Kalinolistny bicarp: opis odmian ze zdjęciami, uprawa, rozmnażanie

Liść bąbelkowy (Latin Physocarpus opulifolius) to gatunek z rodzaju Bubble-leaf z rodziny Pink, pochodzący z Ameryki Północnej. Naukowa nazwa rośliny powstała z połączenia dwóch słów - physo i carpos, które tłumaczy się jako „bańka” i „owoc”. W kulturze widok z połowy XIX wieku. Ludzie nazywają roślinę meadowsweet lub kalina spirea.
Wśród ogrodników roślina ta jest uważana za bezpretensjonalną, ale jednocześnie oryginalną i atrakcyjną: krzewy rośliny są ozdobne przez cały sezon, ponieważ nie tylko jej kwiatostany są piękne, ale także owoce i liście.

Sadzenie i pielęgnacja pęcherzyka

• Kwitnienie: czerwiec-lipiec.
• Sadzenie: wiosną przed początkiem przepływu soków lub w październiku.
• Oświetlenie: jasne światło słoneczne.
• Gleba: dobrze osuszona i wolna od wapna.
• Podlewanie: sadzonki podlewane są często i obficie, rośliny dorosłe - średnio dwa razy w tygodniu przy spożyciu 4 wiader na krzew.
• Top dressing: dwa razy w sezonie: w okresie pączkowania - z nawozem azotowym, jesienią - roztworem Nitroammofoski.
• Przycinanie: sanitarne - wczesną wiosną, przed pęcznieniem pąków, kształtowanie - po kwitnieniu. Żywopłot przycina się w kwietniu i, jeśli to konieczne, ponownie bliżej jesieni.
• Rozmnażanie: przez nakładanie warstw, sadzonki, dzielenie buszu, rzadziej przez nasiona.
• Szkodniki: praktycznie nie dotknięte.
• Choroby: chloroza.

Pęcherz o liściach kielicha - opis

Viburnolia bicarp to krzew liściasty z opadającymi gałęziami, brązową lub brązową korą, która z czasem zaczyna się łuszczyć. Wysokość pęcherza kaliny wynosi od 1,5 do 3 m. Liście rośliny są okrągłe, eliptyczne lub kulisto-jajowate, zielone powyżej, jaśniejsze poniżej, do 4 cm długości, z rozwartymi ostrzami w ilości od 3 do 5 sztuk. Krawędzie liści są ząbkowane-ząbkowane. Jesienią liście żółkną.

Pęcherz kaliny kwitnie w czerwcu-lipcu z różowymi lub białymi kwiatami zebranymi w wypukłe tarcze. Owoce są spuchniętymi listkami zebranymi w złożone owoce. Pęcherz zaczyna kwitnąć i owocować od czwartego roku życia. Krzew żyje około 30 lat.

Sadzenie pęcherzyka

Kiedy sadzić kalinę

Podobnie jak w przypadku każdego krzewu ogrodowego, lepiej sadzić dwunastnicę winorośli wiosną lub jesienią, ale jeśli kupiłeś sadzonki z zamkniętym systemem korzeniowym, sadzenie można prowadzić przez cały sezon wegetacyjny.

Lepiej jest wyhodować pęcherz kaliny na słońcu, ponieważ w cieniu kolor jego liści nie będzie tak nasycony. Roślina ma tylko dwa wymagania dotyczące gleby: obecność drenażu i brak wapna. Oczywiście na żyznej, luźnej glebie roślina będzie wyglądać bardziej bujnie i elegancko, jednak przy uprawie na ubogiej glebie pęcherzyk będzie również piękny. Ponieważ roślina jest odporna na zanieczyszczenia gazowe, można ją sadzić wzdłuż drogi.

Jak sadzić pęcherzykowate

Z góry wykop otwór o głębokości do pół metra. Dno wykopu przykryć warstwą torfu lub próchnicy, sadzonkę ułożyć na dnie razem z glinianą grudką tak, aby po wypełnieniu dołka żyzną glebą szyjka korzeni znajdowała się na poziomie powierzchni. Po posadzeniu obficie podlewać krąg przyłodygowy, a po wchłonięciu wody mulczować glebę wokół sadzonki torfem, próchnicą lub po prostu suchą glebą.

Odległość między krzewami w nasadzeniach grupowych lub między pęcherzem a innymi roślinami powinna wynosić około 1,5-2 m. Jeśli sadzisz żywopłot z rośliny pęcherza, wykop dołki w dwóch rzędach, pozostawiając szczelinę 35 cm między rzędami i między otworami w rzędzie - 45 cm.

Opieka nad pęcherzem

Sadzenie i pielęgnacja pęcherza jest proste i nie zajmuje dużo czasu. Będziesz musiał podlać roślinę, poluzować glebę wokół niej, usunąć chwasty, w razie potrzeby zwalczać choroby i szkodniki, przyciąć i nałożyć opatrunek.

Podlewanie

Świeżo posadzone rośliny wymagają częstego i obfitego podlewania. Ogólnie rzecz biorąc, regularność podlewania i ilość spożywanej wody zależy od pogody, wieku rośliny i składu gleby. Uprawiając roślinę bąbelkową na glinie w letnim upale, będziesz musiał podlewać dwa razy w tygodniu, wydając 4 wiadra wody na każdy dorosły krzew.

Krzew winorośli występujący na ciężkich glebach gliniastych nie może być przesycony, ponieważ może to spowodować śmierć systemu korzeniowego. Woda powinna być osiadła i nie zimna, a po zwilżeniu wskazane jest spulchnienie gleby wokół krzewów i usunięcie chwastów.

Top dressing

Karmią pęcherz kaliny dwa razy w sezonie: wiosną, w okresie pączkowania, do gleby stosuje się nawozy azotowe w celu wzrostu masy wegetatywnej. Pęcherz dobrze reaguje na roztwór 1 łyżki stołowej azotanu amonu i takiej samej ilości mocznika w 10 litrach wody z dodatkiem 0,5 litra dziewanny. Nawóz jest stosowany u nasady.

Jesienią każdy krzew jest karmiony roztworem 5 g (jedno pudełko zapałek) Nitroammofoskiego w wiadrze z wodą, a stawka dla krzewów powyżej 10 lat wzrasta o połowę. Dorosłe krzewy potrzebują 10-15 litrów pożywki, a młode 10 litrów. Wiosną krąg pnia jest ściółkowany materiałami organicznymi, na przykład torfem lub humusem.

Przycinanie

Sanitarne przycinanie pęcherza kaliny odbywa się wiosną: z krzaków usuwa się stare, chore, zamarznięte i połamane gałęzie. Po wyblaknięciu krzewu wskazane jest przycinanie formujące. Naturalna korona pęcherza kaliny ma kształt przypominający fontannę, dlatego aby uformować szeroki i mocny krzew o wielu łodygach, należy przyciąć roślinę na wysokość 50 cm, a jeśli chcesz nadać roślinie bardziej przewiewny wygląd, pozostaw tylko 5 najbardziej rozwiniętych pędów, skracając je do 1,5 m, oraz odciąć resztę do dołu.

Krzewy powyżej 5 roku życia wymagają odmładzającego cięcia, które przeprowadza się jesienią lub wczesną wiosną i polega na usunięciu starych pędów do nasady i przycięciu pozostałych do miejsca, w którym odchodzi boczna gałąź.

Żywopłot przycina się 1-2 razy w sezonie, chociaż w razie potrzeby można to robić częściej. Pierwsza fryzura jest wykonywana w kwietniu, zanim pąki zaczną się otwierać.

Choroby i szkodniki

Pęcherz jest bardzo odporny na choroby i szkodniki, jednak ze względu na brak składników odżywczych w glebie może dojść do chlorozy, której objawem jest degradacja liści: żółkną, kurczą się, zwijają i odpadają, a czasami wierzchołki pędów mogą wysychać.

Wprowadzenie żelaza do gleby w takiej postaci, w jakiej roślina będzie w stanie je przyswoić, może uchronić pęcherz przed problemem. Najlepszymi lekami na chlorozę są Agricola, Ferrilene, Antichlorosis, Ferovit i Iron Chelate.

Reprodukcja pęcherzyka

Blister kaliny można rozmnażać przez nakładanie warstw, sadzenie i dzielenie buszu. Możliwa jest również nasienna metoda rozmnażania, w której nasiona wysiewa się przed zimą na głębokość 2-3 cm, jednak sadzonki bardzo rzadko dziedziczą cechy rodzicielskie, a ich uprawa jest zbyt trudna. Dlatego często uciekają się do rozmnażania wegetatywnego.

Najmniej pracochłonną metodą jest rozmnażanie przez nakładanie warstw. Wiosną usuń wszystkie liście z niskiego wzrostu zdrowego pędu, pozostawiając je tylko na górze, umieść pęd w wykopanym wcześniej rowie o głębokości 10-15 cm, przymocuj go szpilkami, pozostawiając górę na powierzchni i przywiązując do drewnianego kołka. Aby zakopana część pędu dawała korzenie, należy przez cały sezon nawilżać glebę, a następnej wiosny młody krzew można sadzić w stałym miejscu.

W celu rozmnożenia pęcherza pędy z bieżącego roku są cięte na długość około 20 cm, z których usuwa się dolne liście, a górne na pół. Dolną część sadzonek można lekko zeskrobać nożem, aby przyspieszyć tworzenie się kalusa. Sadzonki umieszcza się na jeden dzień w wiadrze z wodą, dodając do niego łyżkę miodu lub podkładki do korzeni, po czym sadzi się je pod kątem 45 º w podłożu z torfu i piasku i przykrywa przezroczystą pokrywką, plastikową torbą lub plastikowymi butelkami ze ściętą szyjką. Na zimę sadzonki są przykrywane, a wiosną przesadzane na stałe.

Odmiany pęcherzykowatego

Bydło liściaste ma kilka form ogrodowych i wiele odmian. Formy dekoracyjne różnią się kolorem liści:

• lutea - rośliny o złocistożółtych liściach;
• nana - forma o wysokości nie większej niż 1 m z ciemnozielonymi liśćmi;
• aureo-maiginata - pęcherzyki i złocistożółta obwódka wzdłuż krawędzi zielonych liści.

Odmiany pęcherza są również pogrupowane według takich cech, jak kolor liści. Oferujemy opis odmian pęcherza kaliny, które są uprawiane częściej niż inne:

• pęcherzyca Aurea to krzew o wysokości do 2,5 m, o białych kwiatach i jasnożółtych liściach w czasie kwitnienia, które w okresie kwitnienia zielenieją, a następnie żółkną ponownie, kontrastując z czerwonymi owocami;
• pęcherzowiec purpurea, lub pęcherzowiec Diablo, to rozłożysty krzew o wysokości do 3 m, z opadającymi gałęziami tworzącymi półkulistą koronę, zielonymi liśćmi o trzech do pięciu klapach z lekkim fioletowym odcieniem i licznymi jasnoróżowymi kwiatami zebranymi w tarcze. Owoce są fioletowoczerwone;
• kalina bicarp Little Devil to krzew o wysokości od 80 do 100 cm z ciemnofioletowymi liśćmi, różowawo-białymi kwiatami i czerwonymi owocami;
• kalina Andre to krzew o szeroko rozłożystej koronie, osiągający wysokość 2,5 m. Liście w okresie kwitnienia są różowoczerwone, następnie purpurowo z odcieniem brązu;
• pęcherz kaliny Nugget - krzew o wysokości do 2 m, z koroną w kształcie wazonu i stosunkowo małymi, żółtymi liśćmi podczas kwitnienia, które stopniowo zielenieją;
• pęcherzykowiec Luteus to szybko rosnący krzew do 3 m wysokości o białych kwiatach, żółtych liściach z pomarańczowym odcieniem, które latem stają się nieco bardziej zielone;
• Viburnum pęcherz Darts Gold to ulepszona odmiana Luteus: szeroki i gęsty krzew o wysokości do półtora metra z jasnożółtymi liśćmi przez cały sezon, które latem stają się lekko zielone. Kwiaty są białe lub różowawe;
• pęcherzyk kaliny Lady in Red to krzew o wysokości 120-180 cm z czerwonawymi liśćmi i jasnoróżowymi kwiatami, zebrany w gęstych tarczach;
• Red Baron Kalinolistny biculus to zwarty krzew o wysokości do 2 m, z różowawymi kwiatami i ciemnoczerwonymi błyszczącymi, lekko pomarszczonymi trójpłatowymi liśćmi z jaskrawoczerwonymi żyłkami i krwistoczerwonym odcieniem.

Popyt w ogrodnictwie i takie odmiany pęcherzyka jak:

• Opad śniegu,
• Letnia winorośl,
• Nanus,
• Wenus,
• Bursztynowy Jubileusz,
• Anioł Gold,
• Mindia (Coppertina),
• Środkowy blask.

Bąbelkowa roślina w projektowaniu krajobrazu

Do dekoracji ogrodu projektanci krajobrazu często wykorzystują taką technikę, jak sadzenie dwóch odmian gumy do żucia, kontrastujących kolorystycznie: na przykład brązowo-bordowy Red Baron i żółto-cytrynowy Darts Gold. Albo fioletowy Diable d'Or i złotozielony Nugget. Mogą występować naprzemiennie w tym samym rzędzie lub uprawiać w dwóch równoległych liniach.

Na tle mixborders i nasadzeń grupowych bardzo efektownie prezentują się krzewy odmian Diablo i Mindia, które doskonale komponują się z przewiewnym chińskim miskantem, odcieniem perowskiej lawendy i bizantyjskim srebrzystym stachi. Do wytyczenia obszarów funkcjonalnych (np. Oddzielenie dziedzińca od ogrodu lub ogrodzenia placu zabaw) można użyć obrzeży ze zwartych odmian pęcherzyka:

• Bursztynowy Jubileusz,
• Rzutki Gold,
• Summer Vine.

Te same odmiany nadają się do dekoracji ścieżek ogrodowych, obrzeży trawników i obramowania strefy wejściowej do domu. I oczywiście świetnie wygląda żywopłot pęcherza kaliny, do którego będziesz potrzebować wysokich odmian roślin.