Lubczyk: uprawa, właściwości lecznicze i przeciwwskazania, fot

Lubczyk (łac. Levisticum) to monotypiczny rodzaj z rodziny Umbrella, reprezentowany przez gatunek lubczyka leczniczego (łac. Levisticum officinale) - wieloletnia roślina zielna pochodząca z Afganistanu i Iranu. Dziś ta roślina jest uprawiana wszędzie. W przeciwnym razie lubczyk nazywany jest miksturą miłości, kochankiem, ziołem miłości, miksturą miłości, liguryjczykiem lub selerem zimowym.
Roślina zyskała sławę ze względu na swój aromat i właściwości lecznicze. Lubczyk to popularna przyprawa do potraw mięsnych i rybnych, a także cenny surowiec leczniczy, o którym wspomina Pliniusz oraz wiersze „O kulturze ogrodów” (IX w.) I „O właściwościach ziół” (XI w.).

Sadzenie i pielęgnacja lubczyku

• Sadzenie: wysiew w otwartym terenie - przed zimą lub pod koniec kwietnia. Wysiew nasion na sadzonki - w marcu przesadzanie sadzonek na otwarty teren - pod koniec kwietnia.
• Kwitnienie: czerwiec-lipiec.
• Oświetlenie: jasne światło słoneczne, światło rozproszone, półcień.
• Gleba: skład nie ma znaczenia.
• Podlewanie: przy uprawie na słonecznym terenie - częste i obfite, przy uprawie w cieniu wystarczająca jest naturalna wilgotność.
• Top dressing: raz na 2 tygodnie z roztworami mineralnymi lub organicznymi.
• Rozmnażanie: nasiona.
• Choroby: septoria (biała plama).
• Szkodniki: muchy marchewkowe.
• Właściwości: roślina ma właściwości lecznicze i jest uprawiana jako roślina lecznicza.

Przeczytaj więcej o uprawie lubczyku poniżej.

Lubczyk - opis

Lubczyk to roślina wieloletnia o grubym, rozgałęzionym, wrzecionowatym korzeniu, nagim, szaro-szarym, wydrążonym i rozgałęzionym w górnej części z łodygami o wysokości 1-2 m. Liście lubczyka są duże, błyszczące, ciemnozielone, podwójnie pierzaste, z lekko naciętymi rombowymi lub odwrotnie jajowalnymi płatami. Małe żółtawe kwiaty lubczyka zebrane są w złożone parasole z charakterystycznymi zawijasami. Owoc owalno-eliptyczny ze skrzydlatymi żebrami spłaszczony wzdłuż grzbietu. Lubczyk kwitnie od czerwca do sierpnia, a owoce dojrzewają we wrześniu.

Uprawa lubczyku w ogrodzie

Siew lubczyk

Lubczyk jest prawie obojętny na skład gleby i dobrze rośnie nawet na glebach gliniastych, jednak przed sadzeniem sadzonek lub wysiewem nasion wskazane jest wykopanie gleby na działce z kompostem w dawce 3 kg nawozu na 1 m2. Oprócz materii organicznej do tej samej jednostki powierzchni dodaje się 25 g mocznika, superfosfatu i siarczanu potasu, a także 300 g (półtorej szklanki) popiołu drzewnego.

Na zdjęciu: Uprawa lubczyku w ogrodzie

Lubczyk wysiewa się w otwartym terenie przed zimą lub pod koniec kwietnia. Wysiew nasion nie odbywa się losowo, ale w rzędach. Kiedy pojawiają się pędy, są one przerzedzane w odstępach 10-15 cm, w tym samym roku kolejne przerzedzanie przeprowadza się w odstępach 30-40 cm, aw następnym sezonie odległość między krzewami wynosi 60-70 cm: ten obszar odżywiania dla rozwoju silnej rośliny wieloletniej będzie dość.

Profesjonalne wskazówki dotyczące uprawy selera

Jednak lepiej jest najpierw zasiać sadzonki lubczyku w domu, a następnie przeszczepić je na otwarty teren.Nasiona lubczyka wysiewa się w marcu w pojemnikach wypełnionych podłożem glebowym według schematu 5x5 lub 6x6 cm, pogłębiając je o 2 cm, a przy utrzymywaniu upraw w temperaturze 20-25 ˚C i przy jasnym świetle nasiona zaczną kiełkować w ciągu 12-14 dni. Po pojawieniu się sadzonek temperaturę w pomieszczeniu obniża się do 12-15 ˚C, a po tygodniu ustala się stały reżim temperaturowy w granicach 15-20 ˚C. Dwa tygodnie po wykiełkowaniu nasion sadzonki są karmione roztworem nawozów mineralnych o następującym składzie: 15 g chlorku wapnia, taką samą ilość azotanu amonu i 25 g superfosfatu rozcieńcza się w 10 litrach wody. Po dwóch tygodniach sadzonki są ponownie karmione tym samym składem. Kiedy sadzonka lubczyka osiągnie wiek 45-50 dni, sadzi się ją na otwartym terenie w rzędach w odstępach 60-70 cm, zwykle sadzenie lubczyka przeprowadza się pod koniec kwietnia.

W pierwszym roku lubczyk rozwija system korzeniowy i tworzy rozetę liści, aw następnym sezonie roślina wyrzuca szypułki i wysadza nasiona.

Pielęgnacja lubczyku

Lubczyk ma tak cenne właściwości, jak zimotrwalosc i niewymagające oświetlenie, dlatego uprawiany jest zarówno w miejscach nasłonecznionych, jak iw cieniu. Najwięcej światła słonecznego roślina będzie potrzebować w drugim roku, kiedy zacznie tworzyć łodygi kwiatowe i kwiatostany.

Jeśli posadziłeś lubczyk na słońcu, będziesz musiał dość często nawilżać glebę, w przeciwnym razie zielenie stanie się szorstkie i gorzkie, ale jeśli lubczyk rośnie w półcieniu, gdzie ziemia nie wysycha tak szybko, przy normalnych opadach w sezonie nie będziesz musiał go podlewać.

Po deszczu lub podlaniu chwasty należy usunąć między rzędami, a glebę wokół krzewów rozluźnić na głębokość 5-6 cm, aby powietrze mogło napłynąć do korzeni.

Na zdjęciu: Jak uprawiać lubczyk w ogrodzie

Należy zachować ostrożność podczas podlewania krzewów rosnących w jasnym słońcu: nadmierna wilgoć prowadzi do śmierci korzeni. Aby jak najdłużej utrzymać wilgoć w glebie, przykryj obszar torfem lub inną materią organiczną.

Lubczyk praktycznie nie potrzebuje opieki, jednak odpowie z wdzięcznością na Twoje obawy: karmienie w postaci kompleksów mineralnych i roztworów organicznych co 2 tygodnie oraz usuwanie szypułek, gdy tylko się pojawią. Aby uzyskać duże kłącze, staraj się nie wycinać zbyt dużo zieleni z krzaka i karmić roślin popiołem drzewnym, ale jeśli zamierzasz zbierać nie korzeń lubczyka, ale tylko jego zielenie, karm roślinę azotem organicznym i nie krępuj się odcinać szybko rosnące liście.

Szkodniki i choroby lubczyk

Lubczyk może być uszkadzany przez mszyce lub muchy marchwiowe, a najgroźniejszą chorobą dla rośliny jest septoria. Ponieważ warzywa lubczyku są spożywane i wykorzystywane do przygotowywania leków, zwalczanie szkodników i infekcji lubczyku odbywa się wyłącznie metodami agrotechnicznymi i środkami ludowymi.

Septoria, czyli biała plama, pojawia się jako żółte plamki na liściach i ogonkach rośliny. W środku plamek widać czarne kropki piknidii. Wraz z rozwojem choroby plamy brązowieją, dotknięte liście lubczyka wysychają, a roślina umiera. Aby zapobiec rozwojowi infekcji, należy opracować system nawadniania, w którym wilgoć nasyci glebę bez stagnacji w korzeniach rośliny. Jeśli pojawi się septoria, usuń dotknięte liście i potraktuj roślinę serwatką i kilkoma kroplami jodu.

Larwy muchy marchwiowej pożerają korzenie lubczyka, co powoduje żółknięcie i wysuszenie organów naziemnych rośliny. Aby pozbyć się szkodnika, należy traktować lubczyk na liściach roztworem 1 łyżki stołowej zmielonej czarnej lub czerwonej papryki na 10 litrów wody. Zużycie kompozycji - 1 wiadro na 10 m².

Mszyca pożera jądra lubczyka i rozmnaża się z niesamowitą szybkością. Aby go zniszczyć, krzewy traktuje się roztworem 300 g startego zielonego mydła w 10 litrach wody, którą należy obficie zwilżyć częścią naziemną. Oprócz wody mydlanej skuteczne w walce z mszycami są napary z cebuli, pieprzu, tytoniu i krwawnika.

Ślimaki i ślimaki żerujące na liściach lubczyku robią na nich duże dziury, a czasami pozostawiają tylko szkielet żył z liści. Aby chronić roślinę przed ślimakami, rozrzuć popiół lub popiół w promieniu 50 cm od krzewu, a na wierzchu - granulki superfosfatu: służą jako nawóz dla lubczyka i znacznie utrudniają ruch ślimaków.

Zbieranie i przechowywanie lubczyku

Korzenie lubczyka zbiera się wczesną wiosną lub jesienią. Podczas zbioru wiosną są wykopywane, myte, zbyt duże korzenie przecina się na pół, po czym naciąga się na linę i suszy pod baldachimem lub w pomieszczeniu z dobrą wentylacją. Możesz przyspieszyć ten proces, używając do suszenia piekarnika lub suszarki elektrycznej. Optymalna temperatura dla korzeni lubczyku to 35 ˚C. Suche surowce są mielone na młynku do kawy, przesiewane przez sito i przechowywane w hermetycznie zamkniętych szklanych słoikach w suchym, chłodnym, ciemnym pomieszczeniu.

Jeśli zbierzesz korzenie jesienią, możesz przechowywać je przez całą zimę w piwnicy, podobnie jak marchewki, posypane suchym piaskiem.

Na zdjęciu: liście lubczyku

Liście lubczyka należy zbierać w trakcie lub po kwitnieniu: dopóki na roślinie nie pojawią się parasole, w liściach jest za mało składników odżywczych. Lepiej jest ścinać liście po dobrym deszczu, po odczekaniu, aż krzewy wyschną. Liście suszy się w takich samych warunkach jak korzenie: układa się je warstwą na papierze lub tkaninie pod baldachimem lub na wentylowanym strychu. Zielone warzywa można również suszyć w suszarce w temperaturze 35 ˚C. Przechowuj suche liście lubczyka w szklanym pojemniku.

Jak sadzić i uprawiać pietruszkę w domu i ogrodzie - porady specjalistów

Owoce lubczyka to również surowiec leczniczy, który zbiera się po osiągnięciu pełnej dojrzałości, suszeniu, młóceniu i przechowywaniu w szczelnie zamkniętym pojemniku.

Rodzaje i odmiany lubczyku

Lubczyk leczniczy ma kilka popularnych odmian:

• Hercules to bardzo aromatyczna, zimotrwała i wysokowydajna odmiana o dużych i soczystych zielonych liściach pokrytych woskowym nalotem. Na roślinie szybko rośnie masa liści, którą można odciąć po 20 dniach od momentu kiełkowania;
• Lider to mrozoodporna, owocująca roślina o wysokości do 70 cm o jasnozielonych, soczystych liściach o łagodnym smaku z ledwo wyrażoną nutą czosnku w aromacie. Pierwszy plon można usunąć miesiąc po wykiełkowaniu;
• Kupidyn to plenna odmiana o średniej odporności na zimno, o zwartych krzewach do 60 cm wysokości i dużych pachnących szaro-zielonych liściach, które odrastają w ciągu 25 dni;
• Preobrazhensky Semko - zadbane krzewy o wysokości do 2 m z dużymi pachnącymi ciemnozielonymi liśćmi o ostrym gorzkim smaku. Liście zaczynają wyrastać prosto z korzeni. Odmiana wyróżnia się najwyższą produktywnością i zwiększoną mrozoodpornością, dlatego nie wymaga schronienia na zimę, gdy rośnie na obszarach o zimnym klimacie;
• Odyseusz to odmiana mrozoodporna o aromatycznych i korzennych liściach, tworzących krzewy do 2 m wysokości, które mogą rosnąć w jednym miejscu do 10 lat;
• Udalets to wysokowydajna odmiana z krzewami do 1 m wysokości i dużymi żółto-zielonymi pachnącymi liśćmi, których na wylocie może być do 40;
• Don Juan to wieloletnia roślina, osiągająca do sześciu zbiorów w sezonie, o długich, błyszczących, zębatych liściach o silnym aromacie.

Właściwości lubczyka - szkoda i korzyść

Właściwości lecznicze lubczyku

Dobroczynne właściwości lubczyka wynika z zawartości olejków eterycznych, witamin, minerałów, skrobi, kwasów organicznych, żywic, mono- i disacharydów, kumaryny i gumy. Korzeń rośliny ma działanie przeciwdrgawkowe, przeciwbakteryjne, moczopędne, żółciopędne i przeciwbólowe. Proszek z korzenia lubczyka stosowany jest w celu zwiększenia apetytu przy obrzękach, dnie moczanowej i zatrzymaniu moczu. Odwar z korzenia stosowany jest w leczeniu przewlekłego kaszlu, nadmiernej nerwowości, bólu serca i bezsenności. Korzeń lubczyka polecany jest osobom cierpiącym na choroby układu rozrodczego. Świeże liście rośliny są silnym afrodyzjakiem.

Kolejną przyprawą jest majeranek: przyjemny i zdrowy!

Lubczyk łagodzi skurcze, zmniejsza ból, a tym samym normalizuje cykl menstruacyjny. Pomaga przy niewydolności nerek, zapaleniach układu moczowo-płciowego, zaburzeniach układu pokarmowego i pasożytach jelitowych.

Zawarty w liściach kwas askorbinowy wzmacnia układ odpornościowy, stabilizuje układ nerwowy i chroni organizm przed wolnymi rodnikami, zmniejszając zagrożenie przedwczesnym starzeniem się i pojawieniem się form onkologicznych. Lubczyk zawiera karoten w prawie takiej samej ilości jak marchew, dlatego jego liście polecane są do sałatek nie tylko w celu nadania im specyficznego smaku i aromatu, ale także w celu uaktywnienia działania układu nerwowego i odpornościowego, zachowania i przywrócenia wzroku, zapobiegania wczesnym zmarszczkom i sucha skóra.

Lubczyk - przeciwwskazania

Nie zaleca się stosowania lubczyku w przypadku odmiedniczkowego zapalenia nerek, kłębuszkowego zapalenia nerek i indywidualnej nietolerancji substancji wchodzących w skład rośliny. Lubczyk powoduje przepływ krwi do narządów miednicy, dlatego nie jest wskazany do stosowania w okresie ciąży.