. Roczne pędy skracane są o nie więcej niż jedną trzecią ich długości, pozostawiając na nich kilka pąków, z których powstają nowe gałęzie. Dla wygody zbioru piramidalny kształt korony jest uważany za najbardziej udany, przyczyniając się do tego samego obfitego owocowania. Utworzenie takiej korony ma sens, począwszy od drugiego roku życia gruszki.

Powielanie gruszki

Jak rozmnażać gruszki

Gruszka rozmnaża się zarówno generatywnie (przez nasiona), jak i wegetatywnie. Rozmnażanie metodą nasienną służy do wyhodowania nowych odmian poprzez sztuczne krzyżowanie różnych gatunków, odmian i mieszańców, a także do wyhodowania podkładek dzikich i uprawnych gatunków gruszy, na których następnie szczepione są odmiany.

Z wegetatywnych metod rozmnażania gruszek stosuje się nakładanie warstw, sadzonki i szczepienie.

Rozmnażanie gruszek przez nakładanie warstw

Jest mało prawdopodobne, aby można było zgiąć gałąź gruszki do ziemi, tak jak ma to miejsce w przypadku krzaków. Ale możesz wypróbować tę metodę: pod gałąź umieszcza się pudełko wypełnione żyzną glebą, którego ściany są wyłożone polietylenem, aby zmniejszyć parowanie wilgoci z gleby. Gałąź gruszki pochyla się do pudełka, aw miejscu, w którym dotyka ziemi, na jej korze wykonuje się kilka poprzecznych cięć, po czym gałąź jest przypinana i zakopana w ziemi pudełka.

Aby przyspieszyć proces tworzenia korzeni, warstwy podlewa się roztworem Kornevina lub przed wkopaniem nacięcia na gałęzi sproszkuje się preparatem korzeniowym. Następnie powierzchnię gleby w skrzyni przykrywa się pokryciem dachowym, folią lub ściółką warstwą kompostu. Gleba jest lekko wilgotna. Proces formowania się korzeni trwa do końca sezonu, ale korzenie w tym czasie są nadal bardzo słabe, więc jest za wcześnie na przeszczepianie sadzonek.

Na zimę gałąź pokryta jest świerkowymi gałęziami, a następnie na skrzynkę wrzuca się zaspę. Ogólnie rzecz biorąc, uprawa pokosu trwa dwa lata, po czym jest oddzielana od drzewa macierzystego i wraz z kawałkiem ziemi przesadzana do dołu do sadzenia, jak normalna sadzonka. Co ciekawe, sadzonki zaczynają kwitnąć i owocować wcześniej niż sadzonki. Ta metoda rozmnażania jest dobra ze względu na prostotę wykonania i fakt, że sadzonki wyhodowane przy jej pomocy w pełni zachowują cechy odmianowe rośliny rodzicielskiej.

Rozmnażanie nasion gruszki

Aby wyhodować sadzonki, które można wykorzystać jako podkładki, lepiej jest wziąć nasiona odmian odpornych na zimę, strefowych. Jesienią zasiewane są w ziemi. Nasiona odmian późnych dojrzewają w owocach do połowy zimy, już podczas przechowywania.

Gdy nasiona są dojrzałe, usuwa się je z owoców, wlewa do woreczka z gazy i opuszcza na 2-3 dni do muszli klozetowej, tak aby woda wypłukiwała z nasion za każdym razem inhibitory, które spowalniają ich rozwój. Napęczniałe nasiona miesza się z podłożem pochłaniającym wilgoć (piasek, trociny, keramzyt lub okruchy torfu) w stosunku 1: 3, zwilżoną mieszaninę wlewa się do woreczka foliowego, który umieszcza się w pudełku i przechowuje w otwartej torbie w temperaturze od 3 do 5 ºC do pojawienia się kiełków mieszając co dwa tygodnie i nawilżając w razie potrzeby.

W momencie pojawienia się kiełków temperaturę przechowywania obniża się do -1-0 ºC i nasiona przetrzymuje się w tych warunkach aż do siewu.

Nasiona wysiewa się wczesną wiosną na głębokość 3-4 cm w odległości 8-10 cm od siebie przy tym samym rozstawie rzędów. Sadzonki są podlewane, odchwaszczane, latem kilkakrotnie karmione. Jeśli grubość ich pni osiągnie 1 cm, można już w sierpniu przeszczepić na nich sadzonki odmianowe, które przy normalnym rozwoju można sadzić na stałe w ciągu dwóch lat.

Szczepienie gruszki

Jako podkładkę wykorzystuje się nie tylko sadzonki gruszy, ale także sadzonki pigwy, jabłoni, irgi, głogu, aronii, irgi oraz gruszy leśnej. Na podkładkach pigwy grusze rosną nisko, szybko wchodzą do owocowania, ich owoce mają doskonały smak, ale niestety takie gruszki żyją i owocują nie dłużej niż 25 lat. Na podkładkach jabłoni przeszczep zakorzenia się szybko i bez komplikacji.

Szczepienie na jarzębinie jest znacznie mniej popularne: ze względu na to, że pień gruszki gęstnieje szybciej niż pień jarzębiny, na szczepione drzewo tworzy się napływ, który negatywnie wpływa na wytrzymałość pnia, a co za tym idzie na żywotność drzewa. Owoce gruszki na podkładkach jarzębiny nabierają cierpkości i charakteryzują się niewystarczającą soczystością oraz niską zawartością cukru. Jeśli chodzi o głóg, zaszczepienie gruszki na jego sadzonce jest problematyczne, ponieważ akrecja jest bardzo rzadka.

Przed posadzeniem gruszki przygotuj wywar do zabiegu: miesiąc przed kopulacją wyrzuć go na wysokość 15-20 cm, a kilka dni przed zabiegiem usuń glebę z łodygi, oczyść sadzonkę z przerostu i wody.

Istnieje kilka sposobów szczepień:

• prosta kopulacja lub szczepienie „w tyłku”: ta metoda jest stosowana, gdy grubość zrazu i podkładki są takie same. Jest to najprostsza inokulacja, w której ukośne cięcie zrazu nakłada się na ukośne cięcie podkładki, a miejsce szczepienia jest szczelnie mocowane folią;
• ulepszona kopulacja, czyli kopulacja "z językiem": głębokie szeryfy - "jęzory" wykonuje się na ukośnych odcinkach podkładki i zrazu, a następnie obie części nakłada się na siebie tak, aby język zrazu przeszedł przez język podkładki, po czym miejsce szczepienia jest mocno ściągane taśmą lub taśma klejąca;
• szczepienie „pod korą”: ta metoda jest stosowana, gdy średnica podkładki jest większa niż średnica zrazu. Szczepienie to przeprowadza się po rozpoczęciu przepływu soków, ponieważ w tym czasie korę łatwiej jest oddzielić od drewna. Zraz jest cięty poziomo, cięcie jest oczyszczane, wzdłużne cięcie kory wykonuje się ostrym nożem na głębokość 25-35 mm, kora jest wyłączana, a łodyga zrazu jest wkładana w cięcie ukośnym dolnym cięciem o tej samej długości do drewna podkładki. Cały odcinek sadzonek zrazu, który będzie znajdował się pod korą zrazu, należy obrać z kory. Miejsce szczepienia jest mocno przytwierdzone, a nacięcie podkładki i górna część zrazu są traktowane lakierem ogrodowym. Aby miejsce przeszczepu zrosło się szybciej, połóż na sadzonce przezroczystą plastikową torbę i przymocuj ją szczelnie poniżej miejsca przeszczepu;
• przeszczepianie „w szczelinę”: łodyga jest skracana poziomym cięciem, a następnie pozostała łodyga jest rozłupywana w środku nacięcia na głębokość 4-5 cm i w ten rozłupany jest tymczasowy klin. Na sadzonkach zrazu z 2-4 pąkami dolne cięcie wykonuje się po obu stronach - z klinem o długości 4-5 cm. a górna część zrazu pokryta jest ogrodem var.

Kiedy dwie części rosną razem i na zrazie pojawiają się narośla, usuwa się folię mocującą i plastikową torebkę, usuwa się wszystkie pędy utworzone poniżej miejsca zaszczepienia.

Rozmnażanie gruszek przez sadzonki

Sadzonki gruszy należy zbierać zimą: wybierz dojrzałą gałąź z dwuletnim drewnem i połam ją bez łamania kory. Długą gałąź można złamać w kilku miejscach - idealna długość sadzonek to 15-20 cm .Punkty złamania owinąć w półgiętej formie taśmą okularową, gipsem lub taśmą, a następnie przywiązać gałąź do patyczka lub drutu - zamocować w tej formie. Do wiosny roślina będzie koncentrować substancje wzrostowe w miejscach złamań tkanek łączących. Pod koniec marca usuwa się element podtrzymujący i opatrunkowy, a gałąź jest cięta na sadzonki w miejscach pęknięć.

Dwulitrową butelkę z ciemnego plastiku z odciętą szyjką wypełnia się stopioną wodą do wysokości 5-7 cm, rozpuszcza się w niej kilka tabletek węgla aktywnego i dolnymi plasterkami opuszcza do niej 10-12 sadzonek. Butelkę postawiono na jasnym parapecie. Po trzech do czterech tygodni na dolnych odcinkach sadzonek tworzą się stożki kalusa, a korzenie zaczynają rosnąć. Gdy korzenie osiągną długość 5-7 cm, sadzi się je na otwartym terenie, w pożywnej glebie, po raz pierwszy zacieniając je przed jasnym światłem. Sadzonki wymagają regularnego podlewania, karmienia i pielenia, a jesienią przy dobrej pielęgnacji będą wyglądać jak sadzonki dwu- lub trzyletnie.

Choroba gruszki

Gruszka w ogrodzie może zachorować na takie choroby: parch, zaraza ogniowa, zgnilizna owoców, podskórna plamica wirusowa, choroba mozaikowa, rdza, mączniak prawdziwy, czarny rak, grzybica sadzy i cytosporoza.

Czarny rak lub ogień antonowa atakuje korę, liście, owoce i gałęzie szkieletowe drzew. Proces rozpoczyna się wraz z pojawieniem się małych ran, które rosną wraz z przebiegiem choroby, a na ich krawędziach pojawiają się brązowe plamy. Na owocach i liściach pojawiają się czerwone plamy, na owocach wpływa czarna zgnilizna - wysychają i mumifikują.

Metody zwalczania: konieczne jest prowadzenie w ogrodzie zabiegów profilaktycznych przeciwko chorobom i szkodnikom każdej wiosny i każdej jesieni. Jesienią, po opadnięciu liści, są one zgarniane i spalane. Obszary drzew dotkniętych rakiem czyści się ostrym nożem, chwytając zdrową tkankę na głębokość 2 cm, po czym rany dezynfekuje się roztworem siarczanu miedzi lub mieszaniną gliny z dziewanny.

Zgnilizna owoców, czyli monilioza, objawia się na owocach gruszy małymi brązowymi plamkami, które w przebiegu choroby rozprzestrzeniają się po całej powierzchni owoców. Jednocześnie owoce nie kruszą się, przyczyniając się do rozprzestrzeniania się choroby.

Sposoby walki. Dotknięte owoce są zbierane z drzew i ziemi, niszczone, a drzewa są traktowane chlorem i miedzią lub płynem Bordeaux.

Parch jest najbardziej podstępnym wrogiem drzew owocowych, wpływającym na owoce, liście, pędy i kwiaty: najpierw na liściach pojawiają się plamki 2-4 mm, stopniowo zwiększające się do 2-3 cm, owoce stają się małe, twarde, popękane, ich liczba maleje, na skórze pojawiają się ciemne plamy, które stopniowo łączą się w aksamitną plamę.

Sposoby walki. Jesienią należy usunąć opadłe liście spod drzew, spalić je, wiosną drzewa i pnie potraktować płynem Bordeaux i roztworem mocznika.

Cytosporoza, czyli zgnilizna łodygi, jest groźna przede wszystkim dla starych lub osłabionych drzew dotkniętych słońcem lub mrozem, wycieńczonych suszą i niewłaściwej lub niewystarczającej pielęgnacji. Kora drzew zakażonych cytosporozą stopniowo zmienia kolor na ciemnoczerwony, a gruszka wysycha.

Sposoby walki. Na samym początku choroby konieczne jest usunięcie zmian ostrym nożem, a następnie leczenie ran roztworem siarczanu miedzi i lakieru ogrodowego. Jesienią pnie i podstawy gałęzi szkieletowych bielone są wapnem. Chore gałęzie należy przycinać w odpowiednim czasie.

Rdza jest również chorobą grzybiczą, która objawia się jasnymi pomarańczowymi plamami na liściach. Choroba obniża odporność rośliny, osłabia ją. Najczęściej choroba dotyka drzewa w ogrodach, które znajdują się w pobliżu nasadzeń jałowca.

Sposób na walkę. Owoce i liście wykazujące oznaki choroby należy zniszczyć, a drzewa corocznie jesienią i wiosną zabezpieczać siarką koloidalną lub płynem Bordeaux w celach profilaktycznych.

Mączniak prawdziwy to jedna z najgroźniejszych chorób grzybiczych roślin, z której kwiaty, pędy i liście pokryte są białawym nalotem - zarodnikami grzyba, który deformuje wszystkie zaatakowane części. Jajnik spada na chore drzewa.

Sposoby walki. Zniszcz opadłe liście i kilkakrotnie potraktuj drzewa siarczynem lub fundazolem przed i po kwitnieniu.

Szybko rozwija się oparzenie bakteryjne, rozprzestrzeniające patogenne bakterie wraz z sokiem przez naczynia roślin, co przyspiesza proces obumierania tkanek. W wyniku rozwoju choroby roślina umiera i należy ją usunąć z miejsca.

Sposób na walkę. Po zdiagnozowaniu choroby spryskaj liście i kwiaty rośliny antybiotykami kilka razy w odstępach co 5 dni. Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby, podczas późniejszego przycinania gruszki instrument dezynfekuje się kwasem borowym.

Choroba mozaiki jest ciężką chorobą wirusową. Jest to niebezpieczne przede wszystkim dlatego, że leczenie gruszki z mozaiki nie działa. Jego objawy wyglądają jak bladozielone lub jasnożółte kanciaste plamy na liściach. Infekcja zwykle występuje podczas szczepienia.

Sposoby walki. Chorych drzew nie da się uratować - są one usuwane z terenu i spalane, aby wirus nie rozprzestrzenił się po całym ogrodzie. Możesz zapobiec infekcji, starannie dobierając sadzonki w szkółce i reagując w odpowiednim czasie na najmniejsze zmiany koloru liści gruszy.

Sadza grzyba. W drugiej połowie lata na zielonych częściach gruszki pojawia się ciemny nalot sadzy. Najczęściej choroba jest konsekwencją żywotnej aktywności mszyc lub innych szkodników.

Sposoby walki. Najpierw musisz wytępić owady, które spowodowały chorobę, środkiem owadobójczym. Następnie drzewo jest traktowane Fitoverm lub roztworem mydła miedziowego.

Podskórna plamka wirusowa objawia się nagromadzeniem twardych, pozbawionych smaku komórek w miąższu owocu. W tych miejscach rozwój płodu zatrzymuje się, tworzą się wgniecenia, które sprawiają, że owoce są brzydkie, w wyniku czego jakość i ilość plonu jest zauważalnie zmniejszona, liście nabierają mozaikowego koloru, a na korze pojawiają się pęknięcia. Drzewa słabną i zimą mogą przemarzać.

Sposoby walki. Choroba jest przenoszona przez ssące owady, infekcja może wystąpić podczas szczepienia lub podczas przycinania gruszki niesterylnym narzędziem. Nie pozwól szkodliwym owadom pasożytować na drzewach; przy zakupie dokładnie sprawdź sadzonki, gdy zamierzasz wykonać przycinanie lub szczepienie, dokładnie zdezynfekuj narzędzia.

Oprócz opisanych chorób, zagrożenie dla gruszki stanowią takie choroby, jak gumowatość, obumieranie gałęzi, pospolity rak, zjadacze much, pierścienie mozaikowe, grzyby fałszywe, biała plama czy septoria.

Szkodniki gruszkowe

Jest tyle owadów, które mogą uszkodzić grusze, ile jest chorób dotykających ten rodzaj, dlatego wkrótce opublikujemy na stronie obszerny i szczegółowy artykuł zatytułowany „Choroby i szkodniki gruszy”. Dziś oferujemy tylko przegląd niektórych najczęściej występujących szkodników na gruszach.

Liszkowiec to mała ruchoma gąsienica, która atakuje tylko liście gruszki, dlatego zwijają się w rurkę i stają się mniejsze. Profilaktycznie drzewa traktuje się roztworem preparatu Tsimbush.

Rójkowiec uszkadza korę drzew około pół metra nad poziomem gruntu. W wyniku tego uszkodzenia guma zaczyna wypływać z pęknięć w korze, a jeśli nie podejmiesz żadnych działań, drzewa wysychają i umierają. Pnie należy oczyścić z martwej warstwy kory, a miejsca zdzierania należy potraktować silnym roztworem chlorofosu.

Sok gruszkowy wysysa sok komórkowy i w wyniku swojej żywotnej aktywności wytwarza substancje sprzyjające rozwojowi sadzy. Z powodu braku soku młode pąki, liście i pąki marszczą się i opadają, owoce są zdeformowane, spada jakość i ilość plonu. Leczenie gruszek z ponczu odbywa się za pomocą preparatów Iskra i Agravertin zgodnie z instrukcją. Stosowane są również środki ludowe - wywary z pyłu tytoniowego, rumianku aptecznego, mniszka lekarskiego lub krwawnika.

Kleszcze, galaretki lub czerwone jabłko, żywią się również sokami roślinnymi. Galijski żywi się sokiem z pąków, a czerwone jabłko woli osiadać na liściach, od których stają się czerwone. Profilaktycznie gruszki są traktowane wczesną wiosną akarycydami - dziesięcioprocentowym roztworem koloidalnej siarki lub Fufanonu. Kolejna sesja zabiegowa odbywa się po kwitnieniu. W razie potrzeby możliwe jest ponowne opryskiwanie, które przeprowadza się nie później niż miesiąc przed zbiorem. Alternatywne środki zaradcze, ponieważ kleszcze rozwijają odporność po powtórzeniu.

Ćma to motyl składający jaja na gruszce, z których pojawiają się gąsienice, wpływając na miąższ owocu. Zapobiegawczo drzewa przed i po kwitnieniu traktuje się Agravertinem, a trzy tygodnie po kwitnieniu drzewo opryskuje się Kinmixem, a tydzień później Iskrą. Jeśli znajdziesz ćmę w pędach, przetwarzanie przeciwko niemu jest kontynuowane po zbiorze - późne odmiany jabłoni są przetwarzane do siedmiu razy w sezonie. Nie zapomnij zebrać i spalić opadłych liści po opadłych liściach, a także wykopać ziemię w kole pnia drzewa.

Mszyce, krwawe lub zielone jabłko, uszkadzają wiele gatunków drzew - wierzchołki ich pędów i liści zwijają się i wysychają. Środkiem zapobiegawczym, który daje dobry efekt, jest pielęgnacja drzew wczesną wiosną, przed pączkowaniem, w temperaturze powietrza co najmniej 5 ºC Nitrafenem, Oleokobrytem, ​​Karbofosem lub Kemifosem, aw okresie od pączkowania do kwitnienia gruszki opryskuje się fosfamidem, Antio, Karbofosem, Cyanox, Decis lub Metaphos. Latem powtarza się leczenie wymienionymi lekami. Jeśli jesteś zwolennikiem łagodnych środków, użyj roztworu mydła (300 g mydła na 10 l wody) lub preparatów ziołowych do zwalczania mszyc - dwudniowy napar z 10 g proszku gorczycy białej w litrze wody, na przykład dodając 200 g naparu do objętości 1 l przed przetworzeniem.

Oprócz opisanych szkodników na gruszce mogą pasożytować następujące owady: jabłoń, modraszek niebieskodzioby, ćma pieprzowa i ćma pospolita, ćma owocowa, jedwabniki niesparowane, jedwabniki dębowe i obrączkowane, ćma górnik, kornik bez pary, biel, gruszka i kwiat jabłoni trubovert, bąk gruszkowy, muszki żółciowe liści i owoców, świąd gruszy, głóg.

Odmiany gruszek

Odmiany gruszek dla regionu moskiewskiego

Dzięki pracy hodowców istnieje dziś wiele odmian gruszek, które z powodzeniem uprawia się na obszarach o mroźnych i długich zimach:

• Lada to odmiana wczesnego lata, odporna na zimę, odporna na suszę, rzadko dotknięta chorobami grzybiczymi. Są to drzewa średniej wielkości o piramidalnej koronie i żółtych owocach o masie do 150 g, z rozmytym czerwonawym rumieńcem. Owoc ma słodko-kwaśny smak, miąższ twardy, bogaty we fruktozę. Owoce tej odmiany są słabo przechowywane;
• Katedra to popularna średnio letnia odmiana w regionie moskiewskim z żółtawo-zielonymi, jakby tłustymi na powierzchni owocami o masie do 100 g o kwaśnym smaku. Odmiana wcześnie dojrzewająca, odporna na mróz i infekcje, dobrze transportowana i dobrze przechowywana;
• Prominent lub Bumpy to odmiana odporna na zimę późnym latem i odporna na grzyby, która dojrzewa do września. Owoce są nierówne, żółtawozielone z pomarańczowymi smugami, mogą długo wisieć na drzewie, ale są źle transportowane i przechowywane;
• Chizhovskaya to również odmiana samopłodna późnego lata, mrozoodporna i odporna na grzyby, o zielonkawożółtych owocach z różowym rumieńcem z białawą kruchą miazgą o słodko-kwaśnym smaku. Bogate zbiory gruszki Chizhovskaya można uzyskać, jeśli w bezpośrednim sąsiedztwie rośnie drzewo odmiany Lada;
• Tenderness to najlepsza gruszka późnego lata, wyhodowana ze skrzyżowania odmian Tema i Lyubimitsa Klappa. Barwa owoców słodko-kwaśnych, osiągających wagę 200 g, jest w dwóch trzecich czerwona i jedna zielona. Odmiana jest bardzo wydajna i odporna na zimno;
• Moskvichka to wczesna jesienna odmiana o jasnożółtych owocach przeplatanych zielenią. Miąższ pachnący, soczysty, lekko tłusty;
• Bajeczne - wysokie drzewa z dużymi owocami o wadze do 250 g. Kolor owocu zielono-żółty, miąższ soczysty i smaczny. Odmiana przeznaczona do świeżego spożycia lub do przetworzenia, ponieważ owoce nie są przechowywane przez długi czas;
• Odmiany Pervomaisky i Petrov są tak podobne, że nie ma sensu ich rozdzielać. Są to odmiany zimowe, które dojrzewają do połowy października i są przechowywane w określonych warunkach do wiosny. Owoce są zbierane na zielono, ale z czasem gruszki Pervomaysky żółkną, a ich miąższ staje się kremowy. Owoce odmiany Petrova nie zmieniają się podczas przechowywania.

Wczesne odmiany gruszki

W rzeczywistości odmiany gruszy są zwykle dzielone na lato, jesień i zimę według okresów dojrzewania, z których wynika, że ​​wczesne odmiany są letnie, środkowe jesienne, a późne zimowe. Tak więc wczesne odmiany gruszek dojrzewają od połowy lipca do końca sierpnia. Popularne wczesne odmiany to:

• Lipotika to najwcześniejsza odmiana gruszek odpornych na parcha, której złote owoce z rumianą stroną dojrzewają do końca czerwca. Pachnący miąższ owoców rozpływa się w ustach. Odmiana została wyhodowana w Bułgarii, dlatego nie ma zimotrwałości, ale jest wyjątkowo odporna na szkodniki, takie jak mszyce;
• Wczesne lato to średniej wielkości drzewo o szerokiej piramidalnej koronie i prostych gałęziach. Owoce o masie tylko do 120 g są żółtozielone z lekko różowym rumieńcem i delikatnym białym miąższem o słodko-kwaśnym smaku nie osypują się z gałęzi przez długi czas, ale można je przechowywać nie dłużej niż 10 dni;
• Mołdawski wczesny - hybryda między odmianami Williams i Lyubimitsa Klappa. Jest to wysokie drzewo o zwartej średniej wielkości koronie i żółtozielonych owocach o masie do 150 g. Miąższ owocu jest słodko-kwaśny, oleisty, aromatyczny, kremowy. Odmiana mrozoodporna, wolna od parcha, samopłodna. Obfite zbiory są możliwe, gdy uprawiane są w pobliżu wczesnych gruszek mołdawskich odmian Krasivaya, Swallow lub Bere Giraffe;
• Wczesny lipiec - także wczesna odmiana zimotrwała o żółtych owocach o wydłużonym kształcie z delikatnym, soczystym, słodko-kwaśnym miąższem, dojrzewająca do połowy lipca;
• Mlievskaya wczesna - to wczesna dojrzewająca, odporna na zimno i bakteryjna odmiana raka uzyskana przez skrzyżowanie odmian Gliva Ukrainskaya i Esperen. Owoce tej odmiany są szeroko gruszkowate, średniej wielkości, ważące nie więcej niż 100 g, z cienką skórką, tłustą soczystą miazgą o kremowym kolorze, słodko-kwaśnym smaku. Dojrzewają na początku sierpnia i są przechowywane w lodówce nie dłużej niż 2 miesiące;
• Refektarz to doskonała odmiana, której jedyną wadą jest niemożność przechowywania owoców w lodówce dłużej niż pięć dni, dlatego lepiej je zbierać lekko niedojrzałe.

Oprócz tych opisanych popularne są takie letnie odmiany gruszek, jak Skorospelka z Michurińska, Allegro, Severyanka o czerwonych policzkach, Pamyatnaya, Avgustovskaya dew, Rogneda, ELS-9-7.

Średnie gruszki

Jesienne odmiany gruszek dojrzewają pod koniec września lub na początku października. Ich owoce przechowywane są niestety niezbyt długo. Za najlepsze jesienne odmiany gruszek uważa się:

• Velesa to zimotrwała i odporna na choroby odmiana o dużych, zielonkawożółtych owocach o wadze do 200 g, o kremowym miąższu o doskonałym smaku;
• Calineczka to zimotrwała odmiana gruszki o niewielkich owocach - do 80 g. Kolor owoców żółto-brązowy, miąższ kremowy soczysty, słodki, bardzo smaczny. Owoce są przechowywane do grudnia;
• Elegancka Efimova - ta szybko rosnąca zimotrwała, odporna na parcha odmiana dojrzewa we wrześniu. Owoce są zielonkawo-żółte z kremowym miąższem, o masie do 120 g, lepiej je zbierać jeszcze zielone. Owoce są przechowywane przez 2-3 tygodnie.

Powszechnie znane są jesienne odmiany gruszek: Caucasus, Autumn Lyubimitsa, Margarita Marilya, Williams, Lyubimitsa Klappa, Otradnenskaya, Cheremshina, Admiral Gervais, Pamyat Zhegalova, Duchesse i inne.

Późne odmiany gruszek

Odmiany zimowe dojrzewają w październiku, ale nie oznacza to, że można je zjeść od razu: muszą wisieć na drzewie, aż osiągną dojrzałość biologiczną, ale jednocześnie muszą mieć czas na zebranie, zanim się rozpadną. Odmienna jest również jakość utrzymania odmian ozimych. Najbardziej znane odmiany gruszek zimowych:

• Bere Bosc - owoce tej odmiany są przeważnie podłużne, miejscami jakby pokryte rdzą, w stanie leżącym nabierają brązowego odcienia. Miąższ owocu jest miękki, miękki i ma przyjemny smak. Można je usunąć bliżej końca września, ale nadają się do jedzenia po kolejnych dwóch do trzech tygodni. Gruszki tej odmiany są przechowywane przez półtora miesiąca;
• Belorusskaya późna to szybko rosnąca, zimotrwała odmiana, która zaczyna owocować już w trzecim lub czwartym roku życia. Owoce zielone o masie do 120 g dojrzewają do końca września, jednak dojrzałość konsumencką następuje po przebarwieniu żółto-pomarańczowym. Miąższ owocu jest biały, słodko-kwaśny. Owoce tej odmiany przechowuje się do lutego, a nawet do marca;
• Rossoshanskaya późna - odmiana mrozoodporna o owocach o wadze do 350 g, które można zbierać na zielono pod koniec września, ale dojrzałość konsumencka następuje, gdy żółkną. Soczysty, kremowy miąższ dobrze smakuje. Owoce tej odmiany są przechowywane przez 3-4 miesiące;
• Bere Ardanpon to gruszka o dużych wyboistych, zielonkawożółtych owocach o wadze do 300 g, podobnych do pigwy. Ich miąższ jest lekko cierpki, słodki, maślany. Owoce usuwa się na samym początku października, ale można je zjeść dopiero po półtora miesiąca. Owoce tej odmiany są przechowywane do stycznia;
• Decanca winter - odmiana o beczkowatych owocach o wadze do 300 g, zielonych z czerwonym rumieńcem w drugiej dekadzie października, a zielonkawo-żółtych, gdy osiągną dojrzałość konsumencką w ciągu dwóch miesięcy. Miąższ owocu jest aromatyczny, delikatny, z ledwo wyczuwalną kwasowością. Owoce tej odmiany są przechowywane do marca;
• Malyavskaya późna - owoce o wadze od 110 do 225 g żółtego koloru pokryte są rumieńcem w jednej trzeciej. Kolor soczystego, cierpkiego miąższu jest kremowy;
• Winter Kubarevidnaya to hybryda odmian Bergamot, Duchess i Lyubimitsa Klappa . Masa owoców około 200 g, kolor jasnozielony z czerwonawą beczką po dojrzewaniu przechodzą w złocistożółty z malinowym rumieńcem. Miąższ średniej gęstości, biały, soczysty, słodki z ledwo wyczuwalną kwaskowatością.

Oprócz opisanych zimowych odmian gruszek, w kulturze poszukiwane są takie odmiany jak Gera, Bogataya, Dekabrinka, Luty, Wonderful, Late, Melting, Yuryevskaya, Yantarnaya, Elena, Nadezhda, Nika, Lyra, Paskhalnaya, Perun, Malvina winter, Kure, Etude Kijowska, kirgiska zima, Noyabrskaya i inne.