Eleutherococcus (łac. Eleutherococcus) to rodzaj z rodziny Araliaceae, która obejmuje około 30 gatunków drzew i krzewów. Miejsca wzrostu na wolności - Azja Wschodnia i Południowo-Wschodnia, rodzaj jest najbardziej zróżnicowany w Chinach. W kulturze najczęstszy Eleutherococcus spiny, inaczej zwany freeberry, dziewiczy, dziki pieprz i diabelski krzew. Jest uważany za leczniczy substytut żeń-szenia, ponieważ ma prawie wszystkie zalety żeń-szenia i jest łatwo rozmnażany i uprawiany. Lecznicze właściwości Eleutherococcus odkryto w Związku Radzieckim w 1960 roku.
Opis i rodzaje Eleutherococcus
Eleutherococcus prickly to krzew osiągający wysokość od 1 m do 3,5 m. Pędy proste pokryte są cienkimi, ostrymi, skierowanymi w dół cierniami. Kolor pędów jest jasny, szaro-brązowy. Kłącze Eleutherococcus jest cylindryczne, silnie rozgałęzione poziomo, do 2 cm średnicy, długość gałęzi od korzenia czasami sięga 30 m. Liście soczyście zielone, palcowate, pięcioczęściowe, osadzone na długich (ok. 10 cm) ogonkach. Kwiaty - drobne, pachnące, zebrane w kuliste parasole, kwitną w lipcu-sierpniu. Owoce Eleutherococcus są kuliste lub podłużne pestkowce.
Opieka nad Eleutherococcus
Eleutherococcus jest światłolubny, uwielbia otwarte przestrzenie, ale jednocześnie jest odporny na cień, ponieważ rośnie nawet pod wysokimi drzewami. Gleba preferuje luźny, obojętny odczyn, ale wstępnie nawożony zgniłym obornikiem. Roślina jest mrozoodporna - wytrzymuje -30 ° C i niższe temperatury. Podlewanie jest wymagane w porze suchej, ale nie zaleca się odchwaszczania i spulchniania gleby, ponieważ chwasty chronią glebę i korzenie przed przegrzaniem. Krzew można karmić raz w sezonie kompleksowym nawozem Kemiru Universal w proporcji 2-3 łyżki stołowe na 10 litrów wody. Jeśli chodzi o szkodniki Eleutherococcus, nie zostały one jeszcze zidentyfikowane wśród owadów na środkowym pasie, ale zimą mogą zostać uszkodzone przez myszy.
Eleutherococcus rozmnaża się przez nasiona i wegetatywnie. Rozmnażanie nasion jest dla specjalistów i nie będziemy się nad tym rozwodzić. Rozmnażanie wegetatywne jest znacznie bardziej skuteczne, przeprowadza się je wiosną lub jesienią. Sadzonki ścinane są pod koniec czerwca lub na początku lipca. Wycięte sadzonki przetrzymuje się przez kilka godzin w roztworze heteroauxiny, następnie sadzi w szklarni na głębokość 2-3 cm co 10 cm od siebie, podlewa i przykrywa szklarnią, pozostawiając otwory wentylacyjne. Jak tylko sadzonki wyrosną, film jest usuwany. Sadzonki powinny zimować w szklarni, a wiosną można je sadzić w ziemi.
Najlepiej rozmnażać Eleutherococcus przez pędy lub warstwy korzeni, które można łatwo oddzielić od krzewu macierzystego i sadzić w cieniu. Teren przeznaczony pod sadzonki lub nawarstwianie wykopuje się do głębokości 25-30 cm, oczyszcza z chwastów, nawozi ziemię i zagęszcza. Następnie wykopuje się dołki na sadzonki o głębokości 0,5 mi szerokości 0,7 m w odległości 2 m od siebie. Sadzonki wykopuje się o 3 cm głębiej niż przed przeszczepem, zagęszcza ziemię i podlewa ją nadmanganianem potasu. Przed zimą gleba jest ściółkowana wiórkami torfowymi. Sadzonka zwykle kwitnie po trzech latach.
Właściwości lecznicze
Dzięki swoim właściwościom leczniczym jest bardzo poszukiwany w przemyśle medycznym i kosmetycznym. Tak więc z korzeni wytwarzany jest olejek eteryczny, który jest używany nie tylko w perfumerii, ale także do produkcji wyrobów cukierniczych i napojów bezalkoholowych. Proszek z liści Eleutherococcus i wywar z jego korzeni zwiększa przeżywalność młodych kurczaków i bydła, poprawia płodność norek i poprawia jakość ich sierści, zapewnia wzrost masy królików, prosiąt, zwiększa zawartość tłuszczu w mleku krów. Ponadto młode liście rośliny stanowią przyprawę do dań sojowych i ryżowych. Wykorzystywane są również jako pokarm dla jeleni i saren.
Preparaty z Eleutherococcus mają działanie gojące rany, przeciwzapalne, regenerujące, zwiększają potencję i odporność organizmu na ekstremalne wpływy, zapobiegają wydalaniu witaminy C z organizmu, obniżają poziom cholesterolu we krwi.
