Алыча (лат. Prunus cerasifera), или слива растопыренная, или слива вишненосная - вид рода Слива семейства Розовые, деревянистое плодовое растение, которое является одной из исходных форм сливы домашней. Слово алыча пришло из азербайджанского языка и означает «мелкая слива». Само растение родом из Передней Азии и Закавказья, в диком виде алычу можно встретить также на юге Украины, в Молдавии, на Тянь-Шане, Балканах, в Иране и на Северном Кавказе. В культуре ее возделывают в России, Украине, в Западной Европе и Азии.
Посадка и уход за алычой
- Посадка: в холодной местности - весной, в теплой местности лучше высаживать осенью.
- Цветение: в начале мая.
- Освещение: яркий солнечный свет.
- Почва: плодородный суглинок.
- Полив: в среднем - три раза за сезон: после цветения, после остановки роста побегов и после того, как плоды приобретут положенную окраску. Расход воды - 1,5-2 ведра на каждый год жизни дерева. Молодые растения поливают 4-5 раз за сезон. В октябре, если осень будет сухая, проводят влагозарядковый полив.
- Подкормки: один раз в 2-3 года вносят по 10 кг органики на 1 м² приствольного круга. Минеральные подкормки нужны ежегодно: перед цветением вносят азотные подкормки, а в июне - фосфорные и калийные. Два раза за сезон проводят внекорневые подкормки: в мае - раствором микроэлементов, в июне - таким же раствором, но с добавлением в него калийного и фосфорного удобрения.
- Przycinanie: sanitarne i formowanie przeprowadza się wiosną, przed przerwaniem pąków. Jeśli jest to pilnie potrzebne, latem można przeprowadzić przycinanie korekcyjne.
- Rozmnażanie: przez odrosty korzeni, szczepienie, sadzonki, czasem nasiona.
- Szkodniki: roztocze brunatne, śliwowate i żółte śliwowce, śliwowce orientalne i śliwkowe, mszyce, subkorczykowe liścia.
- Choroby: plamistość dziur (klyasterosporia), mleczny połysk i fałszywy mleczny połysk, monilioza (szara zgnilizna), choroba torbaczy (kieszenie śliwkowe), kokomikoza.
Śliwa wiśniowa - opis
Алыча - ветвистое многоствольное дерево или кустарник высотой от 1,5 до 10 м с мощными корнями и тонкими буровато-зелеными побегами. Листья алычи эллиптической формы, заострены к верхушке. Одиночные цветки диаметром 20-40 см, белые или розовые, зацветают в начале мая - цветущая алыча внешне практически неотличима от цветущей сливы. Плод алычи - сочные, округлые, иногда приплюснутые, иногда удлиненные костянки до 3 см в диаметре желтого, зеленого, красного, розового, фиолетового или почти черного цвета, покрытые легким восковым налетом. Косточка удлиненная или округлая, выпуклая или плоская, часто плохо отделяется от мякоти. В ее ядре содержится масло, по своим качествам не уступающее миндальному. Созревают плоды, в зависимости от сорта, с июля по сентябрь. Срок жизни алычи 30-50 лет.
Большая часть сортов и гибридов алычи самобесплодна, то есть, для того, чтобы алыча плодоносила, нужно иметь на участке не одно, а хотя бы два дерева, цветущие примерно в одно и то же время. И даже если у вас растет самоплодный сорт алычи, при наличии рядом еще одного алычового дерева плодоношение будет и стабильней, и обильней.
Алыча является родственницей таких культур, как слива, абрикос, персик, миндаль, яблоня, груша, шиповник, боярышник, мушмула, ирга, кизильник, айва, рябина и арония. Алыча - культура пластичная, неприхотливая, и тем не менее она не так популярна среди садоводов-любителей, как многие из ее родственников. Раньше алычу выращивали только в теплой местности, но благодаря работе селекционеров, которые скрестили алычу со сливой китайской, появился гибрид, наделенный более высокой зимостойкостью - слива русская, или алыча гибридная. Этот гибрид стабильно урожаен, он вступает в плодоношение на 2-3 года раньше, чем алыча, устойчив к болезням и вредителям и засухоустойчив.
Мы расскажем вам, как вырастить алычу в своем саду, чем подкормить алычу, чтобы стимулировать ее обильное плодоношение, как обрабатывать алычу от болезней и вредителей, как привить алычу на сливовый подвой и дадим много другой информации, которая поможет вам хорошо ориентироваться в таком вопросе, как посадка и уход за алычой.
Посадка алычи
Когда сажать алычу
В районах с теплым климатом алыча осенью приживается лучше, чем весной, а в местности с холодными зимами надежней весенняя посадка. Покупайте для посадки однолетние саженцы алычи, которые были выращены в вашем регионе. Саженцы с открытой корневой системой нужно высаживать немедленно, а те, у которых корни в контейнере, могут и подождать.
Выберите для алычи открытый солнечный участок, защищенный от холодных ветров, лучше всего на покатом склоне северной, западной или северо-западной экспозиции. У деревьев, растущих с южной стороны построек, которые защищают их от ветров, выше урожайность, а плоды крупнее и слаже. Лучший грунт для алычи - плодородный суглинок. Поскольку корневая система алычи располагается в основном на глубине 30-40 см, ее можно сажать на участках, где грунтовые воды залегают на глубине не менее 1 м.
Посадка алычи осенью
В конце сентября, за неделю-другую до посадки, выкопайте яму глубиной 40-60 см и диаметром от 60 до 100 см и засыпьте ее на 2/3 тщательно перемешанной смесью грунта, 15-20 кг перегноя и 1 кг Нитрофоски. Если почва на участке имеет кислую реакцию, добавьте в почвосмесь доломитовой муки, мела или извести, а если щелочная, то нужно внести в нее гипс. Кроме того, в глинистую почву следует добавить немного торфа и песка, а в песчаную - немного дерновой земли. Если вы сажаете несколько деревьев, соблюдайте между ямами расстояние 2-4 м в зависимости от того, какой будет крона у взрослого дерева высаживаемого вами сорта алычи.
В день посадки из остатков почвосмеси сформируйте на дне ямы холмик, установите на него саженец, корни которого предварительно опустите в глиняную болтушку с добавлением Гетероауксина, стимулирующего корнеобразование, после чего засыпьте яму грунтом так, чтобы корневая шейка привитого саженца оказалась на уровне поверхности. Корнесобственные саженцы можно сажать и с заглублением корневой шейки.
После посадки алычу поливают, а когда вода впитается, приствольные круги следует замульчировать.
Как посадить алычу весной
Алыча весной высаживается в грунт до начала сокодвижения, поэтому приготовить ямы под саженцы и заполнить их питательной почвосмесью лучше еще с осени.
Очень важна предпосадочная подготовка саженцев: те их них, чья корневая система находится в контейнере, перед тем, как освободить их от него, нужно обильно полить. У саженцев с открытой корневой системой нужно удалить все гнилые и засохшие корешки и поместить их на сутки в ведро с водой для набухания корней. Перед посадкой открытые корни окунают в глиняную болтушку с корнеобразователем.
Весенняя посадка алычи осуществляется в том же порядке, что и осенняя.
Уход за алычой
Уход за алычой весной
В конце марта или начале апреля в случае обильно выпавшего зимой снега нужно прорыть в почве канавки для отведения лишней талой воды. Ствол алычи и скелетные ветки очищают от отмершей коры и промывают их трехпроцентным раствором медного купороса. В апреле осуществляют санитарную и формирующую обрезку алычи, перекопку участка вокруг нее, посадку саженцев, внесение азотных удобрений, профилактическую обработку от вредителей и болезней, удаление прикорневой поросли и прививку черенков.
Если зима была без снега, а весна без дождей, проводят весенний влагозарядковый полив деревьев. Чуть позже алычу по бутонам опрыскивают раствором микроэлементов.
В мае вам, возможно, придется осуществлять мероприятия по защите деревьев от возвратных весенних заморозков. В это же время алычу подкармливают комплексными минеральными удобрениями.
Уход за алычой летом
Алыча летом нуждается в регулярных поливах, после которых в приствольных кругах рыхлят почву на глубину 8-12 см, одновременно уничтожая сорняки. Имейте в виду, что молодые деревья требуют больше влаги, чем взрослые.
Ведите беспощадную борьбу с вредными насекомыми и грибками, прищипывайте концы побегов, которые могут не вызреть до конца вегетации.
Если ожидается большой урожай, позаботьтесь об установлении подпор заранее. Через месяц после первой некорневой подкормки проведите вторую, которая, кроме микроэлементов, должна содержать фосфор и калий.
Плодоносящая алыча в августе кормит свои плоды и закладывает генеративные почки на следующий год, поэтому нуждается в вашем уходе сильнее, чем в другие летние месяцы. Удаляйте сорняки, рыхлите грунт в приствольных кругах, увлажняйте почву на глубину залегания корней, подкормите алычу органическими удобрениями - раствором ведра коровяка в 7-8 ведрах воды или птичьего помета в пропорции 1:20. Если органических удобрений нет, внесите фосфорно-калийные минеральные удобрения.
Уход за алычой осенью
После снятия ягод, в конце сентября, когда начнут желтеть листья, внесите в грунт под перекопку органические и минеральные удобрения. Перед массовым листопадом проведите подзимний влагозарядковый полив алычи на глубину 40-60 см. Если вы наметили посадку саженцев, постарайтесь сделать это в первой декаде октября, пока верхний слой грунта еще не промерз.
После посадочных работ начинается подготовка деревьев к зимовке: кора алычи очищается от отмерших частичек, после чего можно приступать к побелке известью штамбов и оснований скелетных веток. Если на деревьях есть дупла, их заделывают, удаляют прикорневую поросль. Опавшие листья, очистки коры и другие растительные остатки нужно собрать и сжечь.
Обработка алычи
В качестве профилактики в апреле алычу опрыскивают от вредителей, грибковых, вирусных и бактериальных болезней однопроцентным раствором медного или двухпроцентным раствором железного купороса. Однако прежде, чем обработать алычу, убедитесь, что сокодвижение еще не началось, иначе вы можете сжечь раскрывающиеся почки. Такую же профилактику нужно провести и осенью, после листопада, чтобы уничтожить болезнетворные микроорганизмы и насекомых-вредителей, устроившихся на зимовку в трещинах коры или в почве приствольного круга.
Полив алычи
Алыча - растение засухоустойчивое, но влага нужна и ему. В среднем, при отсутствии естественных осадков, взрослую алычу поливают три раза за лето - после цветения, после остановки роста побегов и после того, как плоды приобретут положенную сорту окраску. В октябре проводят влагозарядковый полив алычи под зиму. Если после бесснежной зимы наступает сухая весна, то нужно полить алычу в мае. На каждое взрослое растение в один сеанс полива расходуют по 1,5-2 ведра воды на каждый год жизни. Молодые деревца поливают чаще - 4-5 раз за сезон.
Подкормка алычи
Когда и как удобрять алычу? Органику в приствольный круг алычи вносят по осени из расчета 10 кг на м², но делают это не чаще одного раза в 2-3 года. Минеральные удобрения требуются растению ежегодно: весной, перед цветением, в приствольный круг вносят азотные удобрения, а летом, в июне, калийные и фосфорные.
Приблизительная норма расхода азотных удобрений (мочевины, например) - 15-20 г на м², калийных (сернокислого калия) вносят 15-25 г/м², а фосфорных (суперфосфата) - 40-50 г/м². Кроме корневых подкормок дважды за сезон проводят некорневые: первая, состоящая из раствора микроэлементов, проводится в мае, вторая, того же состава - в июне, но в нее добавляют фосфорные и калийные удобрения.
Зимовка алычи
Взрослая алыча зимует без укрытия, молоденькие саженцы нуждаются лишь в высоком окучивании штамба и обязательном мульчировании приствольного круга толстым слоем торфа, перегноя или компоста. Не помешает мульча и взрослым деревьям. Когда выпадет снег, не поленитесь окучить снегом стволы деревьев и набросать его сугробом в приствольный круг - под таким укрытием алыче не страшны никакие морозы.
Обрезка алычи
Когда обрезать алычу
Профессионалы и опытные любители считают, что лучшее время для обрезки алычи - весна. До начала набухания почек, в марте-апреле, можно провести санитарную обрезку и формирование алычи, поскольку в это время еще нет сильного сокодвижения. Если вы не успели этого сделать, и почки уже начали раскрываться, лучше перенести обрезку на следующую весну.
Czasami śliwka jest przycinana latem, ale przycinanie to powinno być niewielkie i korygujące.
Jak kroić śliwkę wiśniową
Jakie są rodzaje przycinania? Sanitarne, rozrzedzające, modelujące i odmładzające. Cięcie sanitarne ma na celu uwolnienie drzewa od niepotrzebnych gałęzi. W razie potrzeby można go przeprowadzić o każdej porze roku, z wyjątkiem zimy. Cięcie przerzedzające wykonuje się zwykle wiosną lub latem, aby pozbyć się korony z pogrubiających się gałęzi i pędów, które nie pozwalają promieniom słonecznym przenikać do dojrzewających owoców w zaroślach.
Formatywne przycinanie koron sprzyja dobrym formowaniu się i dojrzewaniu owoców, ponadto drzewo z prawidłowo uformowaną koroną jest łatwiejsze w pielęgnacji, żyje dłużej i rzadziej choruje. Odmładzające przycinanie śliwki wiśniowej pomoże z czasem zastąpić stare gałęzie nowymi, a tym samym przedłuży żywotność rośliny.
Przycinanie śliwek wiśni wiosną
Śliwka wiśniowa może być uformowana w postaci drzewa z koroną w kształcie misy oraz w postaci krzewu. Niedostatecznie odporne na zimę odmiany śliwki wiśniowej najlepiej uprawiać krzew: sadzonka jest ścinana na wysokości 15-30 cm od powierzchni stanowiska. 5-6 gałęzi znajdujących się na pozostałym segmencie skraca się do pół metra i przy pomocy szelek wyprowadza się je do pozycji jak najbliższej poziomej - w takiej pozycji łatwiej jest je utrzymać pod śniegiem zimą, dzięki czemu nie grozi im odmrożenia oraz długa i bolesna rekonwalescencja po zimie więc możesz liczyć na dobre zbiory.
Wysokość pnia śliwki wiśniowej może wynosić 40-50 cm - na tej wysokości dolne gałęzie szkieletowe śliwki wiśniowej są zimą chronione przez śnieg. Ale niektórzy ogrodnicy wolą tworzyć łodygę o wysokości 80-120 cm, powołując się na fakt, że na drzewach z niską łodygą podczas osiadania zasp i topnienia śniegu małe gałęzie są zdeformowane i połamane, a rany pozostają na drzewie. Oznacza to, że będziesz musiał sam zdecydować, na jakiej wysokości lepiej jest uformować bole w śliwce wiśniowej w warunkach twojego klimatu.
Najlepsza forma korony dla śliwki wiśniowej uprawianej przez drzewo jest rzadka. Korona śliwki wiśniowej ma kształt miski, podobnie jak korona śliwki, pozostawiając 5-7 głównych gałęzi, a resztę wycinając w pierścień. W pierwszym roku nad pniem pozostają tylko 3 gałęzie, położone wzdłuż pnia w odległości 15-20 cm od siebie, ponadto te, które odchodzą od pnia pod kątem 45-60 º i tworzą ze sobą kąt około 120 º. Przez kolejne kilka lat dodawaj nowe, o tych samych właściwościach, do istniejących oddziałów. Po 2-3 latach formowanie korony jest zakończone, a górna część przewodnika jest przecinana równo z trzecią gałęzią szkieletu.
Wiosną, pod koniec marca lub na początku kwietnia, oprócz formowania się korony u młodych drzew, przeprowadza się sanitarne i przerzedzające cięcie dorosłych roślin - roczne gałęzie tnie się w pierścień, zagęszczając koronę, usuwa się suche i połamane pędy i gałęzie. Wraz z wejściem śliwki wiśniowej do owocowania, wzrost jej pędów znacznie spowalnia, a prace związane z przycinaniem będą mniejsze.
Cięcie śliwki wiśniowej latem
Gałęzie śliwki wiśniowej przez pierwsze dwa lata dorastają do półtora, a nawet do dwóch metrów, więc będą musiały zostać skrócone do 60-80 cm, ale lepiej zrobić to latem, ponieważ w miejscach cięcia gałęzie zaczynają rosnąć. Po letnim przycinaniu z bocznych pąków zaczną się rozwijać nowe gałęzie owocujące.
Cięcie śliwki wiśniowej jesienią
Śliwki wiśniowej nie ścinamy jesienią, ponieważ przed zimą silnie osłabia to roślinę. Jeśli to konieczne, możesz usunąć suche i połamane pędy po opadnięciu liści i wejściu drzewa w okres uśpienia. Nie zapomnij przetworzyć cięć dużych gałęzi za pomocą boiska ogrodowego.
Powielanie śliwki wiśniowej
Jak rozmnażać śliwkę wiśniową
Niektóre formy śliwki czereśni rozmnażają się przez nasiona, ale częściej stosują metody wegetatywne - rozmnażanie przez odrosty korzeniowe, sadzonki i szczepienia. Sadzonki ukorzenione samodzielnie można rozmnażać za pomocą pędów, sadzonek korzeniowych lub zielonych, ale sadzonki zielone wymagają specjalnej instalacji wytwarzającej mgłę, więc nie będziemy się nad tym rozwodzić, podobnie jak metoda nasienna.
Przy nasiennej metodzie rozmnażania śliwki wiśniowej nie zachowuje się u sadzonek cech odmianowych rośliny rodzicielskiej. Nie używają metody nasiennej do uprawy podkładek, ponieważ rozmnażając śliwkę wiśniową przez szczepienie jako podkładki odporne na zimę, lepiej jest wziąć sadzonki śliwek takich odmian jak kołchoz Renklod, krasawica Wołżskaja, Eurazja 21, Moskwa węgierska, a także sadzonki śliw ciernistej, moreli, czereśni i tarniny.
Powielanie runa śliwki wiśniowej
Ta metoda jest najłatwiejsza do wdrożenia. Najlepszym materiałem są pędy znajdujące się w pewnej odległości od rośliny matecznej, ponieważ takie potomstwo ma dobrze rozwinięty system korzeniowy, w przeciwieństwie do tych, które rosną blisko drzewa lub krzewu. Wczesną wiosną wykop miejsce, w którym potomstwo opuszcza korzeń drzewa, i odetnij korzeń matki, przechodząc wzdłuż niego 15-20 cm w kierunku drzewa, miejsce cięcia na korzeniu drzewa powinno być równe i nie zapomnij potraktować go boiskiem ogrodowym przed zakopaniem ...
Wykopany wzrost, jeśli jest rozwinięty, sadzi się na stałym miejscu. Jeśli pęd jest mały i słaby, posadź go na dobrze nawożonej luźnej glebie do wzrostu, a gdy stanie się silniejszy i wyrośnie, przesadzaj go w zaplanowane miejsce.
Rozmnażanie śliwki wiśniowej przez sadzonki korzeniowe
Sadzonki korzeni zbierane są wczesną wiosną lub jesienią z najbardziej produktywnych drzew. Korzenie młodych drzew wykopuje się w odległości 70-100 cm od pnia, u dorosłych - w odległości 1-1,5 m Korzenie wykopuje się o grubości 5-15 mm i wycina z nich sadzonki o długości około 15 cm, jeśli jesienią zbierzesz sadzonki korzeni, złóż je w pudełku z trocinami i przechowywać do wiosny w temperaturze 0-2 ºC.
Wiosną, na początku maja, sadzonki sadzi się w luźnej glebie, tak aby górny koniec był pogłębiony o 3 cm, a dolny jeszcze głębszy. Odległość między segmentami korzeni w rzędzie wynosi 8–10 cm, miejsce sadzenia przykrywa się folią, aw dni słoneczne również płótnem. Gleba jest lekko wilgotna. Po miesiącu film można usunąć. Sadzonki hoduje się z sadzonek korzeniowych przed sadzeniem w stałym miejscu przez rok do dwóch lat.
Rozmnażanie śliwki wiśniowej przez szczepienie
Aby przeprowadzić rozmnażanie w ten sposób, konieczne jest posiadanie łodygi odmianowej jako zarodka i podkładki - rośliny, na której zostanie przeprowadzone szczepienie. Podkładki można wyhodować z runa leśnego lub z nasion. Wiesz już, jak wyhodować sadzonki ze wzrostu. A podkładkę można wyhodować z kamienia śliwki lub ciernia, sadząc je na wilgotnej i luźnej glebie pod koniec września.
Wiosną obszar siewu jest lekko bronowany, aw maju pojawiają się pędy, które są podlewane przez całe lato, a gleba wokół nich jest spulchniana i odchwaszczana. Zapasy nasienne będą gotowe do szczepienia latem, w lipcu lub sierpniu przyszłego roku, kiedy na drzewach aktywny jest przepływ soków.
Zrazy wycina się w dniu zaszczepienia z gałęzi o długości 30-40 cm, nie krótszych. Inokulację przeprowadza się na kilka sposobów: przez nacięcie w kształcie litery T, w kolbie, metodą ulepszonej kopulacji, na korę i skręcanie.
Przed pączkowaniem podkładki są podlewane, aby stymulować przepływ soków, a łodyga jest wycierana z kurzu wilgotną gąbką. Wszystkie liście są usuwane z zrazów, pozostawiając tylko kawałki ogonków o długości 5 mm, po czym pączek z takim ogonkiem odcina się ostrym nożem wraz z paskiem kory o długości około 3 cm i szerokości co najmniej 5 mm. Na podkładce 3-4 cm nad poziomem gruntu wykonać nacięcie w kształcie litery T, delikatnie zagiąć korę w miejscu przecięcia krótkiego i długiego nacięcia i włożyć pod nią tarczę (pączek z paskiem kory), po czym kora mocno dociska się do drewna i zawiązuje miejsce szczepienia taśma lub taśma, aby sama nerka z pozostałą częścią ogonka nie była zamknięta.
Najczęściej pączkowanie jest używane w tyłku, ponieważ jest łatwiejsze do wykonania i daje niezmiennie dobre wyniki. Ulepszona metoda kopulacji jest dobra, gdy łodyga i podkładka są tej samej grubości. Jeśli podkładka jest grubsza niż zraz, zalecane są metody szczepienia zrazu i kory.
Choroby śliwki wiśniowej
Choroby i szkodniki śliwki wiśniowej są takie same, jak śliwki, jej najbliższego krewnego, a aby rozpoznać i poradzić sobie z nimi na czas, musisz znać opis wszystkich szkodliwych owadów i objawy każdej choroby.
Plamienie dziur lub klyasternosporiosis pojawia się na liściach rośliny z brązowymi plamami z ciemną obwódką. Dotknięte tkanki wypadają, tworząc dziury w liściach. Pojawiające się na owocach drobne, brudne, czerwone plamy deformują je. Gałęzie pokryte są również czerwonawymi plamami, pod którymi kora pęka, a guma zaczyna odstawać od pęknięć.
Środki kontrolne. Zniszcz wszystkie pozostałości roślinne, nie zostawiaj ich pod drzewami na zimę. Zabieg ze śliwką wiśniową: w fazie barwienia pąków, po zakończeniu kwitnienia i ponownie po dwóch tygodniach, należy traktować śliwkę wiśniową 1% płynem Bordeaux lub preparatem Hom zgodnie z instrukcją. Jeśli masz do czynienia z ciężką infestacją, wykonaj kolejne leczenie trzy tygodnie przed zbiorami. W ramach profilaktyki choroby na wiosnę, przed pęknięciem pąków śliwkę wiśniową spryskuje się 3% roztworem siarczanu żelazawego. Nie pozwól, aby korona zgęstniała; wykonaj przycinanie przerzedzające w odpowiednim czasie.
Mleczny połysk i fałszywy mleczny połysk wyglądają jak srebrzysty nalot na liściach wiśni. Fałszywa postać choroby i prawdziwy mleczny połysk mają inny charakter: pierwsza choroba jest konsekwencją zamarznięcia śliwki wiśni zimą, a przy dobrej pielęgnacji, podlewaniu i nawożeniu drzewo wyzdrowieje w ciągu roku lub trzech. Prawdziwy mleczny połysk to choroba grzybicza, która wnika głęboko w drewno śliwki wiśniowej i powoduje zgniliznę łodygi. Liście brązowieją w środku lata, śliwka wysycha.
Środki kontrolne. W walce z chorobami grzybiczymi dotknięta gałąź śliwki wiśniowej podlega natychmiastowemu usunięciu i zniszczeniu, cięcie jest przetwarzane 1% roztworem siarczanu miedzi, a następnie - boiskiem ogrodowym. W celach profilaktycznych przeprowadza się wiosenne i jesienne opryskiwanie śliwki wiśni preparatami zawierającymi miedź, wszystkie cięcia i nacięcia są traktowane pakiem ogrodowym, a łodyga i gałęzie szkieletowe wapnem.
Monilioza, czyli szara zgnilizna, pokrywa powierzchnię owocu szarymi płatkami zawierającymi zarodniki grzybów. Pędy i gałęzie brązowieją i więdną, jakby coś spalone, na korze tworzą się narośla.
Środki kontrolne. Zdrowe owoce zarażają się moniliozą pacjentów wiszących z nimi na tej samej gałęzi, dlatego chore owoce należy natychmiast odciąć i spalić, a także pędy dotknięte szarą zgnilizną. Przed rozpoczęciem pączkowania śliwkę wiśniową przetworzyć 3% mieszanką Bordeaux, a przed otwarciem kwiatów i bezpośrednio po kwitnieniu - substytutami płynu Bordeaux o tym samym działaniu.
Choroba torbaczy lub kieszeni śliwkowych jest chorobą grzybiczą, w której nasiona owoców nie tworzą się, a same owoce rosną, deformują się i pokrywają mącznym nalotem. Miąższ chorych owoców jest pomarszczony i zielonkawy. Dotknięte pędy są wygięte i spuchnięte.
Środki kontrolne. Chore pędy i owoce śliwki wiśniowej są usuwane i spalane. Profilaktycznie śliwkę traktuje się jak moniliozę.
Kokomikoza objawia się wczesnym latem jako małe czerwono-brązowe plamki na górnej stronie liści, które zlewają się ze sobą w miarę rozwoju choroby. Na spodniej stronie liści pojawia się pudrowy różowawy kwiat. Liście żółkną i przedwcześnie opadają, owoce przestają się rozwijać i wysychają.
Środki kontrolne. Zbieraj i niszcz opadłe liście i owoce. Wczesną wiosną, przed rozpoczęciem przepływu soków i jesienią po opadnięciu liści, należy traktować śliwkę wiśniową i krąg pnia płynem Hom lub 1% Bordeaux.
Szkodniki śliwki wiśniowej
Najczęściej na śliwkę wiśniową wpływają takie szkodniki ze świata owadów:
Roztocze brunatne - z jego działania liście śliwki wiśni brązowieją i opadają, proces układania pąków przyszłych zbiorów ulega spowolnieniu.
Środki kontrolne. Oczyść pień śliwki wiśniowej z martwej kory, zanim pąki puchną, w czasie pęcznienia iw okresie pączkowania, potraktuj drzewo preparatami Karate lub Fufanon.
Śluzowata mucha zjada liście, pozostawiając po nich tylko żyłki.
Środki kontrolne. Zbierz jesienią z miejsca i zniszcz resztki roślin wiśniowej śliwki. W lipcu lub na początku sierpnia, kiedy wylęgają się larwy bobrówki, należy przetestować śliwkę wiśniową za pomocą Fufanonu lub Novaktion.
Śliwka żółta - gąsienice tego szkodnika zjadają miąższ owocu i zjadają kość. Młode larwy uszkadzają jajniki.
Środki kontrolne. Dorosłe motyle należy zbierać ręcznie lub strząsać z drzewa na wyłożone arkusze. Spryskaj drzewo Fufanonem lub Novaktionem przed i po kwitnieniu.
Ćma wschodnia przegryza przejścia w młodym pędzie i po dotarciu do zdrewniałych obszarów przechodzi do następnego pędu. Uszkodzone pędy wysychają i pękają. Uszkadzają gąsienice i miazgę owocową.
Środki kontrolne. Drzewa bezpośrednio po kwitnieniu i po zbiorze są traktowane roztworem 500-700 g chlorku sodu w 10 litrach wody. Do przetworzenia dorosłego drzewa potrzebujesz około 7 litrów solanki, do przetworzenia młodego - 1,5-2 litry.
Śliwka wnika w owoc, przykrywając wlot pajęczyną kawałkami miąższu. Gąsienica zjada miazgę z młodych owoców i miękką kość, w dojrzałych owocach nie uszkadza kości, ograniczając się do zjadania miazgi i wypełniania jej fragmentów ekskrementami. Owoce, w których żyje gąsienica śliwowicy, stają się fioletowe i szybko odpadają.
Środki kontrolne. Zniszcz opadłe liście i owoce, oczyść śliwkę z martwej kory, potraktuj śliwkę wiśniową środkami owadobójczymi.
Mszyca śliwkowa odżywia się sokiem komórkowym liści i młodymi pędami śliwki wiśniowej, w wyniku czego liście zwijają się, żółkną i opadają. Wierzchołki pędów również się kurczą.
Środki kontrolne. Na etapie wychodzenia pąków drzewa opryskuje się środkami owadobójczymi - na przykład Karbofosem lub Sumition. Podczas przetwarzania kompozycja musi koniecznie spaść na spód liści.
Subkrustaliczny liść liścia gryzie przejścia w drewnie, przez co nie tylko pojedyncze gałęzie, ale całe drzewo może umrzeć.
Środki kontrolne. Uszkodzone pędy są cięte i spalane, nacięcia są traktowane boiskiem ogrodowym.
Jak sobie radzić ze śliwką wiśniową
Śliwka, czereśnia i śliwka czereśni bardzo często dają wzrost korzeni, z którymi trzeba sobie poradzić, w przeciwnym razie przejmą kontrolę nad całym ogrodem.
Jak to zrobić? Jeśli nie potrzebujesz drzewa, które daje wzrost, wycinaj je, wywierć kilka otworów w pniu jak najbliżej warstwy przewodzącej soki i wypełnij otwory roztworem preparatu Tornado lub saletry potasowo-amonowej. Przykryj wyciętą piłę kawałkiem plastiku lub folii. Po 5-7 dniach lekko ponownie wywierć te same otwory i uzupełnij kolejną dawkę leku i powtórz tę samą procedurę w kolejnym tygodniu. Gdy pędy zginą, nie spiesz się, aby wyrwać kikut, upewnij się, że nie ma już korzeni, do których niszczący je lek nie miał czasu dotrzeć.
Jeśli nie chcesz niszczyć drzewa, będziesz musiał walczyć z poszyciem. Niektórzy ogrodnicy zalecają wykopywanie pędów i odcinanie ich w miejscu, w którym roślina mateczna opuszcza korzeń, ale doświadczenie sugeruje, że lepiej tego nie robić, ponieważ dwa lub trzy rosną w miejscu jednego potomstwa, przycięte na głębokości. Odetnij pędy na poziomie powierzchni działki, a jeśli trawa rośnie w kole pnia, skoś pędy razem z trawą. Lub uprawiaj odmiany śliwki wiśniowej, które nie dają wzrostu.
Odmiany śliwek wiśniowych
Odmiany śliwki wiśniowej różnią się dojrzewaniem: wczesne odmiany dojrzewają pod koniec lipca lub na początku sierpnia, średnio dojrzewające w połowie sierpnia, późne - pod koniec sierpnia lub września. W zależności od wielkości drzew odmiany są wysokie, średniej wielkości i nisko rosnące. Metodą zapylania są samozapłodnienie i samozapłodnienie.
Odmiany śliwek wiśniowych dla regionu moskiewskiego
Dzięki hybrydyzacji międzygatunkowej termofilna śliwka wiśniowa jest obecnie z powodzeniem uprawiana nie tylko w regionie moskiewskim, ale także w chłodniejszych obszarach. Najlepsze odmiany dla regionu moskiewskiego to:
- Nesmeyana to nowa, wczesna odmiana odporna na mróz, samopłodna z łatwo usuwalnym nasionem. Roślina jest wysoka, rozłożysta. Owoce są jasnoczerwone o gęstym, włóknistym różowym miąższu i słodko-kwaśnym smaku;
- Złoto scytyjskie to średnio plenna, samopłodna, bardzo wczesna odmiana o wysokiej zimotrwałości. Drzewo jest średniej wysokości, korona rzadka, ale rozłożysta. Owoce o masie do 35 g żółtego koloru z soczystym smacznym miąższem;
- Traveller to wczesna samopłodna odmiana mrozoodporna o średniej wielkości owocach o wadze do 27 g, żółtych z czerwono-fioletowym nalotem, z pomarańczowym drobnoziarnistym słodkim miąższem o delikatnym aromacie. Zaletą odmiany jest stabilny plon, a wadą jest słabo oddzielona kość od miazgi;
- Cleopatra to samopłodna, mrozoodporna późna odmiana o średnim wzroście i szerokiej koronie stożkowej. Owoce są duże - ważą do 37 g, ciemnofioletowe z niebieskawym nalotem. Miąższ czerwony, chrząstkowaty, gęsty, smaczny. Kość jest podzielona na pół;
- Mara to średniej wielkości, w połowie sezonu, odporna na choroby, zimotrwała odmiana białoruskiej selekcji o żółtych owocach o wadze do 23 g. Miąższ owoców jest soczysty i słodki.
Wczesne odmiany śliwki wiśniowej
Do najpopularniejszych odmian wczesnej śliwki wiśniowej należą:
- Znaleziono - plenna i stabilna samonapłodna odmiana o wysokiej zimotrwałości, odporna na choroby, o owocach czerwono-fioletowych, dużych lub średnich, o wadze do 31 g, z pomarańczowym włóknistym, niskociśnieniowym miąższem;
- Krzemień to odmiana samopłodna, odporna na suszę, prawie nie dotknięta chorobami, o owocach o wadze do 29 g ciemnofioletowej barwy z woskowym nalotem i czerwoną barwą z gęstą, mało wydajną miazgą ze słabo oddzielającą kością;
- Prezent dla Petersburga to odmiana samopłodna, konsekwentnie produktywna, odporna na zimę, charakteryzująca się zdolnością do szybkiego powrotu do zdrowia po uszkodzeniach mechanicznych. Owoce roślin tej odmiany są bardzo małe, ważą do 12 g, żółto-pomarańczowe z słabym woskowym nalotem i jasnożółtym, soczystym, drobnoziarnistym miąższem o słodko-kwaśnym smaku. Kość jest słabo oddzielona od miazgi;
- Yarilo to bardzo wczesna odmiana o okrągłych, błyszczących czerwonych owocach, średniej wielkości, o wadze do 35 gi soczystym, gęstym, żółtym miąższu o doskonałym słodko-kwaśnym smaku z półdzielającą kością;
- Monomakh to wysokowydajna, wczesna odmiana o fioletowych owocach o wadze do 25 g, słodkim, soczystym, włóknistym czerwonym miąższu i dobrze oddzielającej się kości.
Średnie odmiany śliwki wiśniowej
Do najlepszych odmian średnio dojrzewających należą:
- Huck to zimotrwała, konsekwentnie plenna, samozapłodna, średniej wielkości odmiana o gęstej, płasko zaokrąglonej koronie i dużych, żółtych owocach o wadze do 35 g, o żółtym i gęstym miąższu o słodko-kwaśnym smaku. Kość nie jest dobrze oddzielona;
- Sarmatka to zimotrwała, odporna na choroby, samopłodna odmiana o średniej wielkości jajowatych fioletowoczerwonych owocach o średnio treściwym żółtym miąższu i słodko-kwaśnym smaku. Kość jest słabo oddzielona od miazgi;
- Sigma to bardzo plenna i zimotrwała odmiana o dużych, żółtych owocach osiągających wagę 35 g. Miąższ jest żółty, gęsty, słodko-kwaśny;
- Obfita - wysoce plenna odmiana samonapłodna o owocach do 40 g o barwie czerwono-fioletowej z woskowym nalotem i gęstym pomarańczowo-włóknistym miąższu o średniej soczystości;
- Lama to drzewo o czerwonych liściach i dużych, ciemnych owocach maliny o wadze do 40 g, o soczystym, aromatycznym ciemnoczerwonym miąższu o słodko-kwaśnym smaku. Kość dobrze odchodzi od miazgi. Odmiana samozapłodna, ale wydajna i odporna na zimę;
Późne odmiany śliwki wiśniowej
Popularne odmiany śliwki wiśniowej, dojrzewające bliżej jesieni i września, to:
- Późna kometa to bardzo zimotrwała i plenna odmiana o ciemnoczerwonych owocach o wadze do 30 g z aromatycznym czerwonym miąższem o słodko-kwaśnym smaku;
- Chuk to nisko rosnące, bezowocne drzewo o zwartej koronie, dające bordowe owoce o wadze do 28 g z pomarańczowym gęstym, aromatycznym i soczystym miąższem o słodko-kwaśnym smaku. Kość jest słabo oddzielona od miazgi. Odmiana plenna i odporna na choroby;
- Columnar to odporna na zimę hybryda między wielkoowocową śliwką wiśniową a śliwką wiśniową Hiawatha, charakteryzująca się wysokim wzrostem i zwartą koroną. Owoce tej hybrydy są bardzo duże - ważą do 40 g, ciemnoczerwone z woskowym nalotem i pachnącym, soczystym różowym miąższem o średniej gęstości i przyjemnym smaku;
- Melonnaya to średniej wielkości odmiana samopłodna , odporna na choroby i szkodniki, o bardzo dużych owocach o wadze do 45 g, ciemnoczerwonych z woskowym nalotem i żółtym średnio gęstym słodkim miąższu o doskonałym smaku i delikatnym aromacie;
- Golden Autumn to średniej wielkości odmiana zimotrwała o wrzecionowatej koronie i małych złotych owocach o wadze do 20 g, które nie kruszą się nawet po opadnięciu liści. Miąższ owocu jest żółty, o przyjemnym smaku z migdałowym odcieniem.
Dobrze sprawdziły się następujące odmiany i hybrydy śliwki wiśniowej: Morela, Skoroplodnaya, Peach, Kuban comet, Globus, Amers, Pearl, Stenley, Olenka, Purple, Violet deser, Anastasia, Alyonushka, Lykhny, President, Vision, Lyubimaya, Karimina, Shater Vetraz, Nasaloda, Pchelnikovskaya, Seedling Rocket, Krasa Orlovshchiny, Timiryazevskaya, General, Ariadna, Karminnaya Zhukova, Rubinovaya i inni.
