Oxalis roślin (łac Oxalis) należy do rodzaju trawiastych i bylin z kwasu rodziny. W naturze kwiaty szczawika rosną w Afryce Południowej, a także w Ameryce Środkowej i Południowej, a nawet w Europie. Oxalis to narodowy symbol Irlandii, roślina św. Patryka, najbardziej szanowanego prawego człowieka w kraju. „Oxys” to po łacinie „kwaśny”, a roślina nazywana jest kwaśną, ponieważ jej liście mają kwaśny smak. W naturze znanych jest około 800 gatunków szczawików, aw kulturze niektóre szczawiaki pojawiły się w XVII wieku i od tego czasu są uprawiane zarówno jako rośliny ogrodowe, jak i domowe.
W naszym kraju wiśnia nazywana jest „kapustą zajęczą”, aw Europie - „koniczyną szczęścia”. Kwiat szczawika stał się popularny w kulturze ze względu na niewymagającą pielęgnację i wysokie walory dekoracyjne.
Posłuchaj artykułu
Sadzenie i pielęgnacja kwasu
- Kwitnienie: od końca maja lub początku czerwca do zimy.
- Oświetlenie: jasne rozproszone światło.
- Temperatura: w okresie wegetacji - 20-25 ˚C, w okresie spoczynku - 12-18 ˚C.
- Podlewanie: obfite latem, umiarkowane do rzadkiego jesienią i zimą.
- Wilgotność powietrza: normalna dla pomieszczeń mieszkalnych, ale w ekstremalnych upałach wskazane jest od czasu do czasu spryskiwanie rośliny.
- Opatrunek górny: w okresie aktywnego wzrostu raz na 2-3 tygodnie ze złożonymi nawozami mineralnymi w połowie dawki wskazanej w instrukcji.
- Okres spoczynku: półtora miesiąca po kwitnieniu.
- Przeszczep: młode rośliny przesadza się corocznie, dorośli - raz na 2-3 lata.
- Rozmnażanie: przez cebulki potomne lub guzki, rzadziej przez nasiona.
- Szkodniki: owady łuskowate, mszyce, przędziorków.
- Choroby: szara zgnilizna, fusarium.
- Właściwości: roślina lecznicza o dużej zawartości witaminy C w liściach.
Kwiat szczawika - opis
Tlenki są reprezentowane przez wiele gatunków, wśród nich są rośliny jednoroczne, wieloletnie, bulwiaste i bulwiaste. Liście szczawiu są palmowe lub trójlistkowe, petiolate, o złożonej kończynie, składane wieczorem i otwierające się rano. Liście reagują również na zbyt jasne światło i mechaniczne podrażnienia. Kolor liści, w zależności od rodzaju kwasu, może być zielony, fioletowy lub bordowy. Kwiaty szczawiu są średniej wielkości, regularne, płatki mogą być białe, różowe, liliowe lub żółte. Kwiaty, podobnie jak liście roślin, zamykają się w nocy lub przed złą pogodą. Nasiona Kislitsa dojrzewają w skorupce, która łatwo eksploduje pod dotknięciem, gdy nasiona są dojrzałe.
Oxalis w domu jest najczęściej reprezentowany przez dwa typy - czterolistny kwas i trójkątny kwas. Szczawik domowy jest popularnym prezentem na choinkę w Europie, ponieważ istnieje znak, że roślina przynosi szczęście i dobre samopoczucie domowi, jeśli osiedli się w nim dzień przed Nowym Rokiem.
Kwaśna pielęgnacja w domu
Jak dbać o kwaśny
Szczawik kwitnący w pomieszczeniach ma takie same wymagania dotyczące warunków wzrostu jak jego dziki krewny. Potrzebuje intensywnego, ale rozproszonego światła z cieniem od bezpośrednich promieni słońca. Domowe szczawiki preferują latem temperaturę w przedziale 20-25 ºC, co jednak jest dość naturalne o tej porze roku. Zimą wskazane jest lekkie obniżenie temperatury - do 12-18 ºC, w przeciwnym razie roślina nie zakwitnie.
Podlewanie latem powinno być obfite, ale jednocześnie nie należy dopuścić do stagnacji wody w korzeniach. Wraz z nadejściem jesieni podlewanie jest zmniejszone, a zimą nawilżanie gleby w garnku z kwaśnym kwasem powinno być symboliczne, aby gleba była ledwo mokra. Roślina doniczkowa nie potrzebuje szczawiu do spryskiwania liści, chociaż jeśli dom jest zbyt gorący i duszny, można spryskać roślinę przegotowaną wodą. Zimą opryskiwanie kwasem jest przeciwwskazane.
Niektóre gatunki kwaśnych ryb odpoczywają zimą. Okres odpoczynku trwa półtora miesiąca. Jeśli zauważysz, że roślina zaczyna tracić liście po kwitnieniu, ogranicz podlewanie i przenieś kwiat do chłodnego miejsca, w którym będzie odpoczywał. Czasami liście nie spadają z kwasu, po prostu przestają rosnąć, jakby zamarzły - to znak, że pora przenieść je do „zimowego mieszkania” na regenerację. W tej chwili podlewanie powinno być minimalne. Ale gdy tylko stwierdzisz, że w roślinie zaczęły pojawiać się nowe pędy, przeszczep je na świeże podłoże, przywróć na zwykłe miejsce, wznów podlewanie i karmienie.
Kwas nawozowy
Dbanie o kwas kwaśny w domu polega na terminowym karmieniu rośliny złożonymi nawozami mineralnymi. Przynosi się je w okresie aktywnego wzrostu i kwitnienia co 2-3 tygodnie, a stężenie roztworu powinno być o połowę mniejsze niż zalecane przez producenta.
Przeszczep kwasu kwaśnego
Dbanie o kwas pokojowy wymaga corocznego przeszczepu młodych roślin, dorosłe rośliny przesadza się raz na dwa do trzech lat. Jeśli nie wiesz, jak przeszczepić kwas, zacznij od wyboru doniczki. Doniczka na wiśnię potrzebuje szerokiej, aby można było posadzić kilka bulw lub cebul w jednym pojemniku - dzięki czemu uzyskasz luksusowy kwitnący krzew. Warstwę drenażową umieszcza się na dnie doniczki, aby nadmiar wody nie zatrzymywał się w korzeniach rośliny.
Każda gleba jest odpowiednia na kwaśną glebę - kup uniwersalną glebę w sklepie lub zrób mieszankę gleby z liści, darni, gleby torfowej i piasku w równych częściach. Zwróć uwagę, że jeśli gleba jest zbyt pożywna, roślina będzie miała dużo liści i mało kwiatów. Sadzenie kwasu w nowej doniczce odbywa się z wielką starannością, razem z glinianą grudką, jeśli tym razem nie masz zamiaru go rozmnażać.
Szkodniki i choroby kwasu
Oxidis jest odporny na owady i choroby, ale jeśli nie będzie odpowiednio pielęgnowany, może zostać zaatakowany przez przędziorków, mszyce lub owady łuskowate. Pająk jest eliminowany poprzez traktowanie rośliny aktyniczem, mszyce są niszczone przez spryskanie kwasu roztworem dwóch łyżeczek mydła w płynie w dwóch szklankach wody, a pochwę należy najpierw usunąć mechanicznie - aby zebrać wszystkie pasożyty z rośliny, a dopiero potem potraktować kwas roztworem ak.
Jeśli nie jest możliwe jednorazowe zniszczenie szkodników, po tygodniu należy powtórzyć leczenie rośliny preparatami leczniczymi. Nie zapominaj, że wszystkie manipulacje są przeprowadzane w czystym powietrzu, a powierzchnia gleby musi być niezawodnie chroniona przed wnikaniem na nią leków. Kilka godzin po nałożeniu na naziemną część rośliny roztwór mydła należy zmyć wodą, w ten sam sposób przykrywając glebę przed dostaniem się do niej mydła.
Jeśli jesteś zbyt gorliwy w podlewaniu i nie zadałeś sobie trudu, aby umieścić warstwę drenażu pod glebą, na roślinę może wpływać szara zgnilizna lub fusarium. Obie choroby na początkowym etapie są skutecznie leczone podkładem.
Domowy szczawik - rozmnażanie
Uprawa wiśni z nasion
W warunkach naturalnych kwaśne drewno rozmnaża się przez nasiona. Rzadko stosuje się metodę rozmnażania kwaśnego drewna w domu, ponieważ istnieją bardziej niezawodne metody rozmnażania - wegetatywne. Ale jeśli ważne jest, abyś uprawiał szczawik właśnie z nasion, życzymy sukcesów i oferujemy listę warunków i środków dla udanej generatywnej reprodukcji kwaśnego drewna:
- skład mieszanki do siewu: cztery części próchnicy liści i torfu oraz jedna część piasku;
- kwaśne nasiona są rozrzucane po powierzchni gleby wczesną wiosną, bez przykrycia, po wysianiu pojemnik jest przykryty szkłem, ponieważ do kiełkowania potrzeba stuprocentowej wilgoci;
- do kiełkowania nasion potrzebne jest również światło rozproszone, temperatura 16-18 ºC i stale wilgotna gleba - podlewanie upraw odbywa się z rozpylacza;
- konieczne jest codzienne wietrzenie upraw.
Jeśli wszystkie te warunki zostaną spełnione, sadzonki w zależności od świeżości nasion pojawią się tydzień lub miesiąc po wysiewie.
Wegetatywne metody rozmnażania kwasu
Najprościej jest oddzielić cebulki potomne lub guzki, które utworzyły się wokół korzenia palowego i posadzić je w kilku kawałkach w jednym garnku, posypać niewielką ilością ziemi, umieścić pojemnik w chłodnym, zacienionym miejscu i od czasu do czasu zwilżyć glebę podczas corocznego wiosennego przesadzania wiśni. Kiedy pojawiają się pędy, doniczka jest przesuwana bliżej światła, a za półtora miesiąca młoda roślina zamieni się w bujnie kwitnący krzew.
Po okresie spoczynku, gdy tylko pojawi się pierwszy nowy liść, bulwę usuwa się z ziemi, oczyszcza z gleby, myje słabym roztworem nadmanganianu potasu, kroi na kawałki, skrawki traktuje się pokruszonym węglem drzewnym, a sadzonki sadzi w oddzielnych doniczkach. Doniczki z posadzonymi częściami bulwy umieszcza się w rozproszonym świetle, podlewa po wyschnięciu ziemnej śpiączki i podaje dwa razy w miesiącu, począwszy od drugiego tygodnia po posadzeniu.
Właściwości kwaśne
Przez długi czas szczaw był uważany za roślinę leczniczą. Część naziemną rośliny wykorzystywano do leczenia szkorbutu, wrzodów i ran, jako antidotum na zatrucia arszenikiem lub rtęcią. Tradycyjna medycyna z powodzeniem wykorzystuje przeciwrobacze, żółciopędne, przeciwzapalne, moczopędne i gojące rany właściwości rośliny.
Ze względu na wysoką zawartość witaminy C w liściach kwasu kwaśnego, jej stosowanie pomagało radzić sobie z przeziębieniami oraz wzmacniało układ odpornościowy. Oxalis jest również poszukiwany w kuchni: przygotowano z niego smaczną i zdrową herbatę, dodawaną do kapuśniaka, zielonego barszczu lub kwasu chlebowego.
Rodzaje kwasów
Trójkątny Oxalis (Oxalis triangularis)
Lub purpurowy szczawik, częściej niż inne gatunki uprawiane w kulturze pokojowej, jest krótką rośliną bulwiastą z ciemnofioletowymi, nakrapianymi liśćmi na długich ogonkach. Fioletowy kwaśny liść wygląda jak drżące skrzydła motyla, od którego został nazwany „Madame Butterfly”. Kwiaty tego gatunku są małe, białe, jasnoróżowe lub liliowe.
Czterolistny Oxalis (Oxalis tetraphylla)
Lub szczawik Deppa (Oxalis deppei) jest uprawiany zarówno w ogrodzie, jak iw domu. Jego liście są czteropłatkowe, jasnozielone z czerwono-brązowym środkiem. Kwitnie długo z czerwono-szkarłatnymi kwiatami tworzącymi kwiatostany. To właśnie ten gatunek Brytyjczycy nazywają „koniczyną szczęścia”.
Oxalis bowiei
Kruchy gatunek ciepłolubny o wysokości 20-25 cm o skórzastych liściach jasnozielonego koloru i ciemnoróżowych kwiatach na długich szypułkach.
Szczawik pospolity (Oxalis acetosella)
Kłącza wys. 8-10 cm z liśćmi koniczyny i białymi pojedynczymi kwiatami na długich szypułkach.
Ferruginous Oxalis (Oxalis adenophylla)
Krzewy do 10 cm wysokości z szaro-zielonymi wielopłatowymi liśćmi i dużymi jasnoróżowymi kwiatami z plamkami i żyłkami.
Wielobarwny Oxalis (Oxalis versicolor)
Niezwykle piękna roślina o białych kwiatach w czerwone paski. Otwarty kwiat jest biały od wewnątrz z czerwoną obwódką wokół krawędzi.
Oprócz tych gatunków, w kulturze znane są: szczawik obtus, szczawik oka, lub bulwiasty, szczawik świętojański, dziewięciolistny, biedny, mleczno-biały, w kształcie nasturcji, soczysty, łamany, prasowany, trójkątny i wiele innych. Ale wszystkie te piękne rośliny rosną w ogrodzie, a to, jak mówią, to zupełnie inna historia ...
