Bilbergia (łac. Billbergia) to rodzaj wiecznie zielonych epifitów zielnych z rodziny Bromeliads, które występują głównie w Brazylii, ale można je również znaleźć w Meksyku, Argentynie, Boliwii i innych krajach Ameryki Południowej i Środkowej. Rodzaj został nazwany w 1821 roku przez Karla Thunberga na cześć szwedzkiego prawnika, zoologa i botanika Gustava Bilberga.
W sumie w rodzaju jest ponad 60 gatunków, a niektóre z nich są bardzo popularne w kulturze wewnętrznej, ponieważ w porównaniu z innymi bromeliadami nie są tak kapryśne i kapryśne w opiece.
Sadzenie i pielęgnacja bilbergii
- Kwitnienie: Zwykle od połowy wiosny do połowy lata.
- Oświetlenie: jasne światło i półcień.
- Temperatura: typowa dla lokali mieszkalnych, ale nie niższa niż 12ºC.
- Podlewanie: między podlewaniem gliniana bryła powinna wyschnąć na głębokość 2-3 cm Podlewanie odbywa się w lejku z liści. Zimą roślina jest podlewana nie więcej niż 1 raz w tygodniu.
- Wilgotność powietrza: wysoka. W czasie upałów zaleca się regularne spryskiwanie liści ciepłą wodą i trzymanie rośliny na palecie z mokrymi kamykami.
- Top dressing: ze złożonym nawozem mineralnym na bromeliady lub do roślin kwitnących w postaci płynnej: od początku sezonu wegetacyjnego do końca kwitnienia - raz na 2 tygodnie, w okresie spoczynku - raz na 1,5 miesiąca.
- Okres spoczynku: październik-luty.
- Transfer: w razie potrzeby od marca do sierpnia.
- Powielanie: gniazda potomne.
- Choroby: zgnilizna lejkowa.
- Szkodniki: przędziorków, wełnowców, owadów łuskowych, wciornastków.
Bilbergia - opis
Bilbergia to epifity, czyli rośliny żyjące na drzewach. Mają szerokie, pasiaste liście, które tworzą rozetę, w której naturalnie gromadzi się woda. Szarawe kredowe plamy można zobaczyć na liściach niektórych bilbergii, a blaszki liściowe innych gatunków stają się różowe w zbyt jasnym świetle. Ze środka rozety liści wyrastają strzały kwiatowe z opadającymi kwiatostanami, w których różowe lub czerwone wypustki przyciągają więcej uwagi niż nijakie kwiaty. Bilbergia kwitnie głównie zimą. Jasne przylistki zachowują swój dekoracyjny efekt przez kilka miesięcy.
Opieka domowa dla bilbergii
Jak uprawiać bilbergię
Bilbergia łatwo przystosowuje się do prawie każdych warunków, ale jeśli chcesz zobaczyć ją w jak najlepszej formie, postaraj się stworzyć dla niej warunki zbliżone do naturalnych.
Kwiat bilbergii równie dobrze rozwija się zarówno na podświetlanych parapetach, jak i w tylnej części pomieszczenia, dlatego często wykorzystuje się go do dekoracji wnętrz oraz tworzenia kompozycji kwiatowych. Jednak w jasnym świetle i półcieniu nadal kwitnie jaśniej.
Na zdjęciu: Uprawa Bilbergii w doniczceJeśli chodzi o temperaturę, roślina będzie czuła się komfortowo w warunkach znanych człowiekowi, o ile w pomieszczeniu nie będzie chłodniej niż 12 ˚C. Ale w okresie kwitnienia pożądane jest obniżenie temperatury o 2-3 stopnie.
Roślina doniczkowa Bilbergia chętnie spędza ciepły sezon na świeżym powietrzu, dlatego gdy tylko nadejdzie ciepła pogoda i minie groźba mrozów powrotnych, można ją ułożyć w ogrodzie, na balkonie lub na tarasie, gdzie wkrótce zacznie rosnąć młode rozety. Najważniejsze jest, aby chronić wewnętrzne billbergie przed przeciągami, ostrymi podmuchami wiatru, bezpośrednimi promieniami południowymi i opadami atmosferycznymi.
Bilbergia rozwija się, zastępując wyblakłe rozety nowo uformowanymi, więc stare rozety trzeba ręcznie odciąć 4-5 tygodni po kwitnieniu, aby nie spowalniać rozwoju młodych obiecujących dzieci.
Podlewanie i karmienie bilbergii
Gleba w doniczce z bilbergią powinna być lekko wilgotna, unikając zastoju wody w korzeniach. Pomiędzy dwoma podlewaniami podłoże w doniczce powinno wyschnąć na głębokość 2-3 cm.Bilbergia jest nawilżana metodą stosowaną przy wszystkich bromeliach: wodę o temperaturze pokojowej, która została osadzona lub przefiltrowana przez filtr należy wlać na środek lejka do liści.
Trudność takiego podlewania polega na tym, że konieczne jest ciągłe monitorowanie poziomu wody w lejku i terminowe odprowadzanie nadmiaru. Ponadto, jeśli roślina jest trzymana w chłodnych warunkach, nawilżanie tą metodą jest wykluczone, a wody nie można wlewać do wylotu, gdy kwiat jest w spoczynku. W takich przypadkach wystarczy zwilżyć ziemię doniczkową.
Zimą, kiedy godziny dzienne są zmniejszone, a temperatura zawartości spada, bilbergia jest podlewana nie częściej niż raz w tygodniu.
Na zdjęciu: strzała kwiatowa BilbergiaBilbergia w domu potrzebuje dużej wilgotności, dlatego będzie wdzięczna za spryskanie liści zimną, osiadłą wodą, zwłaszcza gdy temperatura w pomieszczeniu przekracza 23 ˚C. Podczas kwitnienia bilbergia można umieścić na palecie z mokrymi kamykami, mokrym mchem lub keramzytem. Te środki zwiększające wilgotność powietrza są zwykle wystarczające.
Podłoże w doniczce Bilbergia należy nawozić nie tylko podczas aktywnego sezonu wegetacyjnego, ale także w okresie spoczynku , ponieważ roślina lubi stabilne warunki. Od początku sezonu wegetacyjnego do końca kwitnienia bilbergia jest karmiona dwa razy w miesiącu specjalnymi kompleksami mineralnymi dla bromeli. W okresie spoczynku wystarczy dodać nawożenie raz na 5-6 tygodni.
Może być stosowany do karmienia bilbergii i nawożenia kwitnących roślin domowych, jednak stężenie tego roztworu powinno być dwukrotnie mniejsze niż wskazane w instrukcji.
Zbyt dużo azotu w podłożu może spowodować śmierć epifitu, dlatego też kompleksy ze standardową zawartością pierwiastków nie nadają się do żywienia bilbergii.
Przeszczep i rozmnażanie bilbergii
Bilbergia jest przeszczepiana w razie potrzeby i łączy się z rozmnażaniem rośliny przez rozety córki: aktywny wzrost kwiatu wymaga regularnego sadzenia dzieci. Gdy tylko młode rozety staną się zbyt ciasne w doniczce, a korzenie bilbergii zaczną czołgać się z otworów drenażowych, należy oddzielić dzieci od rośliny matecznej i zasadzić je. Robią to od marca do sierpnia.
Pojemniki na bilbergię powinny być wybierane jako większe, ponieważ roślina aktywnie rośnie: doniczki nie powinny być tak głębokie, jak szerokie. Nowa doniczka ma o 2-3 cm większą średnicę niż stara. Podłoże Bilbergia wymaga raczej specyficznego składu: gruboziarnistej tekstury, zawierającej tylko niewielką ilość darni i posiadającej pH bliskie 5,0 pH. Bilbergia dobrze rośnie w mieszaninie równych części gleby liściastej, mchu, próchnicy i torfu wysokiego.
Podczas przesadzania nie jest konieczne całkowite oczyszczenie korzeni rośliny ze starego podłoża. Wystarczy je zbadać, a jeśli wyglądają zdrowo, przeszczep roślinę do nowej doniczki, wypełniając pozostałą przestrzeń świeżym podłożem. Jeśli na korzeniach są zgniłe obszary, najpierw wytnij je ostrym, sterylnym narzędziem, potraktuj je proszkiem węgla drzewnego, a dopiero potem posadź kwiat w nowym naczyniu.
Szkodniki i choroby Bilbergia
Choroby bilbergii i ich leczenie
Ze stojącej wody w lejku liściowym lub w korzeniach bilbergia może gnić. Konieczne jest ciągłe monitorowanie poziomu wody w wylocie i spuszczanie jej nadmiaru, w przeciwnym razie roślina może umrzeć.
Czasami na liściach bilbergii rosnących na parapecie pod promieniami słońca pojawiają się brązowe plamy - oparzenia słoneczne. Konieczne jest natychmiastowe przestawienie kwiatu w bezpieczne miejsce lub osłonięcie go przed bezpośrednimi promieniami kurtyną świetlną lub gazą. Z powodu braku światła wylot bilbergii rozpada się. Brązowe końcówki liści są wynikiem podlewania epifitu twardą wodą lub stagnacji w lejku z wodą.
Na zdjęciu: Jak kwitnie bilbergia w przyrodzieJeśli po zakończeniu kwitnienia rozeta kwiatu gnije i obumiera, nie ma powodu do niepokoju: jest to naturalny proces, który kończy cykl życiowy.
Szkodniki Bilbergia i zwalczanie
Spośród szkodników bilbergia może zostać zaatakowana przez przędziorków, wełnowców, owadów łuskowych i wciornastków. Aby zapobiec rozmnażaniu się szkodników i śmierci roślin przez nie, konieczne jest regularne badanie liści bilbergii, zwłaszcza od dolnej strony, na której zwykle osiedlają się te ssące pasożyty.
W przypadku stwierdzenia szkodników roślinę traktuje się preparatami owadobójczymi, ale najpierw robaki i owady łuskowe należy usunąć z liści wacikiem zamoczonym w wodzie z mydłem lub alkoholu. Przędziorki są niszczone nie za pomocą środków owadobójczych, ale roztworów roztoczobójczych. Insektoakarycydy Akarin, Aktara, Aktellik i Fitoverm sprawdziły się w walce z wszystkimi tymi pasożytami.
Rodzaje i odmiany bilbergii
Najczęściej w kulturze pokojowej uprawia się następujące rodzaje bilbergii:
Bilbergia opadająca (Billbergia nutans)
Lub „Queen's Tears” - roślina, która osiąga wysokość 35-40 cm i tworzy rozetę z liści z opadającą strzałką kwiatową o wysokości do 80 cm. Kwiatostan składa się z zielonkawo-fioletowych kwiatów i jasnoróżowych wypustek.
Na zdjęciu: opadająca Bilbergia (nutans Billbergia)Bilbergia wspaniała (Billbergia magnifica)
Jest to roślina pochodząca z południowo-wschodnich regionów Brazylii, tworząca rzadką wydłużoną rozetę o dużych, sztywnych, wąskich, kolczastych krawędziach liści o długości do 70 cm i szerokości około 8 cm ze spiczastym końcem. Liście są szaro-zielone i pokryte poprzecznymi jasnymi paskami. Opadająca szypułka tego gatunku, o wysokości około 30 cm, ma mięsisty kwiatostan o długości do 30 cm z kwiatów o spiralnych niebieskich płatkach, pokrytych dużymi różowymi wypustkami.
Taśma Bilbergia (Billbergia vittata)
Różni się od innych gatunków barwnym kolorem liści w różnych odmianach od oliwkowego do brązowego. Od spodu liście pokryte są srebrzystymi paskami. Kwiaty tego gatunku są w kolorze jasnoniebieskim, a przylistki są różowe.
Na zdjęciu: taśma Bilbergia (Billbergia vittata)Bilbergia green (Billbergia viridiflora)
Jest to duży epifit, który rośnie w południowym Meksyku u stóp gór i w pobliżu leśnych rzek. Roślina ma gęstą rozetę ciemnozielonych liści o postrzępionych krawędziach. Liście, podobnie jak szypułka, pokryte są szarawymi łuskami. Kwiaty składają się z zielonych płatków o długości do 5 cm.
Na zdjęciu: Bilbergia zielonokwiatowa (Billbergia viridiflora)Bilbergia zebra (Billbergia zebrina)
Roślina o fioletowo-brązowych liściach w dużym poprzecznym pasku. Kwiaty tworzą luźne grono z jasnoróżowymi wypustkami.
Na zdjęciu: Bilbergia zebra (Billbergia zebrina)Bilbergia saundersii
Jest to średniej wielkości roślina epifityczna z wąską rozetą liści pokrytych cierniami na krawędziach, pomalowaną na zielono z brązowym odcieniem od góry, a poniżej liście są czerwone, pomalowane misternym wzorem plam, pasków i kropek o różowawo-żółtym odcieniu. Płynąca szypułka pokryta szerokimi lancetowatymi liśćmi ma żółto-zielono-niebieski kwiatostan.
Na zdjęciu: Billbergia saundersiiBilbergia pyramidal (Billbergia pyramidalis)
Pochodzi z tropików i subtropików Wenezueli, Brazylii i Antyli. Liście o długości do 80 cm i szerokości do 6 cm tworzą wąską, lejkowatą rozetę o szerokich liniowych liściach spiczastych na końcu i piramidalnym kwiatostanie o długości do 15 cm z małymi stojącymi różowymi wypustkami skręconymi u podstawy i jasnoczerwonymi kwiatami pokrytymi lekko filcowym pokwitaniem. Gatunek ten kwitnie od połowy wiosny do połowy lata.
Na zdjęciu: Bilbergia pyramidalis (Billbergia pyramidalis) 
