Kwiczoł (łac. Sorbaria) to rodzaj roślin z rodziny Pink, których przedstawiciele naturalnie rosną w Azji. W rodzaju jest 10 gatunków. Naukowa nazwa rodzaju pochodzi od łacińskiego Sorbus, co oznacza „jarzębina” i jest nadawana roślinom z tego rodzaju ze względu na podobieństwo ich liści do liści jarzębiny zwyczajnej.
Jako rośliny ozdobne, kwiczoł uprawiany jest od połowy XVIII wieku.
Sadzenie i pielęgnacja jarzębiny
- Kwitnienie: w czerwcu około miesiąca.
- Sadzenie: jesienią, pod koniec opadania liści lub wiosną, przed rozpoczęciem wypływu soków.
- Oświetlenie: jasne światło, półcień lub cień.
- Gleba: dowolna, nawet gliniasta i mokra.
- Podlewanie: obfite, zwłaszcza podczas suszy.
- Top dressing: dwa lub trzy w sezonie z nawozami organicznymi: torfem, humusem, kompostem. Czasami można dodać kompleks mineralny.
- Przycinanie: wczesną wiosną wykonuje się sanitarne czyszczenie, trzebież i odmładzanie krzewu, usuwa się również pędy korzeniowe.
- Rozmnażanie: przez nakładanie warstw, zdrewniałe sadzonki, dzielenie krzewu, rzadziej przez nasiona.
- Szkodniki: przędziorki, zielone mszyce.
- Choroby: wirusowa mozaika.
Krzew kwiczołowy - opis
Kwacznik to krzew liściasty o wysokości do 3 m, który ze względu na swoją zdolność do wytwarzania dużej ilości pędów korzeniowych tworzy efektowne, gęste zarośla. Pędy kwicza są kolczaste, faliste, żółtawoszare, liście złożone, pierzaste, złożone z 9-13 par liści ząbkowanych lub podwójnie ząbkowanych. Liczne małe białe lub kremowe kwiaty zebrane są w piramidalne wiechy. Owoce kwasznika - ulotki.
Kwiczoł w projektowaniu krajobrazu służy do nasadzeń pojedynczych i grupowych, a także do żywopłotów, wzmacniania skarp i ozdabiania zbiorników.
Sadzenie kwasznika w otwartym polu
Kiedy zasadzić kwiczoł w ziemi
Kwiczoł ozdobny sadzi się w otwartym terenie wiosną, przed spływem soków lub jesienią, po opadnięciu liści.
Tolerancja cienia rośliny pozwala na umieszczenie jej pod dużymi drzewami. Krzew polny rośnie normalnie zarówno na gęstych glebach gliniastych, jak i na glebach o nadmiernej wilgotności.
Jak sadzić kwiczoł
Wymiary dołu do sadzenia jesionu polnego powinny wynosić około 70x70 cm, a głębokość nie większa niż pół metra. W przypadku nasadzeń grupowych odległość między roślinami wynosi co najmniej 1 m. Ponieważ popiół polny, podobnie jak tarnina, jest podatny na niekontrolowany wzrost, zaleca się pokrycie boków dołka blachą lub blachą łupkową.
Warstwę materiału drenażowego układa się na dnie wykopu, następnie kładzie się warstwę gleby zmieszanej z kompostem lub humusem, po czym system korzeniowy sadzonki jest opuszczany do dołka, a wolną przestrzeń wypełnia się glebą zmieszaną z materią organiczną. Po posadzeniu kołnierz korzeniowy sadzonki powinien znajdować się 2-3 cm nad powierzchnią stanowiska. Wlej 2 wiadra wody pod sadzonkę, poczekaj, aż zostanie wchłonięta i ściółkuj powierzchnię wokół rośliny.
Pielęgnacja pola w ogrodzie
Jak wyhodować borówkę polną
Sadzenie i pielęgnacja borówki nie sprawi Ci żadnych kłopotów. Glebę wokół krzewów należy utrzymywać luźną i lekko wilgotną, usuwać chwasty i zarośla, karmić krzew, jeśli rośnie na ubogiej glebie, i uformować krzewy z przycinaniem, jeśli to konieczne.
Kwiczoł jest obficie podlewany, zwłaszcza przy suchej pogodzie. Roślinę karmi się małymi porcjami co najmniej dwa razy w sezonie, nawozami aplikując powierzchownie lub płytko je zatapiając. Jako nawozy stosuje się torf, kompost lub humus, ale czasami można również stosować kompleksy mineralne.
Zwiędłe kwiatostany borówki polnej należy usunąć, gdyż znacznie osłabiają efekt dekoracyjny krzewu. W celach sanitarnych kwiczoł jest przycinany wczesną wiosną: usuwane są uszkodzone, suche, gęstniejące krzewy lub gałęzie dotknięte szkodnikami i chorobami. Jeśli kwiczoł nie zostanie przerzedzony, doprowadzi to do powstania słabych, cienkich i szybko starzejących się pędów.
Borówka dobrze znosi strzyżenie, w tym radykalnie odmładzające. Pamiętaj o regularnym usuwaniu wzrostu korzeni.
Przesadzanie kwiczu w ogrodzie
Przeszczep nie zaszkodzi kwiczowi. Tę procedurę można połączyć z podzieleniem buszu. Wiosną lub jesienią wcześniej wykop nowy dołek pod roślinę, umieść w nim drenaż i przygotuj żyzną glebę, mieszając ziemię usuniętą z dołka z humusem lub kompostem. Następnie popiół polny wykopać, jeśli to konieczne, podzielić na części tak, aby każdy z nich rozwinął korzenie i mocne pędy, przerobić kawałki pokruszonym węglem i posadzić sadzonki w przeznaczonych do tego miejscach.
Jeśli nie musisz dzielić krzewu, wystarczy przeszczepić go do przygotowanego dołka, wypełnić przestrzeń mieszanką gleby, zagęścić powierzchnię wokół buszu i obficie podlać roślinę.
Propagacja kwaszników
Kwiczoł rozmnaża się przez podzielenie buszu, co właśnie opisaliśmy. W przypadku rozmnażania przez nasiona kwasznika prawdopodobieństwo uzyskania sadzonek jest bliskie zeru, metody wegetatywne są znacznie bardziej niezawodne - rozmnażanie przez nawarstwianie i zdrewniałe sadzonki.
Doskonałe wyniki uzyskuje się poprzez reprodukcję kwicza przez nawarstwianie. Wiosną przechyl piękny i długi pęd do ziemi i przypnij go do ziemi tak, aby kilka pąków stykało się z glebą. Przykryj pęd ziemią, pozostawiając górę na powierzchni. Podlewaj sadzonki przez całe lato. Korzenie pojawią się za kilka tygodni, a bliżej jesieni można oddzielić warstwy od macierzystego krzewu i posadzić je na stałe.
Do rozmnażania przez sadzonki wyciąć ze zdrewniałych pędów segmenty wierzchołkowe o długości 20-30 cm i posadzić je w skrzynce z mieszaniną gleby. Utrzymuj podłoże w lekko wilgotnym stanie, a wierzchołki sadzonek, które zaczęły rosnąć, będą dla Ciebie sygnałem, że sadzonki się powiodły.
Szkodniki i choroby kwiczowe
Borówka polna, która ma wysokie właściwości fitonobójcze, jest bardzo odporna na choroby i szkodniki, ale czasami może zostać zaatakowana przez przędziorków lub mszyce zielone.
Zarówno kleszcze, jak i mszyce żywią się sokiem komórkowym rośliny, z którego usycha, jej liście żółkną, a pędy są zdeformowane. Ponadto szkodniki ssące mogą być nosicielami nieuleczalnej wirusowej choroby mozaiki, a następnie wystarczy wykopać krzak i spalić go. Niszczą szkodniki roztworem preparatów Mitaka lub Fitoverm.
Kwiczoł: pielęgnacja po kwitnieniu
Po wyblaknięciu kwicza odciąć zwiędłe kwiatostany, a po opadnięciu liści zgrabić i spalić opadłe liście. Trawa polna ze względu na zimotrwalość nie wymaga schronienia nawet podczas silnych mrozów.
Rodzaje i odmiany kwicza
W kulturze można znaleźć tylko cztery rodzaje kwiczów.
Jesion polny filcu (Sorbaria tomentosa)
Krzew do 6 mz Azji Wschodniej. Rośnie głównie na zboczach górskich, nie kwitnie i nie toleruje zimna.
Jarzębina polna (Sorbaria arborea)
Pochodzi z tych samych krawędzi i osiąga tę samą wysokość. Gatunek ten kwitnie od lipca do sierpnia, ma mrozoodporność, ale rośnie bardzo wolno.
Kwiczoł Pallas (Sorbaria pallasii)
Gatunek występujący na skalistych zboczach Dalekiego Wschodu i Transbaikalii. Jest to bardzo piękny krzew o wysokości do 120 cm Młode pędy tego jesionu polnego są brązowe, nagie lub słabo owłosione z żółtawymi rozgałęzionymi włoskami, kora złuszcza się na starych pędach. Liście niesparowane pierzaste, zwykle pokryte rudymi włoskami, liniowo-lancetowate, do 15 cm długości.
Kwiaty są kremowe lub białe, do 15 mm średnicy, zebrane w małe wiechy wierzchołkowe. Owoce borówki Pallas są listkami dojrzewającymi. Roślina jest mrozoodporna.
Jarzębina (Sorbaria sorbifolia)
Najpopularniejszy gatunek w kulturze, w przyrodzie tworzący zarośla na obrzeżach lasów i wzdłuż brzegów rzek Syberii, Dalekiego Wschodu, Chin, Korei i Japonii. Roślina ta ma do 2 m wysokości z szarobrązowymi prostymi pędami i pierzastymi, ostro ząbkowanymi liśćmi do 20 cm długości ze spiczastym końcem. W okresie kwitnienia liście mają różowopomarańczowy odcień, latem są jasnozielone, a jesienią żółkną lub karminowoczerwone.
Kremowo pachnące kwiaty jarzębiny zebrane są w piramidalne kwiatostany wiechowate o długości do 30 cm, które dzięki długim pręcikom wydają się puszyste. Owocami jarzębiny są wysklepione listki w kształcie dzbanka.
Na szczególną uwagę zasługuje niezwykle ozdobny jesion polny Sam - zwarta roślina o wysokości do 120 cm z zaokrągloną koroną, zielonkawożółtymi pędami i liśćmi o czerwonawym lub miedzianym odcieniu. Białe kwiaty są zbierane w kwiatostanach wiechowatych. Ta odmiana wymaga jaśniejszego oświetlenia niż oryginalny gatunek, aby zachować kolor liści.
