Medunitsa: właściwości lecznicze i przeciwwskazania, sadzenie i pielęgnacja, fot

Medunitsa (łac. Pulmonaria) to rodzaj niskich bylin zielnych z rodziny ogórecznika lekarskiego, który obejmuje około 15 gatunków pospolitych w lasach liściastych i mieszanych Eurazji. Łacińska nazwa rodzaju pochodzi od słowa „pulmo”, co oznacza „płuco”, co wyjaśnia fakt, że choroby płuc leczono liśćmi miodunka od czasów starożytnych.
Rosyjska nazwa pochodzi od miododajnych właściwości przedstawicieli rodzaju. Czasami w literaturze pojawiają się inne nazwy miodunka: miodunka, ziele płucne, miodowód lub spadzi. W ogrodach Europy w XVI wieku pojawił się miodunka lekarska, a ozdobna miodunka wąskolistna - w XIX wieku.

Sadzenie i pielęgnacja miodunka

• Sadzenie: wysiew nasion w ziemię - wiosną, po stopieniu się śniegu.
• Kwitnienie: kwiecień - maj.
• Oświetlenie: półcień, cień.
• Gleba: luźna, piaszczysto-gliniasta lub gliniasta, o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym.
• Podlewanie: regularne: gleba na stanowisku powinna być cały czas lekko wilgotna.
• Top dressing: raz w sezonie, wiosną, roztworem pełnego nawozu mineralnego.
• Rozmnażanie: nasiona.
• Choroby: mączniak prawdziwy, zgnilizna korzeni.
• Szkodniki: ślimaki i ślimaki.
• Właściwości: ma właściwości lecznicze.

Przeczytaj więcej o uprawie miodunka poniżej.

Roślina miodunka - opis

Lungweed to byliny zielne o wysokości od 8 do 50 cm z rozgałęzionym, poziomym kłączem. Mięsiste, delikatne korzenie miodunka wąskolistnego są bardzo łatwe do uszkodzenia i powoli się regenerują. Liczne duże, długo petiolizowane liście u podstawy rośliny tworzą rozetę. Kształt całych liści, ostro zakończony w górnej części liści, w zależności od gatunku, może wahać się od liniowo-lancetowatych do szeroko lancetowatych. Liście łodygowe są znacznie mniejsze niż u podstawy, są małe i siedzące. Liściaste wyprostowane, często owłosione szypułki powstają przed rozpoczęciem wzrostu liści podstawowych.

Na zdjęciu: rosnąca miodunka w kwietniku

Białe, różowe, fioletowe, niebieskie lub niebieskie kwiaty miodunka mają podwójny okwiat, pięciozębny kielich w kształcie dzwonu i lejkowatą pięciopłatową koronę z rurką i otwartym gardłem, z którego wyrasta pięć wiązek włosów. Kwiaty są zbierane w wierzchołkowe kwiatostany-loki. Charakterystyczną cechą przedstawicieli rodzaju Medunitsa jest to, że kolor pąków i kwiatów jednej rośliny nie jest taki sam: różowy pączek może otworzyć się na niebieski, fioletowy, niebieski lub biały kwiat, a często pojawiają się krzewy, na których mogą znajdować się jednocześnie kwiaty o różnych kolorach. Zjawisko to tłumaczy się stopniową zmianą poziomu kwasowości soku komórkowego w rogach: sok o odczynie kwaśnym zabarwia koronę różową, a zasadową - niebiesko-niebieską. Płuca kwitną wiosną.

Sekrety uprawy dzwonów w ogrodzie

Rośliny zapylane są przez owady z długą trąbką, na przykład trzmiele. Owoc miodunka jest orzeszkiem, który po dojrzałości rozkłada się na cztery jednoziarniste płatki z mięsistymi sadzonkami, które przyciągają mrówki.

Uprawa miodunka w ogrodzie

Sadzenie miodunka w ziemi

Miodarka najlepiej rośnie w chłodnym lub półcieniu na glebach próchnicznych luźno-gliniastych lub gliniastych o odczynie zasadowym, lekko kwaśnym lub obojętnym. W słonecznym miejscu kwiaty miodunka nie będą tak jasne, ponieważ roślina źle toleruje bezpośrednie promienie i ciepło. Przed wysianiem nasion teren przeznaczony pod miodunkę należy rozkopać nawozem organicznym - kompostem lub humusem - na głębokość bagnetu łopaty, oczyszczając jednocześnie glebę z chwastów.

Miodniczkę wysiewa się na otwartym terenie wiosną, kiedy ziemia jest nasycona wilgocią z topniejącego śniegu. Gdy tylko wierzchnia warstwa ziemi się nagrzeje i minie zagrożenie nawracającymi mrozami, zaczynają sadzić sadzonki, które można kupić w pawilonie ogrodowym lub w renomowanej firmie rolniczej, gdzie podpowiedzą, jak sadzić sadzonki i jak je uprawiać.

Przed zakupem dokładnie zbadaj sadzonki i wybierz tylko te absolutnie zdrowe, wolne od uszkodzeń, oznak choroby i obecności szkodników, a także konsekwencji niewłaściwej pielęgnacji i złej pielęgnacji.

Na przygotowanej i wypełnionej nawozami działce, w odległości 20-30 cm od siebie, wykop dołki tak głęboko, że zmieści się w nich system korzeniowy sadzonek z ziemną grudą. Jeśli w tym obszarze może dojść do stagnacji wody, w każdym dołku umieść warstwę materiału drenażowego - grubego piasku, małych kamyczków lub żwiru. Umieść sadzonkę w dołku i wypełnij pozostałą przestrzeń ziemią, a następnie zagęść powierzchnię i podlej każdy krzew umiarkowaną ilością wody.

Jak i kiedy siać petunie, jak dbać

Opieka nad miodunką w ogrodzie

Jeśli posadziłeś miodunkę w cieniu lub półcieniu, prawie nigdy nie musisz się nią opiekować. Podlewaj roślinę regularnie, utrzymując glebę na tym obszarze w stanie umiarkowanie wilgotnym, ale unikając zastoju wody w korzeniach. Podlewanie jest szczególnie ważne w okresie pączkowania i kwitnienia. W cieniu i półcieniu gleba pozostaje wilgotna znacznie dłużej niż na słońcu. Aby zatrzymać wilgoć w glebie obszaru wystawionego na działanie słońca, powierzchnię należy przykryć warstwą materiału organicznego o grubości do 5 cm Ściółka ochroni glebę nie tylko przed odwodnieniem, ale także przed chwastami. Kiedy krzewy miodunki dojrzewają, nie potrzebują już tak dużo podlewania.

Na zdjęciu: Jak kwitnie miodunka zwyczajna w ogrodzie

Opatrunek wierzchni w postaci roztworu 15-20 g pełnowartościowego nawozu mineralnego w 10 litrach wody nakłada się na glebę raz w sezonie wiosną, gdy w miodunce rozpoczyna się intensywny wzrost nowych liści. Po kwitnieniu należy ostrożnie wyciąć łodygi kwiatowe z krzaków. Liście, które utraciły swój efekt dekoracyjny, można również usunąć z krzaka ostrym nożem lub sekatorem.

W przeddzień zimy wszystkie miodunki są ściółkowane warstwą torfu, a niektóre gatunki, na przykład miękka i grudkowata miodunka, wymagają bardziej niezawodnego schronienia, do którego można użyć suchych liści, trocin lub igieł.

Szkodniki i choroby miodunka

Generalnie miodunka jest odporna na wszystkie choroby i większość szkodników, ale jeśli zostanie osłabiona przez niekorzystne warunki pogodowe, niewłaściwą konserwację lub złą pielęgnację, mogą na nią wpływać różne infekcje: w deszczowe lato lub w wyniku nadmiernego podlewania, szczególnie na tle gwałtownych zmian temperatury, roślina może zachorować zgnilizna korzeni lub mączniak prawdziwy. Chore okazy należy usunąć z ogrodu kwiatowego i spalić, a zdrowe rośliny dokładnie potraktować środkami grzybobójczymi zawierającymi siarkę z mączniaka prawdziwego i fungicydami zawierającymi miedź z zgnilizny korzeni.

Spośród szkodników zagrożenie dla miodunka stanowią ślimaki - ślimaki nagie i ślimaki, których inwazja zwykle występuje w okresie wysokiej wilgotności. Jeśli jest zbyt dużo szkodników, są niszczone za pomocą Thunder, używając go zgodnie z instrukcją. Ale lepiej jest zbierać ślimaki rękami lub wkopać kilka puszek w miejscu równym z powierzchnią i napełnić je o jedną trzecią piwem lub sfermentowanym kompotem: ślimaki z pewnością przeczołgają się po zapachu i wpadną w pułapkę, z której nie mogą się wydostać.

Rodzaje i odmiany miodunka

Oferujemy zapoznanie się z najbardziej znanymi gatunkami miodunka.

Miodunka zwyczajna (Pulmonaria vallarsae)

To rzadki gatunek, który rośnie w Apeninach na wysokości półtora tysiąca metrów nad poziomem morza. Lancetowate, owłosione liście tej rośliny o długości do 20 cm i szerokości do 10 cm są bardzo gęsto pokryte srebrzystymi plamami. Miodunka kwitnie fioletowo-czerwonymi kwiatami na szypułkach do 45 cm wysokości, gatunek ten służył jako podstawa do hodowli odmian o srebrzystych liściach. Najbardziej znaną odmianą gatunku jest:

• Margery Fish to wytrzymała roślina ze srebrzystymi liśćmi na górnej stronie i zielonymi pod spodem.

Zdjęcie: miodunka zwyczajna (Pulmonaria vallarsae)

Miodunka długolistna (Pulmonaria longifolia)

Roślina o wysokości do 25 cm, rozpowszechniona na północy i zachodzie Europy, z pięknymi lancetowatymi lub lancetowatymi liśćmi w kształcie strzały o długości do pół metra i szerokości do 6 cm, liście tego gatunku są owłosione na górnej stronie, ciemnozielone ze srebrzystymi plamami, a poniżej są szaro-zielone i bardziej gęsty. W kwietniu różowe kwiaty otwierają się na szypułkach o wysokości do 25 cm, ostatecznie zmieniając kolor na niebieski. Najbardziej znane formy ogrodowe gatunku:

• Bertram Anderson to miodunka o jasnoniebieskich kwiatach i ciemnozielonych liściach, ozdobiona nieregularnymi srebrzystobiałymi plamami;
• Lewis Palmer to roślina o ciemnozielonych liściach do 30 cm długości w zielonkawo-białych plamkach i różowych kwiatach, które z czasem stają się niebieskie;
• Majesti to odmiana o niebieskawo-różowych kwiatach i srebrzystoszarych liściach o długości do 30 cm z wąską zieloną obwódką wzdłuż krawędzi;
• Cevennensis to podgatunek o dużych niebieskich kwiatach i wąskich liściach o długości do 65 cm ze srebrzystymi plamkami i kropkami.

Na zdjęciu: miodunka długolistna (Pulmonaria longifolia)

Miodunka czerwona (Pulmonaria rubra)

Jest to roślina o długich korzeniach występująca w subalpejskich lasach sosnowych i bukowych w górach Węgier, Bułgarii i Albanii. Gatunek ten kwitnie obficie i nieprzerwanie z jasnoczerwonymi kwiatami. Liście są solidne, jasnozielone, błyszczące, wąskie. W kulturze miodunka zwyczajna jest używana jako roślina okrywowa, która wymaga schronienia na zimę. Popularne odmiany:

• David Ward to roślina o koralowoczerwonych kwiatach i dużych, szerokich liściach o niebieskawo-zielonym odcieniu z wyraźną białą obwódką na brzegach;
• Barfield Pink to odmiana o zielonych liściach i różowych kwiatach z wąskimi białymi paskami;
• Redstart to wczesna odmiana o zielonych liściach i koralowoczerwonych kwiatach.

Na zdjęciu: miodunka czerwona (Pulmonaria rubra)

Miodunka lekarska (Pulmonaria officinalis)

Występuje wszędzie w lasach liściastych Eurazji, osiągając wysokość 30 cm. Jak wygląda miodunka lecznicza? Gatunek ten ma rozgałęzione czarne kłącze i słabe łodygi, pokryte w górnej części włosiem i gruczołami. Liście zielone z białawymi plamami ułożone są w następującej kolejności: podstawa - jajowato sercowata, długa łodyga - węższa, do 16 cm długości Czerwone kwiaty o średnicy do półtora centymetra, zebrane w sparowane luźne loki, z czasem stają się fioletowe. Popularne odmiany:

• Alba to odmiana o białym okwiacie;
• Imnaculata to odmiana o jednolitych zielonych liściach;
• White Wings - roślina o białych kwiatach z różowym okiem i zielonymi liśćmi z białymi plamkami;
• Sissinghurst White - odmiana o liściach do 25 cm długości z licznymi białymi plamkami i wrzących białych kwiatach wyrastających z różowawych pąków;
• Koral to roślina o jasnoróżowych kwiatach i zielonych liściach z białymi plamami;
• Cambridge Blue to miodunka z liśćmi w kształcie serca pokrytymi białymi plamami i licznymi bladoniebieskimi kwiatami z różowym odcieniem.

Zdjęcie: miodunka lekarska (Pulmonaria officinalis)

Miodunka miękka (Pulmonaria mollis)

Lub najdelikatniejsza miodunka (Pulmonaria mollissima = Pulmonaria montana) - atrakcyjna roślina o krótkim kłączu z lasów Ałtaju, Dzungarii, Kaukazu i Europy, która tworzy wolno rosnące krzewy do 55 cm wysokości. liczne niebieskawo-fioletowe kwiaty. Ścisła i gęsta forma krzewu nadaje roślinie dodatkową dekoracyjność.

Zdjęcie: miodunka zwyczajna (Pulmonaria mollis)

Lungweed (Pulmonaria obscura)

Lub miodunka ciemna rośnie w lasach liściastych i mieszanych europejskich. Roślina osiąga wysokość 30 cm, jej podstawne liście są spiczaste, sercowate, jajowate, jednobarwne, pokryte sztywnym włosiem, osadzone na długich ogonkach z wąskimi skrzydłami. Korona kwiatów jest różowa, która ostatecznie zmienia kolor na niebiesko-fioletowy lub niebieski. Gatunek ten ma również formę o białych kwiatach.

Zdjęcie: miodunka zwyczajna (Pulmonaria obscura)

Miodunka cukrowa (Pulmonaria saccharata)

Lub miodunka plamista pochodzi z krzewów apenińskich w północnych Włoszech i południowo-wschodniej Francji. Tworzy pokłady o wysokości od 15 do 30 cm z pędów o wiecznie zielonych owalnych, matowych liściach o długości do 27 cm i szerokości do 10 cm, pokrytych srebrzystymi plamkami. Karminowe kwiaty miodkowatki plamistej zebrane w kwiatostany stopniowo zmieniają kolor na fioletowy. Gatunek ten jest przodkiem wielu popularnych odmian i mieszańców:

• Mrs. Moon to odmiana ze srebrzysto-białymi plamami na liściach i niebieskawo-fioletowymi kwiatami wyłaniającymi się z różowych pąków;
• Pink Don - odmiana o liściach w białych plamkach i różowych kwiatach, stopniowo zmieniających kolor na fioletowy;
• Dora Bickveld - miodunka z jasnozielonymi liśćmi i jasnoróżowymi kwiatami;
• Leopard to hybryda o ciemnozielonych, silnie nakrapianych liściach i czerwonych kwiatach z różowym odcieniem;
• Smoky Blue - liście ze srebrzystymi plamkami, kwiaty niebieskie.

Na zdjęciu: miodunka cukrowa (Pulmonaria saccharata)

Wąskolistna miodunka zwyczajna (Pulmonaria angustifolia)

Rośnie w Europie i Azji Mniejszej wzdłuż brzegów rzek oraz w lasach liściastych. Bylina osiąga wysokość 30 cm, ma mocne łodygi pokryte gęstym włosiem i nielicznymi gruczołami oraz liście liniowo-lancetowate o długości do 30 cm, również obustronnie pokryte włosiem. Karminowoczerwone kwiaty zebrane w sparowane loki z czasem stają się niebieskie. Najpopularniejsze odmiany w kulturze:

• Mossuns Blue - rośliny o ciemnozielonych liściach do 30 cm długości i ciemnoniebieskich kwiatach;
• Manstad Blue to wysoka roślina o jednolitych zielonych liściach i niebieskich kwiatach;
• Samen Glow - zielone liście, łososiowo-różowe kwiaty;
• Bats Pink to roślina o ciemnozielonych liściach do 25 cm długości w białe plamki i koraloworóżowych kwiatach.

Na zdjęciu: miodunka wąskolistna (Pulmonaria angustifolia)

Właściwości miodunka - szkoda i korzyść

Właściwości lecznicze miodunka

Miodunka zawiera garbniki, śluz, garbniki, saponiny, żelazo, alkaloidy, antocyjany, flawonoidy, kwas krzemowy i askorbinowy, karoten, rutynę i inne substancje przydatne dla człowieka. Garbniki i saponiny działają wykrztuśnie i zmiękczająco, aby pomóc Ci poczuć się lepiej w przypadku wszelkich dolegliwości oddechowych. Lungaria ma również działanie przeciwzapalne, bakteriobójcze, moczopędne, ściągające, antyseptyczne, hemostatyczne i otulające. Pomaga poprawić funkcjonowanie układu odpornościowego organizmu.

Stosowanie preparatów miodunkowych jest wskazane przy problemach ginekologicznych, chorobach onkologicznych, hemoroidach, chorobach skóry, krwawieniach, chorobach układu oddechowego, żołądka i jelit, w zapobieganiu zawałom serca i udarom. Aby jednak leczenie przyniosło pożądany efekt, należy znać zasady stosowania miodunka, dlatego przed rozpoczęciem kursu lepiej skonsultować się z lekarzem.

Jedynie stosowanie miodunka w warunkach terenowych nie wymaga specjalistycznego nadzoru jako środka zewnętrznego: skaleczenie lub ranę leczyć świeżym sokiem z miodunka, który ma działanie hemostatyczne, ściągające i antyseptyczne. Jeśli powierzchnia rany jest duża, posiekaj liście i łodygę rośliny nożem i nałóż kleik na ranę. Dobrze leczy sok miodunka, zrogowacenia i popękane pięty.

Medunitsa - przeciwwskazania

W związku z tym nie zidentyfikowano żadnych przeciwwskazań do stosowania miodunka w celach leczniczych, jednak należy zachować ostrożność w jej preparatach, gdyż mogą wywoływać nudności. Niebezpieczeństwo miodunka występuje tylko dla tych, którzy stwierdzili niezgodność z substancjami wchodzącymi w skład rośliny.