Barberry Harlequin: opis i zdjęcie w projektowaniu krajobrazu

Barberry Harlequin - duży rozmiar z barwną koroną. Cechy biologiczne umożliwiają uprawę roślin w klimacie umiarkowanym i subtropikalnym Rosji. Krzewy ozdobne można spotkać w ogrodach i przydomowych. Odmiana jest aktywnie wykorzystywana przez profesjonalnych projektantów do projektowania krajobrazu.

Historia hodowli

Harlequin to odmiana berberysu Thunberg. Jest to odmiana niezależna, nie hodowlana, pochodząca z Japonii. Roślina uprawiana od 1864 roku. Od połowy XIX wieku berberys został sprowadzony do Europy, gdzie zaczął być szeroko stosowany w projektowaniu krajobrazu.

Opis i właściwości berberysu Thunberg Harlequin

Harlequin Thunberg to wolno rosnąca wieloletnia roślina liściasta. Cykl życia krzewu w sztucznie stworzonych warunkach wynosi 30-35 lat. Na wolności wiek berberysu może osiągnąć 50-60 lat. Roczny przyrost kultury wynosi 8-10 cm, kwitnie w piątym sezonie, tworzy pojedyncze kwiatostany. Pełne owocowanie następuje w szóstym roku. W wieku siedmiu lat krzew rośnie w pełni.

Głównym obszarem dystrybucji jest strefa umiarkowana Japonii. Berberys Harlequin Thunberg ma dobry wskaźnik mrozoodporności. Może hibernować w temperaturze -250 C. Nie reaguje na zanieczyszczenia powietrza, nadaje się do projektowania w obszarze metropolitalnym. Odmiana odporna na suszę. Kultura lepiej znosi niedobór wilgoci niż podmokła gleba.

Roślinę umieszcza się tylko w nasłonecznionym miejscu. W cieniu korona traci barwny kolor i zmienia kolor na zielony. Berberys jest mało wymagający dla rodzaju gleby, ale skład musi być zasadowy. Możliwa uprawa na glebie neutralnej.

Ważny! Gleby słabo kwaśne lub kwaśne nie nadają się do berberysu. Skład jest dostosowywany przed sadzeniem i utrzymywany przez cały cykl życia.

Opis rośliny i cechy kwitnienia berberysu Thunberg Harlequin (na zdjęciu):

1. Rośnie w postaci rozłożystego krzewu o zwartej koronie. Wysokość berberysu do 2 m, szerokość 70 cm.
2. Wieloletnie gałęzie są brązowe z czerwonawym odcieniem, cienkie. Pędy wyrastają pionowo ze środka krzewu. Dolne gałęzie są poziome, z opadającymi wierzchołkami.
3. Młode pędy wiosną są pomarańczowe, ostatecznie stają się ciemnoczerwone.
4. Liście są małe, zaokrąglone, zwężone w kierunku podstawy. Są zbierane w pęczkach. Płytki liściowe układane są naprzemiennie.
5. Główne tło liści jest bordowe z białymi, chaotycznie rozrzuconymi pociągnięciami o różnych kształtach i długościach. Jesienią korona staje się monotonna, nabiera szkarłatnych kolorów. Opadanie liści rozpoczyna się dopiero po mrozie.
6. Harlequin Thunberg ma długie, cienkie ciernie, ułożone w 1-3 części razem z liśćmi.
7. Kwiaty półpełne. Wewnętrzne płatki są jasno cytrynowe, zewnętrzne są bordowe. Kwiatostany powstają z kątów liści znajdujących się na całej długości wieloletnich łodyg.
   

   

8. Jagody podłużne, jaskrawoczerwone, nie kruszą się do następnej wiosny, nadając roślinie dodatkowy efekt dekoracyjny.
   

   

Zalety i wady odmiany

Wszyscy przedstawiciele gatunku Thunberg nie stwarzają problemów podczas uprawy. Odmiana Harlequin cieszy się zasłużoną popularnością ze względu na następujące zalety:

• niezwykły kolor liści;
• obfite kwitnienie;
• jasne owoce;
• dekoracyjny wygląd przez cały rok;
• odporność na mróz i suszę;
• wszechstronność w projektowaniu;
• bezpretensjonalna opieka.

Wady obejmują wymagające oświetlenie. Kultura nie toleruje podlewania gleby. Słabo odporna na mączniaka prawdziwego i rdzę.

Metody reprodukcji

W środowisku naturalnym Harlequin Thunberg rozmnaża się przez nasiona. Sadzonki w pełni zachowują cechy morfologiczne i odmianowe rośliny rodzicielskiej. Metodę generatywną można stosować samodzielnie, nasiona dobrze kiełkują, ale sadzonki rosną przez trzy lata zanim zostaną przeniesione na stałe miejsce, dlatego ogrodnicy najczęściej rozmnażają berberys wegetatywnie.

Metoda warstwowania:

• wiosną, przed wypływem soków, dolną gałąź mocuje się do podłoża;
• pokryte warstwą gleby;
• utrzymuj wilgotność dzięki okresowemu podlewaniu;
• dobrze przykryj na zimę.

Ukorzenione pąki wykiełkują w następnym sezonie. Sadzonki wykopuje się, poletka wycina się i sadzi pod koniec sierpnia.

Proces rozmnażania przez sadzonki:

1. Aby uzyskać materiał, wykorzystuje się zeszłoroczne pędy. Sadzonki ścinane są wiosną z wierzchołków o długości 10 cm.
   
2. Umieszczone w pojemniku z pożywką lub przygotuj roztwór macierzysty na miejscu.
3. Na zimę konstrukcja jest starannie izolowana. Jeśli berberys jest w pojemniku, to jest przenoszony do pomieszczenia, w którym temperatura nie wzrasta powyżej +40 C.
4. Wiosną siedzą na miejscu. Uwaga! Podział rośliny jest możliwy, ale niepożądany.

Dorosły Harlequin Thunberg nie zakorzenia się dobrze w nowym miejscu. Jeśli zachodzi potrzeba przeniesienia i podziału, prace wykonywane są wczesną wiosną. Korzeń i glebę traktuje się "Kornevinem", stosuje się nawóz azotowy. Działania te zwiększają szansę przeżycia berberysu.

Sadzenie i pielęgnacja berberysu arlekinowego

Miejsce otwarte na słońce, ale osłonięte od północnego wiatru, przeznaczone jest dla odmiany Arlekin. Obszar z bliskimi wodami gruntowymi nie jest brany pod uwagę, berberys Thunberg nie znajduje się obok wysokich jałowców.

Ważny! Jeśli rdza na efedrze może być precyzyjna, berberys znajdujący się w pobliżu całkowicie pokryje chorobę.

Prace sadzenia przeprowadza się wiosną (mniej więcej w maju), kiedy ustali się temperatura powyżej zera.

Uprawę można sadzić również pod koniec sezonu. Przed mrozem powinno być 1,5 miesiąca. Ten czas wystarczy, aby sadzonka się przystosowała.

Sadzenie berberysu arlekin:

1. Przygotuj mieszaninę humusu i warstwy darni (1: 1), dodaj 20 g superfosfatu do studzienki. Jeśli gleba jest ciężka, dodaje się piasek i torf.
2. Kopią otwór o głębokości 55 cm i szerokości 35-40 cm, a do krawędzi otworu powinno pozostać 10-15 cm ze wszystkich stron.
3. Na dno umieszcza się drenaż i mieszankę składników odżywczych.
4. Sadzonka z otwartym korzeniem jest dezynfekowana i umieszczana w środku wnęki.
5. Zasypiaj z resztą podłoża. Kołnierz korzeniowy znajduje się 3-5 cm nad powierzchnią gleby.
6. Krąg korzeni jest zagęszczany i podlewany.

Rada! Aby korzeń nie wysychał i nie przegrzewał się, po posadzeniu berberysu jest mulczowany.

Gdy rośliny są ułożone w linii, zachowuje się między nimi odległość 50 cm.

Środki agrotechniczne obejmują następujące punkty:

1. Berberys arlekin to roślina odporna na suszę. W wieku rozrodczym może to dotyczyć sezonowych opadów. Podczas nienormalnej suszy berberys Thunberg jest podlewany dużą ilością wody raz w tygodniu. Sadzonki w sezonie sadzenia wymagają regularnego nawilżania niewielką ilością wody.
2. Harlequin Thunberg jest karmiony od drugiego roku wzrostu, w pierwszym sezonie ma wystarczającą ilość substratu odżywczego. Na początku sezonu wegetacyjnego wprowadza się azot i materię organiczną, w okresie kwitnienia - fosfor i potas, jesienią - superfosfat i kompost.
3. Chwasty berberysu są odchwaszczane, a gleba jest napowietrzona. Wykres zależy od częstotliwości tworzenia się skorupy. Jeśli krąg w pobliżu pnia jest ściółkowany, nie ma takiej potrzeby.
4. Strzyżenie wykonuje berberys arlekinowy w lipcu, ale procedura nie jest obowiązkowa, w zależności od pomysłu na projekt. Cięcie jest konieczne jesienią. Krzew jest przerzedzony, usuwa się suche i rosnące do wewnątrz gałęzie. Zamarznięte obszary są odcinane wiosną. Berberys Thunberg potrzebuje odmładzającego zabiegu w wieku dziesięciu lat. W przyszłości impreza odbywa się w odstępach 1 raz na 4 lata.
5. Dorosły krzew odmiany arlekin nie potrzebuje okrycia korony na zimę. Jeśli łodygi są częściowo zamrożone, berberys całkowicie zastąpi. Głównym zadaniem jest zachowanie korzenia. Krąg pnia pokryty jest warstwą kompostu i słomy. Młody Harlequin Thunberg nie będzie zimował bez ocieplenia. Roślina jest spudowana, ściółkowana i pokryta izolacją.

Szkodniki i choroby

Berberys Harlequin Thunberg charakteryzuje się średnią odpornością na grzyby. Kultura często choruje na mączniaka prawdziwego. W celu zapobiegania krzew jest traktowany siarczanem miedzi na początku sezonu. Przy pierwszym znaku dotknięte części korony odcina się i spryskuje „Fitosporin”.

Główną szkodę dla odmiany Thunberg Harlequin powoduje:

• mszyca;
• ćma;
• sawfly;
• pająk.

Wiosną krzew traktuje się płynem Bordeaux, gdy pojawiają się owady używają: "Actellic", "Aktara", "Engio".

Barberry Harlequin w projektowaniu krajobrazu

Arlekin o różnorodnych liściach będzie odpowiedni zarówno w ogrodzie, jak i na miejscu.

Roślina jest spokojna co do fryzury, krzewowi można nadać dowolny kręcony lub geometryczny kształt.

Kultura jest harmonijnie połączona z praktyczną ze wszystkimi gatunkami, które mają takie same wymagania dotyczące miejsca wzrostu i składu gleby.

Wniosek

Barberry Harlequin to wysoki przedstawiciel gatunku Thunberg. Odwieczna roślina liściasta ma dobrą mrozoodporność i niewymagające podlewanie. Jest uprawiany w regionach centralnych, pasie środkowym i na Kaukazie Północnym. Jasna korona zachowuje swój efekt dekoracyjny do późnej jesieni.