Hippeastrum to najczęściej uprawiana w domu roślina z rodziny Amaryllis. Pochodzi z Ameryki Południowej, ma ponad 80 gatunków. W kulturze - od XVIII wieku. Nazwa składa się z dwóch greckich słów, które można przetłumaczyć jako „jeździec” i „gwiazda”. Wiele publikacji literackich nazywa to amarylis, ale hippeastrum i amarylis to dwa różne kwiaty z tej samej rodziny amarylis.
Indoor hippeastrum: rodzaje
Hippeastrum to wieloletnia roślina bulwiasta z rodziny amarylis. Gruba, zaokrąglona główka hippeastrum składa się z krótkiej łodygi i zamkniętych łusek. W zależności od rodzaju może mieć od 5 do 10 cm grubości. Liście hippeastrum są jasnozielone, podobne do pasów, pojawiają się na początku kwitnienia lub po utworzeniu kwiatów.
Szypułka hippeastrum jest pusta, czasami osiągająca metr wysokości, tworzy się na niej od 2 do 6 kwiatów, zebranych w kwiatostan w kształcie parasola. Kolorystyka kwiatów od bieli (Alfresco, Snow White), różu (Sweet Nymph) do ciemnej wiśni (Barbados). Istnieją hippeastrum kremowe (Arlekin), cytrynowe (Lemon Lime) i pomarańczowe (Orange Souvereign), gładkie iw paski (Dancing Queen, Lady Jane), proste i podwójne (Pavlova), pachnące i bezwonne. Hippeastrum kwitnie zimą lub wiosną.
Pielęgnacja Hippeastrum
Dbanie o hippeastrum nie jest trudne, a kwiaty zachwycają takim pięknem i różnorodnością, że hippeastrum od dawna stało się marzeniem każdego hodowcy. Bardzo nadaje się do tworzenia monofonicznej kolekcji różnych gatunków z tego rodzaju, a taka kolekcja nie wygląda na nudną, ale wręcz przeciwnie, cieszy oko różnorodnością kolorów, aromatów i kształtów.
Roślina potrzebuje jasnego światła w okresie wzrostu , preferuje okna południowo-zachodnie lub południowo-wschodnie. W okresie odpoczynku hippeastrum można usunąć w półcieniu. Reżim temperaturowy jest normalny: latem - 18 ° -23 ° С, zimą 10 ° -13 ° С, chociaż można go zostawić w tym samym miejscu w pomieszczeniu. Nie wymaga dużej wilgotności.
Podlewaj roślinę, gdy ziemna śpiączka wysycha, starając się nie wylewać wody na cebulkę. Gdy pojawi się strzałka, zmniejsz podlewanie, aż strzała osiągnie wysokość 10-15 cm, a dopiero potem stopniowo zwiększaj podlewanie. Po kwitnieniu nie można przestać podlewać hippeastrum, ponieważ liście rosną, a nowe łodygi kwiatowe układane są w cebulce. Podlewanie zmniejsza się dopiero pod koniec lata, a pod koniec września prawie całkowicie przestają podlewać (tylko raz na półtora miesiąca i niezbyt obficie).
Musisz zacząć karmić hippeastrum, gdy strzała szypułki osiągnie wysokość 15 cm , ale jeśli podłoże jest nowe, możesz rozpocząć karmienie później. Nawozy na początku sezonu wegetacyjnego powinny zawierać potas i azot, w okresie kwitnienia - potas i fosfor. Nawozić raz na 2 tygodnie. Na miesiąc przed początkiem okresu uśpienia należy przerwać karmienie.
Wskazane jest przeszczepianie hippeastrum raz w roku, ponieważ mają dobry apetyt, a zapasy składników odżywczych w glebie szybko się wyczerpują. Przeszczep przeprowadza się przed okresem spoczynku lub przed rozpoczęciem sezonu wegetacyjnego. Cebula hippeastrum jest zakopana w dwóch trzecich w glebie, składającej się z dwóch części gliniasto-darniowej i jednej części humusu, gleby liściastej, torfu i piasku. Wymagana jest mieszanina drenażowa.
Hippeastrum jest rozmnażane przez nasiona, niemowlęta i dzieląc cebulkę. Rozmnażanie przez nasiona jest bardzo czasochłonnym i zawodnym procesem, z pomyślnym wynikiem kwiaty pojawią się dopiero za 5-6 lat. Dzielenie cebulki nie jest metodą dla amatorów i chociaż przy udanym podzieleniu wskaźnik rozrodu będzie wysoki, jeśli się nie powiedzie, można stracić dorosłą żarówkę i nie mieć dzieci. Najbardziej optymistyczne perspektywy ma metoda rozmnażania przez dzieci, ponieważ zachowuje ona cechy odmianowe gatunku. Dzieci są oddzielane od cebulki matki podczas przeszczepu, wybieraj te, które mają nie mniej niż dwa centymetry średnicy, z dobrze określonymi korzeniami. Nowe żarówki zakwitną za cztery lata.
Hippeastrum cierpi na stagonosporozę lub czerwone oparzenie, które objawia się czerwonymi kropkami i plamami na cebulce. Leczenie jest długotrwałe i nie zawsze skuteczne. Jako lek stosuje się roztwór Foundationol lub fitosporyny.
