Bardzo często ozdobne krzewy, ogrody kwiatowe i ogrody różane służą do dekoracji osobistej działki. Ale ostatnio do projektowania krajobrazu wykorzystano uprawy owoców i jagód. Porzeczka alpejska jest niezbędna do tworzenia żywopłotów, rzeźb figuralnych i uszlachetniania zieleni w pobliżu budynków mieszkalnych.
Historia hodowli
Porzeczka alpejska (Ribesalpinum) to dziki gatunek uprawiany w 1589 roku, który stał się niezbędny w parkach i ogrodach krajobrazowych. W warunkach naturalnych rośnie w północno-zachodniej Rosji, w Karpatach, w Europie Południowej i Środkowej, w Skandynawii. Roślinę owocową można znaleźć w pobliżu wody, na skałach, równinach iw leśnym parku. Ten krzew owocowo-jagodowy jest na skraju wyginięcia, dlatego znajduje się w Czerwonej Księdze i jest chroniony w rezerwatach.
Opis porzeczki alpejskiej
Porzeczka alpejska to rzadka roślina ozdobna, która wyrasta na potężny krzew o wysokości do 2,5 m.
Krzew pokryty jest ciemnooliwkowymi, trójklapowymi liśćmi, które znajdują się na ciemnobrązowych pędach. Zewnętrzna strona blaszki liściowej pokryta jest woskową powłoką i twardymi włosiastymi żyłkami. Wewnętrzna strona jest lekko szmaragdowa z gładszą teksturą. Jesienią krzew zmienia kolor na jasnożółty lub bladopomarańczowy.
Pierwsze kwiaty można zobaczyć 3 lata po posadzeniu sadzonki. Na początku maja na roślinie pojawiają się kwiatostany o zielonkawożółtym kolorze. Kwitnienie jest piękne i długotrwałe do 1 miesiąca. Grona kwiatowe są bujne, złożone z licznych kwiatostanów z szeroko rozwartymi płatkami i niskimi pręcikami znajdującymi się w środku.
Zbiory porzeczek alpejskich pojawiają się rok po kwitnieniu. Jagody jasnoczerwone są kuliste, gęste, do 1 cm średnicy, dojrzewają w połowie lipca. Kępy koralowców pięknie prezentują się na tle zielonych liści i pozostają na krzaku do pierwszych przymrozków. Smak jest przeciętny, a porzeczki alpejskie są rzadko używane do spożycia na świeżo. Jagody dodaje się do soków owocowych i warzywnych, preparatów zimowych.
Odmiany
Porzeczka alpejska występuje w 10 odmianach, różniących się kolorem liści, kształtem i wielkością krzewu. Najpopularniejsze typy:
- Schmidt jest najczęstszą odmianą wśród rosyjskich ogrodników. Porzeczka alpejska Schmidt mrozoodporna, odporna na cień długa wątroba. Roślina może żyć w jednym miejscu przez kilkadziesiąt lat, a to dużo jak na krzew. Odmiana wolno rosnąca, roczny przyrost 15 cm Schmidt jest idealna do uprawy zielonych żywopłotów, rzeźb kręconych i pięknie prezentuje się w nasadzeniach grupowych na skraju lasu i na trawnikach. Woli rosnąć na lekkiej, przepuszczalnej glebie o neutralnej kwasowości. Na przekarmionej glebie krzew traci zwartość i szybko rośnie.
- Porzeczka alpejska Aureum to krzew karłowy o wysokości do 1 m. Porzeczka alpejska Aureum nie ma konkurentów, ponieważ ma tylko jedną cechę: podczas kwitnienia krzew wydaje się być zrobiony ze śnieżnobiało-cytrynowej koronki zwisających kwiatostanów. Na początku września na tle jasnożółtych i fioletowych liści pojawiają się pęczki koralowców. Jagody nie są używane do jedzenia, więc krzew jest sadzony na osobistej działce jako roślina ozdobna. Z eleganckich krzewów uzyskuje się piękny kędzierzawy żywopłot, kompozycje geometryczne i topiary.
- Pumila jest krzewem średniej wielkości, osiąga do 1,5 m wysokości i do 60 cm szerokości, krzew jest kulisty, gęsto ulistniony, uformowany przez wygięte pędy o ciemnobrązowym kolorze. Roślina jest zimotrwała, dobrze ukorzeniona przez sadzonki. Kwitnienie i owocowanie następuje w 5 roku życia rośliny.
Charakterystyka różnorodności
Porzeczka alpejska ma pozytywne cechy. Roślina jest bardzo wydajna, z krzaka można usunąć do 8 kg jagód. Owoce zawierają dużą ilość witamin i mają właściwości lecznicze. Jagody porzeczki alpejskiej:
- poprawić funkcjonowanie narządów wewnętrznych;
- przywrócić perystaltykę jelit;
- zwiększyć odporność;
- zatrzymać wzrost komórek rakowych;
- poprawić pracę mięśnia sercowego;
- oczyścić naczynia z toksyn.
Jagody porzeczki alpejskiej nie są zalecane dla alergików, z zaostrzeniem choroby wrzodowej żołądka, dla kobiet w ciąży i karmiących.
Odporność na suszę, mrozoodporność
Porzeczka alpejska jest mrozoodporna, może zimować w temperaturach do -30 ° C. Ale lepiej jest przykryć młode krzewy na zimę przez pierwsze 2-3 lata.
Uwaga! Porzeczka alpejska uwielbia światło słoneczne, ale nie toleruje suszy, dlatego w gorące, suche lata konieczne jest regularne, obfite podlewanie.Odporność na choroby i szkodniki
Porzeczka alpejska należy do rodziny agrestu. Dlatego też, jeśli zasady opieki nie są przestrzegane, do rośliny mogą dołączyć choroby i szkodniki owadzie. Aby chronić krzew przed chorobami, podejmuje się środki zapobiegawcze.
Plusy i minusy tej odmiany
Jedną z najważniejszych zalet porzeczek alpejskich jest ich dekoracyjny wygląd. Na początku lata krzew pokryty kwiatami cytryny, pod koniec sierpnia jasne szkarłatne jagody i bladożółte lub pomarańczowe liście. Takie krzewy ozdobią każdy letni domek.
Wśród wad ogrodnicy zauważają nietolerancję na suszę i powolny wzrost.
Powielanie porzeczki alpejskiej
Porzeczki alpejskie można rozmnażać przez nasiona, sadzonki i gałęzie. Rozmnażanie nasion jest trudne i czasochłonne. Ale wielu ogrodników nie boi się trudności i wybiera tę metodę hodowli.
Nasiona wysiewa się jesienią na specjalnie przygotowanym terenie z żyzną glebą. Teren oczyszcza się z chwastów, obficie rozsypuje i zasypuje materiał siewny na głębokość 1 cm, nasadzenia przykrywa się cienką warstwą gleby i ściółkuje torfem lub zgniłym kompostem.
Cięcie to łatwy sposób z 90% współczynnikiem przeżycia. W tym celu jednoroczne pędy są wycinane z górnej części korony. Długość cięcia powinna wynosić co najmniej 20 cm, dolne liście są usuwane, cięcie jest przetwarzane w stymulatorze ukorzeniania. Pod koniec sierpnia przygotowane sadzonki sadzi się w pojemnikach wypełnionych mieszanką gleby składającą się z torfu, piasku i darni. Sadzonki szybko ukorzeniają się i zimą budują silny system korzeniowy.
Powielanie przez gałęzie nie jest najbardziej pracochłonnym sposobem. Aby to zrobić, mocny, zdrowy pęd układa się w przygotowanym wykopie, zakopuje w pożywnej glebie, pozostawiając górę nad ziemią. Gleba jest zrzucana i mulczowana. Wiosną ukorzenione cięcie porzeczki alpejskiej jest oddzielane od krzewu macierzystego i przesadzane na stałe.
Sadzenie i pielęgnacja porzeczek alpejskich
Porzeczka alpejska dobrze rośnie i rozwija się na stanowisku słonecznym z głębokimi wodami gruntowymi. Aby stworzyć zielone ogrodzenie, odległość między roślinami powinna wynosić 1 m. Ten odstęp zapewni krzewowi niezbędną ilość światła słonecznego, aw przyszłości stworzy gęstą, piękną kompozycję.
Ważny! W przypadku zorientowanego sadzenia odstęp powinien wynosić co najmniej 1,5 m, aby uzyskać plon - 2-2,5 m.Na tydzień przed sadzeniem konieczne jest przygotowanie gleby. Aby to zrobić, miejsce jest wykopywane, wprowadza się zgniły obornik lub kompost, a także złożone nawozy mineralne.
Porzeczki alpejskie można sadzić wiosną i jesienią. Lepiej sadzić jesienią, 3 tygodnie przed nadejściem mrozów. Zakupione sadzonki są badane, łamane i uszkodzone pędy obcinane, zdrowe skracane o 1/3 długości. Zdrowy materiał do sadzenia powinien mieć dobrze rozwinięty system korzeniowy bez oznak zgnilizny i uszkodzeń. 2 godziny przed sadzeniem roślina jest trzymana w roztworze Kornevin.
W wybranym miejscu wykonuje się otwór do lądowania, którego średnica powinna odpowiadać wielkości systemu korzeniowego. Sadzonkę porzeczki alpejskiej umieszcza się pośrodku i starannie przykrywa ziemią, ubijając każdą warstwę. Ponadto gleba jest obficie zrzucana i mulczowana.
Zachowaj ostrożność
Aby porzeczka alpejska pozostała piękna przez długi czas, konieczna jest dokładna pielęgnacja, polegająca na podlewaniu, karmieniu i przycinaniu.
Porzeczka alpejska nie jest rośliną odporną na suszę, dlatego dla pięknego kwitnienia i dobrego rozwoju wymaga regularnego, obfitego podlewania. Krzew nawadnia się raz w tygodniu, zużywając około 10 litrów wody na każdą roślinę.
Bez dokarmiania nie można osiągnąć dobrego rozwoju, dlatego krzew należy karmić nawozami organicznymi i mineralnymi. Do szybkiego wzrostu młodych pędów stosuje się nawozy azotowe, do bujnego kwitnienia - nawozy fosforowo-potasowe, przed nadejściem chłodów - złożone nawozy mineralne.
Przycinanie porzeczek alpejskich rozpoczyna się w wieku 5 lat. Jest niezbędny do uformowania korony, usunięcia uszkodzonych, suchych i niezimowanych pędów. Jeśli krzew zgęstniał, stare pędy przycina się do samego korzenia, pozostawiając kikut 1-2 cm Aby zapobiec łączeniu się chorób, wszystkie sekcje są traktowane brylantową zielenią lub węglem drzewnym.
Zastosowanie w projektowaniu krajobrazu
Porzeczka alpejska to dzika roślina ozdobna, która ostatnio była wykorzystywana w projektowaniu krajobrazu. Z porzeczek alpejskich, ze względu na piękne kwitnienie, powstają żywopłoty. Krzewy świetnie wyglądają w nasadzeniach pojedynczych i grupowych. Porzeczki alpejskie tworzą piękne, kręcone i geometryczne kompozycje. Aby dowiedzieć się, jak porzeczki alpejskie wyglądają w ogrodzie, możesz zobaczyć zdjęcie:
Kontrola szkodników i chorób
Jeśli zasady opieki nie są przestrzegane, choroby i szkodniki mogą dołączyć do alpejskiej porzeczki. Najczęstsze to:
- mączniak prawdziwy - liść pokryty jest białym nalotem, który można łatwo usunąć palcem;
- rdza - blaszka liściowa pokryta jest pomarańczowymi guzkami;
- antraknoza - na liściach porzeczki tworzą się liczne bordowe plamy;
- frotte - cała część nadziemna jest zdeformowana, bez leczenia, owocowanie nie występuje.
Aby pozbyć się chorób, musisz działać szybko, ponieważ zarodniki grzybów szybko przenoszą się na sąsiednie uprawy. Pierwszym krokiem jest pozbycie się uszkodzonych liści, wykopanie koła przy pniu i spryskanie korony fungicydami. Jeśli uprawa jest zjedzona, zapobieganie chorobom ma miejsce przed przerwaniem pąków i po zbiorach.
Wniosek
Porzeczka alpejska to nie tylko dobry dodatek do projektowania krajobrazu, ale także pożyteczna jagoda, która ratuje przed wieloma chorobami. Krzew jest bezpretensjonalny, mrozoodporny, dobrze rośnie i rozwija się na każdej glebie. Sadziwszy roślinę na osobistej działce, można podziwiać piękne kwitnienie wiosną, a jesienią - pęczki koralowców, które zaglądają przez pomarańczowe liście.
