Zamaniha (łac. Oplopanax, Echinopanax) to rodzaj krzewów z rodziny Araliaceae, osiągający w kulturze metr wysokości. Zamaniha zawdzięcza swoją nazwę jasnoczerwonym jagodom. Czasami przynęta nazywana jest „pożytecznym jeżem” ze względu na krótkie i zakrzywione jak róża ciernie. A łacińska nazwa Echinopanax składa się ze słów „echinos” - jeż (igła) i „panax” - wszystko leczące. Przynęta rośnie w Ameryce Północnej, Korei, Chinach, Japonii i na Dalekim Wschodzie, ale coraz rzadziej spotyka się ją na wolności, jest nawet wymieniona w Czerwonej Księdze. Zamaniha jest krewną żeń-szenia, dlatego jej korzenie i kłącza mają właściwości lecznicze, które stały się znane dopiero w 1950 roku.
Roślina przynęta
Zamaniha to reliktowy krzew liściasty, osiągający 1 metr wysokości, czasem 3 metry. Kłącze jest zdrewniałe, poziome. Pędy powietrzne - rosnące, do 2 centymetrów średnicy, z kruchymi cierniami. Liście są naprzemienne, zaokrąglone, do 30 centymetrów średnicy, ogonki są puste, długie. Liście mają od pięciu do siedmiu klapek. Przynęta kwitnie małymi żółtawozielonymi kwiatami zebranymi w zwisające kwiatostany o długości 15 cm. Owoce są okrągłe, soczyste pestkowce, często czerwone, czasem żółto-czerwone. Kwitnie latem, w czerwcu lub lipcu, a owoce dojrzewają do sierpnia lub września.
Rodzaje przynęt
Z reguły uprawia się Echinopanax elatum, czyli Zamaniha high, rosnący w naturze na południu Kraju Nadmorskiego. Po zakończeniu sezonu wegetacyjnego wykopują korzenie i kłącza do 40 cm długości i do 3 cm grubości oraz sporządzają nalewkę z alkoholu, który jest stosowany w medycynie w celu obniżenia poziomu cukru we krwi przy niedociśnieniu, chorobach nerwowych, depresji, cukrzycy i innych poważnych chorobach. W Ameryce Północnej, na terytorium Stanów Zjednoczonych i Kanady, rośnie Oplopanax horridus - najeżył się Zamaniha, w którego magiczne właściwości tubylcy wierzyli od niepamiętnych czasów. Był szeroko stosowany do przygotowywania wzmacniającego napoju, dlatego stał się rzadkością w rodzimych lasach iglastych.
Uprawa przynęty
Wyhodowanie przynęty nie jest trudne, najtrudniej jest zdobyć materiał do sadzenia. Roślina rozmnaża się przez nasiona i odrosty korzeni, jak wiśnia. Rozmnażanie nasion pomimo wysiłków daje bardzo niskie tempo kiełkowania, dlatego lepiej sadzić kawałki korzeni wczesną wiosną, zanim pojawią się pąki, bez głębokiego zakopywania, wystarczy lekko spryskać je ziemią, a gdy sadzonki rozciągną się na 15-20 cm, sadzić jesienią, po zakończeniu sezonu wegetacyjnego już w stałym miejscu.
W naturze przynęta rośnie w zacienionych miejscach, a jeśli zamierzasz ją uprawiać na swojej działce, umieść ją w cieniu drzew lub zbuduj nad nią poliwęglanowy baldachim o przepuszczalności światła 5%. Ochrona jest wymagana tylko przed zimnymi przeciągami. Przygotuj glebę z wyprzedzeniem: zagęść ją, użyź popiołem i próchnicą, dodaj piasek do gleby, dobrze ją zwilż. Wykop otwór głęboki na 1 m, nie mniejszy i szeroki na 0,8 m, stwórz na dnie grubą warstwę drenażową, aby woda nie stagnowała podczas topnienia śniegu.
Podlewaj sadzoną roślinę dwa razy w tygodniu letnią wodą. Zużycie - 7 litrów na roślinę. Gleba powinna być cały czas wilgotna i luźna. Na zimę przykryj roślinę gałęziami lub gałęziami iglastymi. Zimą rzucaj śnieg na sadzonki, aby nie zamarzły. Gdy rośliny dojrzeją, nie będzie można ich okryć na zimę, pod warunkiem, że zimy będą śnieżne. Nawet jeśli dorosłe rośliny zamarzną, szybko się zregenerują. O dojrzałe krzewy musisz dbać jak o każdy inny krzew: chwastów, nawozić i podlewać w razie potrzeby.
Przynęta nabiera właściwości leczniczych przez 5-7 lat. W tym czasie jesienią, po dojrzewaniu owoców, kłącza i korzenie są wykopywane, oczyszczane z ziemi, krojone i suszone w cieniu. Nalewka z zamanihy jest wytwarzana w taki sam sposób, jak z żeń-szenia. Okres przechowywania surowców wynosi trzy lata.
