Kanianka roślin (łac Cuscuta) jest rodzaju pasożytów roślin, które zostały zaklasyfikowane jako kwarantanny chwastów. Wcześniej istniała rodzina Dodders, reprezentowana tylko przez ten rodzaj, ale teraz rodzaj należy do plemienia Dodders z rodziny Bindweed. Naukowcy opisali ponad 200 typów uskoków, które są bardzo rozpowszechnione.
Chwastowiec pasożytuje na paszach, melonach i warzywach, uszkadzając ziemniaki, len, jutę, drzewa i krzewy. Zakłóca metabolizm roślin, co powoduje ich osłabienie, opóźnienie wzrostu i rozwoju oraz często obumieranie.
Pasożyt roślinożerny - opis
Kiedy słyszysz zwroty „korzeń buziaka” i „liście dodder”, jest to oczywiście nieporozumienie, ponieważ strzyk kwarantannowy nie ma liści ani korzeni. Składa się z podobnej do sznurka lub nitkowatej łodygi o żółtawym, czerwonawym lub zielonkawo-żółtym odcieniu, która owija się wokół rośliny, wszczepia jej przyssawkę w jej tkanki i pije soki z ofiary. Roślin dotkniętych przez dodder nie można uratować, więc należy je zniszczyć. Naukowcy ustalili, że pasożyt dodder jest w stanie znaleźć swoją ofiarę po zapachu. Małe białe, różowe lub zielone kwiaty dodder o średnicy od 2 do 7 mm zbierane są w kuliste kwiatostany, owocem jest pudełko z czterema lub dwoma zaokrąglonymi nasionami o nieregularnym kształcie o szorstkiej gąbczastej powierzchni. Będąc w ziemizachowują żywotność do 10 lat i nie umierają nawet po przejściu przez przewód pokarmowy zwierząt. Dodder wie, jak ukryć swoje nasiona, aby wyglądały jak nasiona roślin, które zajmuje, i ryzykujesz, że sam obsadzisz tę złą zielsko kwiatami lub ziołami na wiosnę.
Pręga rośnie szybko, pokrywając całe obszary hodowli: jedno nasiono tego pasożyta może tworzyć uszkodzenie o średnicy do 6 m², a wysokie ciśnienie turgoru w łodygach sprawia, że skrawki tego pasożyta nie blakną przez kilka dni. Trawy zarażone przez pryszcz nie wysychają dobrze, są zaatakowane przez pleśń, tracą swoje wartości odżywcze i mogą powodować choroby, a czasem nawet śmierć bydła. Dodder jest nosicielem infekcji wirusowych. Ponadto zawiera alkaloidy, które mogą powodować zatrucia u bydła i koni.
Kontrola doddera
Jak sobie radzić z cwaniakiem
W walce z cwaniakiem duże znaczenie mają środki zapobiegawcze. Przede wszystkim dotyczy to przedsiewnego zaprawiania nasion, ponieważ bardzo często istnieje możliwość, że zostaną one zatkane przez parówkę. Jeśli znalazłeś to chwast na swojej stronie w zeszłym roku, nie siej nasion zebranych w pobliżu tego miejsca, lepiej kupić nasiona od renomowanego producenta lub sprzedawcy.
Ale głównym źródłem infekcji roślin przez cwaniaczkę jest gleba, w której gromadzą się zapasy nasion tego pasożyta. Glebę oczyszcza się z nich, orając ją na dużą głębokość lub stymulując kiełkowanie nasion dodder, a następnie niszczenie ich sadzonek. Stymulują pojawienie się kiełków rośliny pasożyta prowokującym podlewaniem jesiennym i wiosennym. Jeśli sadzonki dodder nie znajdą dla siebie pożywienia, mogą same umrzeć, ponieważ chwast ten nie jest przystosowany do samodzielnego wzrostu. Ale nadal lepiej jest zniszczyć sadzonki i od razu posadzić na tym miejscu pszenicę lub owies - rośliny, na których nie może pasożytować dodder.
W miejscach, w których obserwuje się największą liczbę dodderów, konieczne jest skoszenie wszystkich roślin przed zakwitem, a po wyschnięciu wszystkiego, co skoszone, należy je spalić: niestety, ogonkę można zniszczyć tylko razem z zajmowaną przez nią rośliną, gdyż jest podzielona są niemożliwe.
W walce z dodderami Amerykanie używają miotaczy gazowych, z których traktują winnice i koszone łąki, ale ta metoda nie zakorzeniła się w naszym kraju z różnych powodów.
Na miejscu nie nawozić gleby świeżym obornikiem, używać wyłącznie próchnicy, gdyż podczas kompostowania obornika giną wszystkie nasiona owcy.
Preparaty do dodderów
Zdesperowani metodami agrotechnicznymi, chcąc zniszczyć diada na działce, ogrodnicy próbowali go wapnować siarczanem miedzi i żelaza, nafty, a nawet kwasem siarkowym, ale fungicydy nie działały na chwast, a niszczenie go kwasem jest jak leczenie migreny gilotyną. Spośród wszystkich chemikaliów tylko herbicydy były w stanie opanować szkodnik. Jak niszczyć dodderów chemikaliami? Teren uwolniony od roślin można potraktować mieszaniną azotanu amonu i siarczanu amonu z eterami i solami etyloheksylowymi, ale jeśli coś na tym miejscu wyrosnie, to te rośliny zginą wraz z obrzyną.
Herbicydy szybciej radzą sobie z młodymi psiankami, ale gdy tylko na chwastach pojawią się kwiaty, staje się znacznie bardziej odporny na chemikalia. I jeszcze jedno: herbicydy są bardziej aktywne na mokrej roślinie, dlatego po obfitym podlewaniu lub deszczu konieczne jest traktowanie nimi chwastów.
Herbicydy glebowe Reitar, Zenkor Liquid, Gezagard i inne preparaty o podobnym działaniu dobrze radzą sobie z dodder na ziemniakach, pomidorach i papryce. Marchew jest chroniona przed chwastami dzięki mieszaninie herbicydów Reitar i Stomp. Szwajcarski preparat Titus i japoński pestycyd Targa wykazały dobre wyniki w zwalczaniu chwastów. Jednak pozytywny efekt można osiągnąć jedynie poprzez jednoczesne stosowanie środków profilaktycznych, agrotechnicznych i chemicznych do walki z psotą.
Środki ludowe na cipkę
Niestety, środki ludowe nie mogą pozbyć się cwaniaka, więc lepiej nie tracić czasu na próby, ale zaatakować pasożyta wszystkimi możliwymi sposobami walki, o których mówiliśmy.
Gatunki Dodder
Najczęstsze typy dodder w naszym klimacie to:
Strzyk polny
Jest to roślina o nitkowatych, rozgałęzionych bladożółtych łodygach, które atakują rośliny w ich środkowej i górnej części. Gatunek ten ma białe kwiaty i obfite owocowanie. Cukrzyca makhorka europejska, tytoń, koniczyna, soczewica, soja, groch, wyka, lucerna, buraki, marchew, kapusta, dynia, arbuz, ziemniaki i niektóre chwasty.
Alfalfa Dodders
Lucerna zwyczajna, lub przylegająca, ma cienkie, zielonkawe lub żółte włosy z różowym odcieniem nagich łodyg i białe kwiaty zebrane w gęste kłębuszki z wypustkami u podstawy. Ten chwast infekuje wiele roślin zielnych, w tym lucernę.
Koniczyna dodder
Ma rozgałęzione czerwone łodygi o grubości do 1 mm. Przed kwitnieniem pasożytuje w dolnej części zdobyczy, tworząc z gałęzi gruby filc, az początkiem kwitnienia unosi się wyżej. Zebrane w gęste kwiatostany kuliste kwiaty koniczyny różowej lub białej osadzone są na bardzo krótkich szypułkach. Gatunek pasożytuje na lucernie, koniczynie, ziemniakach, lnie, burakach, wyce i chwastach.
Len lniany
Różni się od innych gatunków zielonkawożółtymi soczystymi nierozgałęzionymi pędami średniej grubości, żółtawymi kwiatami i pojedynczymi lub podwójnymi nasionami. Zaraża lucernę, koniczynę, len, lniankę, konopie, buraki, a także inne rośliny uprawne i chwasty.
Chmielowy cwaniak
Ma czerwonawo-brązowe lub ciemnoróżowe rozgałęziające się pędy o grubości do 3 mm i różowe kwiaty zebrane w krótkie, kolczaste grona o długości do 2,5 cm Gatunek ten pasożytuje głównie na krzewach i drzewach, a także na sadzonkach krzewów jagodowych i drzew owocowych ...
Europejski dodder
Powoduje uszkodzenia sadzonek koniczyny, wyki, lucerny, tytoniu, agrestu, porzeczki i bzu. Ma czerwonawe łodygi o grubości do 2,5 mm i małe różowawo-białe lub różowe kwiaty zebrane w kuliste kłębuszki o średnicy do 1,5 cm.
Dodders jednokolumnowy
Ten gatunek dodder ma rozgałęzione, przypominające sznur łodygi o grubości około 2 mm i siedzące kwiaty zebrane w luźne kłoski. Chwast pasożytuje na roślinach drzewiastych i krzewiastych, winogronach, słonecznikach, bawełnie, burakach, a także na pokrzywach, łabędziach i piołunu.
Tymianek dodder
Zaraża len, wykę, koniczynę, lucernę, ziemniaki i wiele chwastów. Ma cienkie, czerwonawe lub żółtawe rozgałęziające się łodygi nitkowate o grubości nie większej niż 1 mm, rozwijające się w dolnej części zajmowanej rośliny, tworząc gruby filc oraz różowo-białe kwiaty zebrane w kuliste grona na krótkich szypułkach.
