Zimozielone tuje są idealne do dekoracji krajobrazu. Wyglądają korzystnie zarówno w lądowaniach pojedynczych, jak i grupowych. Dodatkowym atutem jest prostota pielęgnacji i możliwość przetrwania w każdej strefie klimatycznej, nawet na surowej Syberii. Niektóre gatunki mogą osiągać 70 m wysokości, dlatego tuje są najczęściej wykorzystywane do projektowania alejek parkowych i krajobrazu oficjalnych instytucji. Do sadzenia w domu wolą niższe krzewy, nie większe niż 10 m. Aby ułatwić uprawę tui na Syberii, pozwoli na właściwy dobór odmiany i przestrzeganie warunków sadzenia i pielęgnacji plonów.
Odmiany odporne na mróz
Aby tuja na zimnej Syberii nie umarła i dobrze się nie rozwijała, konieczne jest wybranie odpowiedniego miejsca do sadzenia, po wzbogaceniu gleby, jeśli jest jej mało, oraz zapewnienie odpowiedniej pielęgnacji drzew iglastych. Projektanci krajobrazu i hodowcy zalecają zakup mrozoodpornych odmian tui importowanych z Kanady lub Ameryki Północnej do hodowli na Syberii.
Tuya Smaragd
Thuja Smaragd (Smaragd) nadaje się do tworzenia żywopłotu. Rośnie powoli, nie wymaga częstych fryzur. Tuja ma stożkowatą koronę z gęstymi ciemnozielonymi igłami. Kolor nie zmienia się zimą, dorasta do 4-4,5 m. Kwitnie wiosną. Szyszki są podłużne, brązowe, opadają wraz z nadejściem jesieni. Thuja Smaragd ma zwiększoną odporność na mróz, ale wymaga regularnego podlewania. Idealny do uprawy na Syberii.
Thuja Fastigiata
Thuja occidentalis Fastigiata (Thuja occidentalis Fastigiata) jest najczęściej używana w pojedynczych nasadzeniach do dekoracji krajobrazu. Dorasta do 6 m. Wysokości, w ciągu roku może zsumować do 30 cm. Krzew stożkowaty wygląda jak cyprys. Pędy są dociskane do środka, górne gałęzie sięgają do dolnych, igły są jasnozielone. Tuja nie zmienia koloru zimą. Szyszki są małe - do 1,5 cm długości. Odmiany tui Fastigiato są higrofilne, mało wymagające dla gleby. Charakteryzuje się średnią mrozoodpornością, dobrze zakorzenia się na Syberii, ale potrzebuje zimowego schronienia.
Tuya Sunkist
Thuja Sunkist nadaje się do pojedynczych nasadzeń, dekoracji ogrodów skalnych i granic. Kolor igieł jest żółto-złoty, jesienią stopniowo przechodzi w brąz. Tuja ma wyprostowane gałęzie skręcone u góry. Korona jest piramidalna, stożki są czerwone. Krzew nie przekracza 5 m wysokości, rośnie wolno. Na 10 lat. rośnie nie więcej niż 2 m. Thuja Sunkist jest odporna na niskie temperatury i choroby grzybowe, światłolubna.
Ta odmiana prezentuje się niesamowicie wśród kamieni. Thuja Sankist może rosnąć w regionach o niekorzystnych warunkach.
Holmstrup
Tuja tej odmiany nadaje się do tworzenia ogrodu japońskiego, żywopłotów, uprawy w doniczce, nasadzeń grupowych i pojedynczych. Kolor igieł jest nasycony, ciemny, nie zmienia się zimą. Tuja ma kolumnowy kształt korony, który charakteryzuje się krągłością. Niski krzew (do 3 m). Maksymalną wysokość osiąga dopiero po 40 latach. Thuja Holmstrup jest mało wymagająca w pielęgnacji, dostosowana do klimatu Syberii.
Skrzep złota
Tuya Clot of Gold to odmiana ozdobna o wysokości do dwóch metrów. Korona eliptyczna ma kolor miedziany lub żółty, zimą kolor zmienia się na pomarańczowo-brązowy. Thuja Cloth of Gold potrzebuje dobrego oświetlenia i żyznej gleby. Odmiana nie toleruje obfitego podlewania. Nadaje się do ogrodów skalnych, małych ogrodów i często jest używany do uprawy w doniczkach. Tuya Clot of Gold to dobra opcja dla regionów o mroźnych zimach. Często można go znaleźć na Syberii.
Kiedy lepiej sadzić
Na Syberii tuja sadzi się wiosną, aby miały czas na zapuszczenie korzeni. Odmiany zalecane do sadzenia jesienią należy dokładnie przykryć na zimę.
Uwaga! Konieczne jest kupowanie sadzonek tui w tej samej strefie klimatycznej, w której będą uprawiane. Aklimatyzowana roślina lepiej zakorzeni się w nowym miejscu.Jak wybrać miejsce docelowe
Żywotnik uprawiany na Syberii jest wymagający na glebie. Gleba powinna być żyzna, lekko kwaśna lub obojętna, stale wilgotna. Jednak nadmiar wilgoci może zniszczyć korzenie rośliny, dlatego przed sadzeniem w ziemi warto zadbać o drenaż.
Obszar dla tui powinien być dobrze oświetlony. Ale nie można pozwolić na przedłużony kontakt rośliny ze słońcem, w przeciwnym razie sadzonka zniknie. Lekkie sztuczne cieniowanie tui pomoże poradzić sobie z zadaniem.
Powinieneś również chronić miejsce przed wiatrem i przeciągami.
Uwaga! Sąsiednie rośliny dla tui są starannie dobrane. Drzewa iglaste i liściaste, kwiaty (z wyjątkiem astry i piwonii) staną się idealnymi sąsiadami.Algorytm lądowania
Po wybraniu odmian mrozoodpornych nadających się do sadzenia w regionach Syberii, przygotowuje się doły dla sadzonek o średnicy co najmniej 1 m, których szerokość powinna odpowiadać wielkości ziemnej śpiączki na korzeniach sadzonki i głębokości - jej wysokości.
Odległość między otworami zależy od wysokości tui. Dla roślin od 3 do 6 m wystarczająca odległość 2 m, dla wyższych - 5 m. Aby stworzyć żywopłot, tuję sadzi się ciasno, w odległości 1 m między sąsiednimi okazami.
Dno otworu jest osuszane kruszonym kamieniem, połamaną cegłą lub kamieniami, aby uniknąć stagnacji wody u korzeni.
W kontakcie z wodą gniją, przyczyniając się do pojawienia się pasożytów i chorób tui.
Sadzonki ostrożnie umieszcza się w przygotowanym dołku tak, aby szyjka korzeni znajdowała się na równi z ziemią, a otwór był szczelnie zakryty.
Ważny! Jeśli korzeń sadzonki zostanie pogłębiony, krzew umrze.Wskazane jest ściółkowanie powierzchni otworu. Ściółka zatrzyma wilgoć w czasie upałów i uniknie częstego spulchniania.
Jak dbać
Opieka nad tują zasadzoną na Syberii jest prosta i obejmuje podlewanie, karmienie, spulchnianie, przycinanie i schronienie na zimę. Przedwczesne procedury prowadzą do utraty ozdobnej tui, jej pokonania przez szkodniki i choroby.
Możliwe problemy z sadzonkami i ich przyczyny:
- uszkodzenia chorobowe, utrata dekoracyjności - wybrano nieodpowiednie miejsce do sadzenia rośliny;
- choroby grzybowe, zgnilizna korzeni - brak drenażu, zbyt obfite podlewanie, gleba gliniasta;
- zażółcenie korony tui - brak cieniowania, nasadzenia podlegają długotrwałej ekspozycji na palące słońce;
- utrata części gałęzi, obumieranie systemu korzeniowego i brak wzrostu zieleni są konsekwencją przedwczesnego lub nieprawidłowego zimowania tui. Naprawienie szkód spowodowanych przez silne mrozy Syberii zajmie dużo czasu;
- chorobliwy wygląd, utrata efektu dekoracyjnego, obecność szkodników i chorób to oznaki źle zorganizowanej zimowej ochrony. Zaspy na Syberii są wysokie, jest dużo śniegu, niezabezpieczone obszary krzewu są uszkodzone i długo choruje.
Przeszczepy tui w inne miejsce w żaden sposób nie wpływają na jej rozwój.
Podlewanie
Tuja potrzebuje regularnego i terminowego podlewania. Latem, kiedy na Syberii są upalne i słoneczne dni, sadzonki należy podlewać 2 razy w tygodniu po 2 wiadra na krzew, najlepiej wieczorem, gdy upał ustąpi.
Tuya kocha deszcz. Korona pod nim jest oczyszczona z kurzu, staje się jaśniejsza i świeższa. Jeśli na Syberii przez długi czas nie ma opadów, eksperci zalecają sztuczne zraszanie przez spryskiwanie sadzonek wodą z opryskiwacza. W czasie upałów krzew należy codziennie spryskiwać.
Uwaga! Tylko dorosła tuja potrzebuje dużej ilości wody, nadmierne podlewanie jest szkodliwe dla młodych nasadzeń, wystarczy im 10 litrów tygodniowo.Top dressing
Tui, w tym te uprawiane na Syberii, nie wymagają opatrunku wierzchniego i dobrze rosną bez nich. Jeśli to konieczne, nawozy azotowe nakłada się na ziemię podczas sadzenia sadzonek. Po roku glebę wzbogaca się w nawozy mineralne zawierające potas i żelazo. Są przywożeni latem.
Dopuszczalne jest karmienie tui do początku października. Naruszenie terminu prowadzi do rozwoju chorób i obniżenia odporności sadzonek.
Rozwolnienie
Wskazane jest częste spulchnianie gleby wokół pnia tui, szczególnie po deszczu i podlewaniu. Należy to zrobić bardzo ostrożnie, ponieważ system korzeniowy krzewu znajduje się blisko powierzchni, a korzenie mogą zostać uszkodzone. Po rozluźnieniu ziemi warto ściółkować roślinę zgniłym listowiem, trocinami lub kompostem.
Przycinanie
Przycinanie tui odbywa się 2 razy w roku (jesienią i wiosną) za pomocą nożyc ogrodowych lub sekatorów. Instrument jest wcześniej myte i dezynfekowane. Gałęzie są skracane o 1/3. To przycinanie stymuluje wzrost nowych pędów bocznych.
Po zabiegu drzewa iglaste należy podlać.
Powtarzaną procedurę (jesień) na Syberii przeprowadza się w drugiej połowie lata. Wskazane jest zorganizowanie imprezy pod koniec lipca lub w sierpniu. To przycinanie tui się tworzy.
Schron
Pomimo wysokiej mrozoodporności tui, uprawianej w rejonach Syberii, musi być dobrze osłonięta na zimę. Przygotowania do zimnej pogody rozpoczynają się jesienią. Konieczne jest zaprzestanie podlewania i karmienia. Pień tui powinien być spudłowany.
Przed nadejściem mrozów konieczne będzie ściółkowanie ziemi wokół sadzonki. Warstwa ściółki dla tui zasadzonej na Syberii powinna mieć co najmniej 25 cm.
Gałęzie krzewu są ciągnięte razem za pomocą sznurka, aby nie pękały i nie zginały się pod obfitą warstwą śniegu lub silnym wiatrem, a następnie są starannie przykrywane papierem typu spunbond lub kraft.
Dorosłe rośliny nie wymagają schronienia, ale gałęzie powinny być zgięte i przywiązane do pnia.
W celu ochrony na Syberii, tuja karłowata musi być umieszczana tylko w mini szklarniach lub przykryta tekturą. Wraz z nadejściem wiosny papier można usunąć, a krzak można tymczasowo ukryć pod lutrasilem przed jasnymi promieniami wiosennymi.
Po ustaleniu stabilnych warunków pogodowych wszystkie schronienia z tui są usuwane.
Wniosek
Uprawa tui na Syberii jest możliwa, jeśli posadzisz mrozoodporne gatunki krzewów i zapewnisz im skromną, ale terminową opiekę. Są bezpretensjonalne, rosną powoli, przez co potrzebują mniej przycinania, co jest ich główną zaletą. Sadzenie tui doskonale ożywia krajobraz, oczyszcza powietrze ze szkodliwych zanieczyszczeń i tworzy gęsty żywopłot. W warunkach Syberii zachowanie sadzonek pozwoli na niezawodne schronienie i wysokiej jakości przygotowanie do zimowania.
