Opis botaniczny
Rodzaj Nidularium (łac. Nidularium) pochodzi z Brazylii i należy do rodziny Bromeliad. Rodzaj liczy do 80 gatunków. „Nidus” (łac.) - gniazdo. Od tego słowa nidularium ma swoją nazwę, tk. jego kwiatostany znajdują się wewnątrz wylotu.
To roślina zielna rosnąca ponad rok, epifit - nie posiada łodygi. Liście są sztywne, liniowe, ząbkowane-kolczaste, rosną w gęstej rozecie. Roślina ze skróconą łodygą, kwiatostanem kolców wyrasta ze środka rozety w kształcie głowy. Kwiaty siedzące duże, z czerwonymi przylistkami, gęsto ułożone.
Domowe nidularium dobrze rośnie w ciepłych pomieszczeniach o dużej wilgotności. Roślina jest umieszczana zarówno w kompozycji z innymi, jak i oddzielnie od wszystkich.
Krótko o uprawie
- Kwitnienie: późną wiosną do późnej jesieni.
- Oświetlenie: jasne rozproszone lub półcieniowe. Zimą - jasny słoneczny kolor. W razie potrzeby zimą można zastosować sztuczne oświetlenie.
- Temperatura: wiosną i latem - 20-24 ºC, zimą - 14-17 ºC.
- Podlewanie: od wiosny do połowy jesieni - gdy wierzchnia warstwa podłoża jest sucha. Wlej wodę rano i do lejka z liśćmi. Zimą rośliny nie podlewa się tylko opryskuje, ale jeśli temperatura w pomieszczeniu przekracza 20 ºC, to rano można wlać wodę do lejka.
- Wilgotność powietrza: wysoka. Zaleca się spryskiwać nidularium kilka razy dziennie i trzymać je na palecie z mokrą ekspandowaną gliną lub kamykami.
- Top dressing: od maja do września - co miesiąc z nawozem mineralnym na bromelie. Jeśli używany jest inny nawóz, dawka powinna być dwa razy mniejsza niż wskazana w instrukcji.
- Okres odpoczynku: niewyraźny.
- Przeszczep: raz na 2-3 lata. Podczas przesadzania nie pogłębiaj szyi.
- Podłoże: dla gatunków epifitycznych: 3 części kory sosnowej, po jednej części torfu wysokiego, rozdrobnionego torfowca i ziemi liściastej, pół części gleby próchnicznej oraz garść perlitu i węgla drzewnego. Dla gatunków lądowych: 2 części ziemi liściastej, po 1 części gleby torfowej i próchnicznej, pół części piasku i trochę darni, torfowiec, węgiel drzewny i kora iglasta.
- Rozmnażanie: potomstwo.
- Szkodniki: owady łuskowe, wełnowce.
- Choroby: oparzenia słoneczne i suche końcówki liści, brak kwitnienia z powodu niewłaściwej pielęgnacji lub warunków utrzymania.
Zdjęcie nidularium
Dbanie o nidularium w domu
Oświetlenie
Wewnętrzne nidularium uwielbia jasne oświetlenie, ale rozproszone - musisz schronić się przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Roślina dobrze rośnie w półcieniu i cieniu, ale przy takim oświetleniu może nie kwitnąć. Po stronie południowej roślina powinna być zacieniona w najgorętszym czasie, a na północnych oknach kwiat nidularium w domu będzie dobrze rosnąć przy odpowiedniej pielęgnacji, ale może nie wystąpić kwitnienie, a liście mogą zbladnąć. Za najlepsze położenie uważa się okna z orientacją wschodnią i zachodnią. Zimą i jesienią oświetlenie powinno być dobre, a roślina nie powinna być zacieniona. W przypadku braku oświetlenia można zastosować świetlówki - umieszcza się je w odległości pół metra nad rośliną i utrzymuje przez co najmniej 8 godzin dziennie.
Temperatura
Co najważniejsze, roślina doniczkowa nidularium rozwija się w umiarkowanej temperaturze: 21-24 ° C latem i wiosną, 14-17 ° C zimą. Przez krótki czas roślina może znajdować się w pomieszczeniu o niskiej temperaturze powietrza.
Podlewanie nidularium
Od wczesnej wiosny do połowy jesieni (sezon wegetacyjny) kwiat domowy nidularium podlewa się po wyschnięciu wierzchniej warstwy podłoża. Rano do lejka wylotowego wlewa się wodę. Zimą roślina nie jest podlewana, ale opryskiwana, jeśli temperatura powietrza jest niższa niż 20 ° C. Jeśli temperatura powietrza przekracza 20 ° C, to od czasu do czasu rano można wlać trochę ciepłej wody do gniazda nidularium. Woda powinna być miękka i osiadła, kilka stopni powyżej temperatury pokojowej.
Rozpylanie nidularium
Kwiat nidularium uwielbia wysoką wilgotność powietrza i najlepiej rośnie w wilgotnych szklarniach lub terrariach. Roślinę należy spryskiwać kilka razy dziennie, a dodatkowo wskazane jest umieszczenie jej na palecie z mokrą kalką lub keramzytem, upewniając się, że dno doniczki nie dotyka wody. Konieczne jest regularne usuwanie kurzu z liści nidularium wilgotną gąbką lub szmatką, ale nie zaleca się przecierania go woskiem, aby uzyskać połysk.
Opatrunek górny nidularium
Roślinę nawozić co miesiąc od maja do września. Opatrunek górny przeprowadza się za pomocą nawozów do bromeli. Jeśli karmisz nidularium nawozami do innych kwiatów w pomieszczeniach, stężenie nawozu należy zmniejszyć o połowę. Karmią rośliny po podlaniu; nawóz wlewa się do lejka rozety liściowej. Poziom azotu w nawozach powinien być niski, ponieważ jego nadmiar prowadzi do śmierci rośliny nidularium.
Przeszczep Nidularium
W razie potrzeby przeszczepiane raz na 2-3 lata. Szyjki nidularium nie należy pogłębiać, ponieważ roślina zacznie gnić i umierać. Przeszczepiony do doniczki z drenażem, który zajmuje co najmniej jedną trzecią miejsca. Podłoże dla gatunków epifitycznych jest mieszane z 3 części pokruszonej kory sosny, 1 części siekanego torfu, 1 części torfu wysokiego, 1 części liści i połowy części gleby próchnicznej. Musisz także dodać węgiel drzewny i perlit. Gatunki lądowe sadzi się w mieszaninie 2 h. Liść, 1 h. Ziemia próchniczna, 1 h. Torf i 0,5 h. Piasek, z dodatkiem ziemi darniowej, węgla drzewnego, torfowca i kory iglastej. Są sadzone w doniczkach, które są szersze niż wysokie.
Nidularium z nasion
Nasiona wysiewa się na podłożu z torfu z piaskiem lub torfu z piaskiem. Przed sadzeniem nasiona nidularium należy umyć słabym roztworem nadmanganianu potasu, po czym dobrze wysuszyć. Temperatura powinna być utrzymywana na poziomie 24 ° C, rozpylana, wentylowana. Po dwóch do trzech tygodni nasiona wykiełkują, a po kilku miesiącach kiełki zanurzają się w podłożu złożonym z 4 godzin torfu, 2 godzin gleby liściastej i 1 godziny darni, a po kolejnych sześciu miesiącach sadzonki sadzi się w różnych doniczkach. Za trzy lub cztery lata, przy odpowiedniej pielęgnacji, zakwitnie nidularium w pomieszczeniach.
Rozmnażanie nidularium przez potomstwo
Po kwitnieniu roślina obumiera, po czym u podstawy pojawiają się pąki regeneracyjne, dające wiele potomstwa. Po półtora do dwóch miesięcy powstają korzenie i do czterech liści. Wraz z korzeniami odłącza się je i sadzi w pojemnikach z torfowcem lub w mieszaninie 3 części ziemi liściastej i 1 części kory sosnowej i piasku. Możesz wymieszać jedną część liścia, darni, ziemi próchnicznej, jedną część torfu i 0,5 części piasku - nadaje się również. Pojemnik przykrywa się słoikiem lub folią celofanową i utrzymuje w temperaturze od 25 do 27 ° C. Gdy rośliny staną się silniejsze, zaczynają się nimi opiekować, jak dorosłe nidularium.
Choroby i szkodniki nidularium
Plamy na liściach nidularium. Oparzenie słoneczne może powodować bladobrązowe plamy na liściach. Roślinę należy albo usunąć z bezpośredniego światła słonecznego, albo stworzyć dla niej rozproszone światło.
Końce liści nidularium brązowieją. Zbyt suche powietrze może powodować brązowienie końcówek liści. Latem roślinę należy spryskać. Również brązowe końcówki liści mogą być spowodowane podlewaniem twardą wodą lub jej brakiem w lejku.
Nidularium nie kwitnie. Jeśli roślina nigdy nie zakwitła i nie umarła, przyczyną może być podmoknięcie gleby. Jeśli roślina zakwitła, jej śmierć jest całkiem naturalna.
Szkodniki nidularium. Owady wełnowce i łuskowate są głównymi szkodnikami nidularium.
Rodzaje nidularium
Nidularium billbergioides
Żyje w lasach na brazylijskich równinach. Epifityczny typ nidularium. Roślina ma do 16 liści wyrastających z rozety w kształcie lejka. Liście jasnozielone, liniowe i szerokie, zwężone u podstawy i ostre na końcu, wzdłuż krawędzi drobno ząbkowane. Osiągają 70 cm długości i do 4 cm szerokości. Prosta szypułka jest cienka i prosta. Kwiaty są wyrażane przez kłoski o niskich kwiatach, które są zbierane w pięć do sześciu kawałków w złożony kwiatostan główkowaty o długości do 8 cm. Kwiatostany o cytrynowożółtym kolorze (zielenieją po kwitnieniu) osiągają do 7 cm długości i całkowicie ukrywają siedzące uszy pięciu do sześciu kwiatów. Długość kwiatów do 3 cm, działki są półsklepione, zielone z białymi płatkami do 2 cm długości, kwitnienie maj-grudzień.
Nidularium brilliant / Nidularium fulgens
Ten epifityczny gatunek żyje w wilgotnych lasach tropikalnej Brazylii. Liście w kształcie paska są ciasno ułożone i złożone w gniazdo, po 15-20 sztuk. Liście długość do 30 cm, szerokość do 3 cm, na wierzchu gładkie, plamiste, jasnozielone. Liście są jaśniejsze poniżej, z 4-centymetrowymi, zakrzywionymi do góry brązowymi kolcami rosnącymi wzdłuż krawędzi. Centralne kolce są mniejsze i przed okresem kwitnienia stają się ognistoczerwone. Kwiaty są fioletowo-liliowe.
Nidularium innocentii
Ta epifityczna roślina rośnie w brazylijskich lasach deszczowych na wysokości 800 m nad poziomem morza. W rozetowej rozecie rośliny rośnie wiele liści. Długość liści do 60 cm, szerokość do 5,5 cm Liście u góry zaokrąglone i ostre, u góry ciemnozielone z czerwonym odcieniem; pod cieniem ciemnego buraka, gładkiego z cierniami na krawędziach. Kwiatostan wyrasta z rozety i ma do 6 siedzących kłosów kwiatów, z których każdy znajduje się w kątach liści kwiatostanu (duże, czerwone, brązowe u góry, kolczaste na brzegach), które są znacznie wyższe niż kłoski. Kwiaty do 6 cm długości. Działki naga, ledwo czerwone lub białe, do 3 cm długości. Płatki są zrośnięte, białe. Okres kwitnienia to czerwiec-grudzień.
Nidularium purpureum / Nidularium purpureum
Rośnie w brazylijskich lasach na wysokości 800 m. Gatunek ten różni się od nidularium Innocentego tym, że liście są dłuższe i węższe oraz pokryte białymi łuskami. Kwiatostany owalne, szerokie, na brzegach drobno ząbkowane, czerwono-brązowe, znacznie dłuższe niż uszy chowające się w kątach. Kwiaty osiągają długość 5 cm, czerwone działki stępki narosłe w jednej trzeciej. Płatki połączone na trzy czwarte, czerwone, matowe, dorastają do 3 cm długości. Marzec-lipiec to okres kwitnienia. Odmiana albiflorum ma białe płatki.
