Drimiopsis (łac Drimiopsis), lub ledeburia, jest rodzaju kwitnienia roślin z podrodziny Jacka, który jest częścią rodziny szparagi. Przedstawiciele rodzaju rosną w Afryce Wschodniej i Południowej.
Według różnych źródeł w rodzaju jest od 14 do 22 gatunków, a dwa z nich są uprawiane w kulturze pokojowej.
Sadzenie i pielęgnacja Drimiopsis
- Kwitnienie: 2-3 miesiące od końca lutego.
- Oświetlenie: jasne rozproszone światło.
- Temperatura: w okresie aktywnego wzrostu ok. 25 ºC, zimą - w granicach 16-15 ºC.
- Podlewanie: w okresie aktywnego wzrostu - wraz z wysychaniem górnej warstwy podłoża, zimą podłoże między podlewaniami pozostawia się do wyschnięcia na głębokość 3-4 cm.
- Wilgotność powietrza: nie ma znaczenia.
- Top dressing: w okresie wegetacji - 2 razy w miesiącu z roztworem złożonego nawozu mineralnego do kaktusów lub cebul.
- Okres spoczynku: zimą.
- Przeszczep: młode rośliny przesadza się corocznie, dorośli - raz na 2-3 lata.
- Rozmnażanie: cebulki potomne, sadzonki liściaste, rzadziej nasiona.
- Choroby: zgnilizna korzeni, staganosporoza (czerwone oparzenie).
- Szkodniki: wełnowce, mszyce, owady łuskowe, przędziorków.
Kwiat Drimiopsis - opis gatunku
W domu uprawia się dwa rodzaje Drimiopsis, które bardzo się od siebie różnią, a mimo to są przedstawicielami tego samego rodzaju:
Drimiopsis Kirk (Drimiopsis kirkii)
Lub Ledebouria botryoides to wiecznie zielona bulwiasta roślina pochodząca z tropików Afryki Wschodniej. Jej główka jest biała, zaokrąglona, liście lancetowate, zwężające się ku nasadzie, do 40 cm długości i do 5 cm szerokości, u góry jasnozielone z ciemniejszymi plamkami, u dołu szarozielone. Od marca do września Drimiopsis Kirka kwitnie małymi białymi kwiatami na szypułkach o wysokości od 20 do 40 cm.
Zdjęcie: Drimiopsis Kirk (Drimiopsis kirkii)Drimiopsis cętkowany (Drimiopsis maculata)
Lub Ledeburia petiolata (Ledebouria petiolata) rośnie w Afryce, która rozciąga się od Przylądka do Natalu. Jest to wieloletnia, liściasta roślina bulwiasta o sercowato-owalnych, zielonych, ciemno nakrapianych liściach o długości do 12 cm i szerokości do 7 cm, osadzona na piętnastocentymetrowych ogonkach. Roślina kwitnie od kwietnia do lipca i ma małe białe kwiaty. Zimą Drimiopsis cętkowany wchodzi w stan spoczynku i zrzuca liście. Gatunek ten należy do wysoce dekoracyjnych roślin do ciepłych pomieszczeń.
Na zdjęciu: Drimiopsis maculataOpieka nad Drimiopsis cętkowanym różni się od Opieki nad Drimiopsis Kirka głównie tym, że roślina liściasta potrzebuje okresu odpoczynku, a wiecznie zielona Ledeburia nie ma odpoczynku.
Opieka Drimiopsis w domu
Jak uprawiać Drimiopsis w domu
Aby utrzymać dekoracyjność na wysokim poziomie, drimiopsis wymaga jasnego rozproszonego światła. Roślina dobrze znosi bezpośrednie działanie promieni słonecznych, ale latem po południu wymaga cieniowania.
W okresie aktywnego wzrostu optymalna temperatura w pomieszczeniu powinna wynosić ok. 25 ˚C, ale zimą odpoczywająca roślina potrzebuje chłodu, czyli temperatury nie przekraczającej 15 ˚C.
Aby korona Drimiopsis rozwijała się symetrycznie, doniczkę z rośliną obraca się raz w tygodniu wokół osi o jedną trzecią obrotu.
Podlewanie i karmienie Drimiopsis
Od wiosny do jesieni, czyli w okresie wegetacji, ledeburia jest regularnie nawadniana, gdy górna warstwa podłoża wysycha. Jesienią podlewanie jest ograniczone, a zimą roślina odpoczywająca w chłodnym pomieszczeniu jest od czasu do czasu i bardzo ostrożnie podlewana. Zasada podlewania pozostaje taka sama: podłoże zwilża się, gdy tylko wyschnie na głębokość 3-4 cm.
Wilgotność powietrza nie odgrywa znaczącej roli dla Ledeburii, dlatego wycieranie liści wilgotną gąbką jest przede wszystkim higieniczne.
Na zdjęciu: Uprawa Drimiopsis w doniczceW okresie wegetacji kwiat Drimiopsis jest karmiony roztworami kompleksów mineralnych dla roślin bulwiastych lub kaktusów dwa razy w miesiącu. Zimą drimiopsis nie wymaga karmienia.
Przeszczep Drimiopsis
Młode drymiopsy przeszczepia się corocznie, dorośli - w miarę wzrostu cebul, ale nie częściej niż raz na dwa lata. Kiedy i jak przeszczepić Drimiopsis ze starej doniczki do nowej? Roślinę przesadza się pod koniec okresu spoczynku, kiedy przygotowuje się do nowego sezonu wegetacyjnego. Cebulki sadzi się w szerokich doniczkach, aby miały gdzie rosnąć razem z dziećmi. Roślina potrzebuje luźnego, pożywnego podłoża, składającego się np. Z równych części próchnicy, darni, gleby liściastej i gruboziarnistego piasku z niewielką ilością węgla drzewnego. W nowym naczyniu umieszcza się warstwę materiału drenażowego, następnie nakłada się na nią drimiopsis, po czym przestrzeń wypełnia się podłożem. Po przesadzeniu roślina jest podlewana i nie nawożona przez co najmniej miesiąc.
Jak wyhodować kwiat hipoestezji w mieszkaniu - od A do ZRozmnażanie Drimiopsis
Z nasion można wyhodować drymopsy, ale ten trudny proces zajmuje dużo czasu. Dużo łatwiej jest rozmnażać roślinę przez dzieci, oddzielając je od cebulki matki podczas przeszczepu, zwłaszcza że młode cebulki dosłownie wypychają cebulkę macierzystą na powierzchnię, gdzie nie może już tworzyć żadnych kwiatostanów ani liści. Miejsca nacięć lub przerw należy posypać proszkiem węglowym do dezynfekcji, po czym sadzi się dzieci w osobnych pojemnikach z podłożem dla dorosłej rośliny.
Indoor Drimiopsis Kirk można również rozmnażać przez sadzonki liściowe: liść rośliny tnie się na kawałki o długości około 6 cm, następnie sadzonki sadzi się w mokrym piasku, przykrywa przezroczystą czapką i utrzymuje w temperaturze około 22 ˚C. Po ukorzenieniu sadzonki sadzi się je w oddzielnych pojemnikach o średnicy 7 cm, wypełnionych luźnym, przepuszczającym wilgoć podłożem.
Szkodniki i choroby Drimiopsis
Choroby Drimiopsis i ich leczenie
Zasadniczo roślina Drimiopsis jest odporna na choroby, jednak jeśli nie kontrolujesz ściśle jej podlewania, to w rezultacie na cebulki Drimiopsis mogą wpływać patogenne grzyby, które wywołują rozwój zgnilizny korzeni lub czerwonych oparzeń (staganosporoza). Zwróć uwagę na umiarkowane nawilżanie gleby, zwłaszcza jeśli drimiopsis spędza okres odpoczynku w chłodnym pomieszczeniu. Przy pierwszych oznakach choroby grzybiczej wyjmij cebulę z garnka i odetnij od niej wszystkie gnijące obszary ostrym sterylnym narzędziem, chwytając część zdrowej tkanki. Następnie umieść cebulę w roztworze Trichodermin lub Glyocladin i umieść ją na świeżym, zdezynfekowanym podłożu.
Kwiat Dieffenbachia - wszystko o uprawie w mieszkaniuCzasami zdarzają się kłopoty instalacji z powodu nieprzestrzegania warunków konserwacji lub zasad pielęgnacji. Na przykład przy niewystarczającym oświetleniu liście mogą blednąć i tracić swój nierówny wzór, a ich ogonki są boleśnie rozciągnięte.
Szkodniki Drimiopsis i walka z nimi
Spośród szkodników zagrożenie dla Ledeburii stanowią owady łuskowe, przędziorków, mszyce i wełnowce.
Wełnowce wyglądają jak białawe waciki między łuskami cebulki i na liściach rośliny. Oznaką obecności szkodnika na drimiopsis jest podłoże wystające ze ścian doniczki i woskowate formacje na liściach rośliny - produkt życiowej aktywności szkodników. Jeśli znajdziesz robaki, usuń je z ledeburii wacikiem zamoczonym w alkoholu, następnie przetrzyj liście dowolną nalewką alkoholową, a po 20 minutach umyj je czystą wodą. Spośród preparatów chemicznych dobrze radzą sobie z robakami Tanrek i Mospilan, których roztwory Drimiopsis są traktowane na liściach 4-5 razy w odstępie 2 tygodni.
Na zdjęciu: Jak wyhodować Drimiopsis w wiszącej doniczceMszyce są bardzo trudne do natychmiastowego wykrycia ze względu na to, że osiedlają się na spodniej stronie liści. Jednak ten niewielki owad rozmnaża się w niewiarygodnym tempie i po krótkim czasie jego obecność staje się oczywista: na liściach pojawiają się beżowe kropki - miejsca ukąszeń, a odchody owadów tworzą przezroczysty, lepki nalot, zwany padya, który sprzyja rozwojowi sadzy. Jeśli znajdziesz mszyce na samym początku okupacji Drimiopsis, wystarczy spryskać roślinę przez kilka dni z rzędu rano i wieczorem naparem z ostro pachnących ziół w celu jej zniszczenia, ale jeśli mszyca się rozmnaża, będziesz musiał leczyć ledeburię roztworem Aktary lub Inta-Vir, przygotowanym zgodnie z instrukcją.
Jak nie zrujnować anturium na parapeciePochwy wyglądają jak pęczniejące szarobrązowe narośle, wokół których tworzą się żółto-czerwone plamy, a jeśli przyjrzysz się uważnie donicznemu podłożu, zauważysz, że stało się nienaturalnie czarne. Usuń dorosłe owady z liści wacikiem zamoczonym w alkoholu lub wodzie z mydłem, następnie nanieś gęstą pianę na liście rośliny, a po godzinie spłucz pod ciepłym prysznicem. Gdy roślina wyschnie, potraktuj ją Metaphosem lub Fufanonem, spryskając powierzchnię podłoża roztworem tych preparatów, a następnie „uszczelnij” roślinę i doniczkę na 2-3 dni zakładając na nie plastikową torebkę.
Przędziorki osadzają się na roślinie w warunkach niskiej wilgotności. Oznakami ich obecności są niewyraźne żółtawe plamki na liściach, czyli plamy po ugryzieniach, czarne kropki na spodniej stronie liści oraz cienkie, półprzezroczyste pajęczyny na ogonkach. Aby zabić kleszcze, nałóż roztwór mydła i alkoholu na liście rośliny, spłucz po pół godzinie pod ciepłym prysznicem i trzymaj ledeburię przez 2-3 dni w przezroczystej torbie. Lub wykonaj 3-4 zabiegi Drimiopsis i podłoże w doniczce w odstępie 2 tygodni z roztworem Actellik, Akarin lub Fitoverm.
Drimiopsis - znaki i przesądy
Nie znaleźliśmy żadnych przeciwwskazań do Drimiopsis na podstawie przesądów i znaków w przestrzeni informacyjnej, dlatego zalecamy, abyś nieustraszenie wyhodował tę oryginalną i piękną roślinę w swoim mieszkaniu. Kwitnący Drimiopsis ma szczególnie korzystny wpływ na osoby urodzone pod znakiem Ryb.
