Pielęgnacja hiacyntowa to przede wszystkim odpowiednia pielęgnacja cebulek oraz przestrzeganie temperatury i oświetlenia. Kwitnięcie hiacyntów jest bardzo ważne, ale najważniejszym krokiem w pielęgnacji jest stworzenie warunków do zimowania hiacyntów. Jesienią uwagę zwracają przede wszystkim hiacynty, zwłaszcza te dopiero co posadzone, które w przededniu zimna należy nawozić i chronić przed mrozem.
Wiosenna pielęgnacja hiacyntu to poluzowanie gleby i karmienie. Pielęgnacja letnia polega na prawidłowej organizacji wzrostu hiacyntów po kwitnieniu. W samym okresie kwitnienia nie ma potrzeby odchwaszczania ani nawożenia roślin. A teraz o tym wszystkim bardziej szczegółowo i po kolei.
Posłuchaj artykułu
Jesień - przygotowanie hiacyntów na zimę
Hiacynty sadzi się w sierpniu-wrześniu. Ale jeśli jesień jest ciepła i utrzymuje się w Twojej okolicy, lepiej sadzić cebulki pod koniec września - na początku października. Powinny dobrze zakorzenić się, ale nie mieć czasu na kiełkowanie. Hiacynty sadzone jesienią podlewane są z reguły dwukrotnie: podczas sadzenia i jeszcze raz po posadzeniu, chociaż jeśli jesień jest deszczowa, wystarczy jeden raz.
Po posadzeniu hiacynty wymagają opieki. Bardzo ważne jest zapewnienie im odpowiedniego reżimu temperaturowego. Aby złożyć pączek, hiacynt potrzebuje okresu odpoczynku, dlatego sadzi się go w ziemi w przeddzień zimy. Chłodna temperatura gleby jest dokładnie tym, czego potrzebuje hiacynt, ale jednocześnie cebulki nie powinny zamarzać, dlatego należy je przykryć na zimę.
Jesienią miejsce sadzenia hiacyntów przykrywa się (mulczuje) kompostem, warstwą opadłych liści, słomą lub trocinami. To nie tylko chroni cebulki przed mrozem zimą, ale także zapobiega kiełkowaniu chwastów na wiosnę.
Wiosna - jak osiągnąć kwitnący hiacynt
Wiosną należy zdjąć okrywę, a kiełki hiacyntu oczyścić z ziemi i resztek ściółki. Po wyschnięciu wierzchnią warstwę gleby należy ostrożnie poluzować.
Wielu hodowców przez pewien czas pokrywa ten obszar hiacyntami ciemną folią, aby utworzyć prawidłową i pełnoprawną kwiatową strzałę. Strzała odbiera sygnał „małe światło” i zaczyna intensywnie się rozciągać w górę. W ten sposób można uzyskać wysoką szypułkę, która pozwoli hiacyntom na reprezentacyjny wygląd. Jeśli szypułka nie rozciąga się na pożądaną wysokość, kwiaty oczywiście zakwitną na krótkiej strzale, ale hiacynt będzie wyglądał na krótki, a na strzale będzie kilka kwiatów.
Średnio szypułka hiacyntu odmianowego powinna osiągać wysokość 25-30 cm i powinna mieć na sobie 20-30 pachnących dzwonkowatych, rurkowatych lub lejkowatych kwiatów.
Podczas forsowania szypułki bardzo ważne jest, aby pomóc roślinie w karmieniu. Do nawożenia hiacyntów stosuje się saletrę amonową lub wieloskładnikową mieszankę do roślin kwitnących.
Lato - przechowywanie cebul hiacyntowych
Po kwitnieniu w hiacyntach suche kwiaty należy usunąć, zanim nasiona zaczną wiązać. Teraz wszystkie siły rośliny powinny być skierowane na podtrzymywanie życia cebulek. Liści przeciwnie, nie da się odciąć, powinny wyschnąć naturalnie, co nastąpi około czerwca. W tym czasie żarówka zyska siłę, a pomoże jej jeszcze jeden górny opatrunek z nawozem wieloskładnikowym.
Gdy liście uschną, musisz zdecydować, co dalej zrobić z hiacyntami. Jeśli zdecydujesz się przeszczepić je w nowe miejsce, oddzielić dzieci lub po prostu zaktualizować, to żarówki należy wykopać.
Jeśli na tej stronie rosną tylko 1-2 lata, hiacynty nie potrzebują jeszcze przeszczepu. W takim przypadku liście są ostrożnie oddzielane po wysuszeniu. Są hodowcy, którzy nie usuwają wysuszonych części rośliny, używając ich jako ściółki. Istnieje jednak ryzyko przekształcenia pozostałości liści w pożywkę dla wirusów lub kleszczy, z których choroba rozprzestrzeni się na cebulki. Ponadto w deszczowe dni liście i łodygi mogą gnić, co jest również niebezpieczne dla zdrowia cebulek. Dlatego lepiej jest zdjąć blaty.
Wykopane cebulki należy przed sadzeniem przechowywać w dobrze wentylowanym i niezbyt suchym miejscu w temperaturze 20-22 ° C latem. A wraz z początkiem jesieni te cebule sadzi się w ziemi.
