Chionodoxa (łac. Chionodoxa) to niewymiarowe byliny z rodzaju Scylla z rodziny Liliaceae, z których znanych jest 6 gatunków. Chionodoksy rosną w Azji Mniejszej i na Krecie.
Nazwa rodzaju składa się z dwóch greckich słów: „śnieg” i „duma, chwała”, a wśród ludzi Chionodox nazywany jest „pięknem śniegu” lub „bałwanem”: ta delikatna roślina o wspaniałych kwiatach pojawia się wraz z gajami i przebiśniegami, gdy jest jeszcze na ziemi śnieg.
Sadzenie i pielęgnacja Chionodox
- Kwitnienie: w ciągu 2-3 tygodni w kwietniu wraz z przebiśniegami i gajami.
- Lądowanie: wrzesień-październik.
- Oświetlenie: jasne słońce lub półcień.
- Gleba: luźna. Umiarkowanie wilgotne, dobrze nawożone, obojętne lub zasadowe.
- Podlewanie: tylko podczas suszy, to znaczy, gdy zima była bez śniegu, a wiosna bez deszczu. Podlewanie odbywa się wcześnie rano.
- Top dressing: nitroammofos. Nawozy granulowane są rozrzucane po terenie i osadzane w glebie przez płytkie spulchnianie.
- Rozmnażanie: poprzez podzielenie bulwiastego gniazda.
- Szkodniki: roztocze korzeniowe i gryzonie.
- Choroby: szara zgnilizna, sklerotynoza, fusarium, septoria i achelenchoides.
Kwiat Chionodox - opis
Kwiaty Chionodox są roślinami bulwiastymi o dwóch liściach u podstawy występujących jednocześnie z szypułkami - ciemnozielonych, szeroko lancetowatych, rowkowanych, o długości 8-12 cm, szypułki mają luźne, racemiczne kwiatostany dzwonkowatych sześciopłatkowych kwiatów w kolorze białym, niebieskim, niebieskim lub różowym. Owocem tej rośliny jest soczysta skrzynia, w której dojrzewają czarne nasiona Chionodoxa. Żarówki w kształcie jajka o długości do 3 cm i średnicy do 1,7 cm pokryte są jasnymi łuskami i są przeznaczone do dwóch rocznych cykli.
Sadzenie chionodox w otwartym polu
Kiedy sadzić chionodox w ziemi
Cebulki chionodox najlepiej sadzić wczesną jesienią, kiedy na ich spodniej stronie tworzą się grzbiety korzeni. Roślina dobrze rośnie zarówno w miejscach nasłonecznionych, jak iw półcieniu. Jeśli chcesz uzyskać wczesne kwitnienie, sadzić cebulki tam, gdzie najpierw topi się śnieg. Uprawiana w półcieniu Chionodoxa może zacząć kwitnąć nieco później niż na słońcu, ale będzie trwać dłużej. Możesz nawet sadzić te rośliny pod drzewami i krzewami, ponieważ kiedy kwitnie chionodox, krzewy i drzewa nie mają jeszcze liści, które pochłaniają światło potrzebne do wzrostu i kwitnienia pierwiosnków.
Chionodoxa na otwartym polu najlepiej przylega do roślin takich jak pierwiosnki, ciemierniki, hiacynty, krokusy, pushkinia, białe kwiaty, adoni i irysy karłowate.
Jak sadzić chionodox
Gleba na stanowisku chionodoxa powinna być obojętna lub lekko zasadowa, luźna, umiarkowanie wilgotna i dobrze nawożona. Roślina dobrze opanuje i będzie się dobrze rozwijać, jeśli dodasz do gleby niewielką leśną ziemię ze zgniłym listowiem i fragmentami kory drzew.
Sadzenie chionodoxa odbywa się, podobnie jak sadzenie dowolnej bulwiastej rośliny. To, jak blisko i jak głęboko umieścić cebulki chionodoxa, zależy od ich wielkości. Duże okazy zakopuje się 6-8 cm, umieszczając je w rzędzie w odległości 8-10 cm od siebie. Mniejsze cebulki zakopuje się na 4-6 cm, zachowując odstęp 6-8 cm między nimi.
Dbanie o chionodox w ogrodzie
Jak dbać o Chionodox
Sadzenie chionodoxa i dbanie o nią nie będzie ci przeszkadzać, ponieważ ten kwiat jest jedną z najbardziej bezpretensjonalnych wczesnych roślin kwitnących. Podlewanie ogrodu kwiatowego będzie konieczne tylko wtedy, gdy zimą nie będzie śniegu, a wiosną deszcz. Po zwilżeniu należy ostrożnie poluzować glebę wokół roślin, jednocześnie usuwając chwasty. Aby to zrobić rzadziej, ściółkuj powierzchnię terenu humusem lub suchym torfem. Opieka nad chionodoksami obejmuje karmienie i przesadzanie rośliny, a także, jeśli to konieczne, leczenie ogrodu kwiatowego przed szkodnikami lub chorobami. Jeśli nie chcesz, aby chionodoksy rozmnażały się samoczynnie, oderwij ich jądra, zanim osiągną dojrzałość.
Podlewanie i karmienie Chionodox
Systematyczne, obfite podlewanie jest bardzo ważne dla Chionodox podczas suchej pogody. Gleba jest nawilżana wcześnie rano, aby krople nie spadały na kwiaty. Woda powinna być zimna i osiadła.
Jako nawóz stosuje się kompleksy mineralne, np. Nitroammofosku, na którego wprowadzenie wczesną wiosną chionodoksy reagują bujnym i długim kwitnieniem. Na tym terenie rozsypuje się nawozy granulowane, po czym powierzchnia jest płytko rozluźniana, aby system korzeniowy roślin szybciej ją przyswajał.
Przeszczep i rozmnażanie Chionodox
Najłatwiej jest rozmnażać chionodoxę wegetatywnie - oddzielając dzieci od cebulki matki, które w jednym sezonie rosną od 2 do 4. W jednym miejscu chionodoxa może dorastać nawet do 10 lat, ale nadal lepiej jest kopać gniazda raz na 5-6 lat, rozdzielać je siedzieć. Cebulki należy usunąć z gleby w drugiej połowie lipca, kiedy naziemna część rośliny żółknie i wysycha. A cebule sadzi się w ziemi, jak już pisaliśmy, na przełomie sierpnia i września, dlatego przed sadzeniem gniazda są przechowywane w suchym, ciemnym miejscu w temperaturze 15-17 ºC. Nie oddzielaj maluchów od cebulki matki zaraz po wyjęciu z ziemi, ponieważ podczas przechowywania najmniejsze z nich mogą umrzeć. Lepiej jest podzielić gniazdo przed sadzeniem jesiennym, które odbywa się zgodnie ze schematem już opisanym przez nas.
Hodowla chionodoksów metodą nasion jest niewłaściwa, ponieważ dobrze rozmnażają się przez samosiew: na nasionach znajduje się mięsista formacja, którą mrówki bardzo lubią, wyrywając nasiona daleko poza miejsce. Chionodox z nasion kwitnie w ciągu 2-3 lat.
Chionodoxa zimą
Po zakończeniu kwitnienia strzała chionodoxa jest odcinana, ale liście, jak już napisano, są usuwane dopiero po ich więdnięciu - w drugiej lub trzeciej dekadzie lipca. Chionodoxa bez problemu znosi zimowe przymrozki, ale jeśli posadziłeś ją na otwartej przestrzeni, lepiej przykryć ją na zimę stertą suchych liści lub rzucić świerkowymi łapami. Chociaż w regionach południowych ten środek ostrożności jest niepotrzebny.
Szkodniki i choroby Chionodox
Jak każda inna bulwiasta roślina, Chionodoxa jest podatna na choroby grzybowe, takie jak szara zgnilizna, sclerotinia, fusarium, septoria i achelenchoides. Problem w tym, że te choroby dotykają cebulki pod ziemią, a my obserwujemy, jak mówią, ostatni akt zabawy - żółknięcie i wysychanie liści, ale nie mamy czasu na uratowanie rośliny. Dlatego zaleca się marynowanie materiału nasadzeniowego przed sadzeniem w roztworze Fundazolu i przestrzeganie umiaru podczas podlewania, unikając stagnacji wody, aw konsekwencji gnicia cebul.
Spośród szkodników chionodoxa najbardziej niebezpieczne są larwy kleszcza korzeniowego i gryzonie, które uszkadzają cebulki rośliny. Traktowanie rośliny preparatami roztoczobójczymi (Aktara, Akarin, Aktellik, Agravertin i tym podobne) jest skuteczne przeciwko kleszczom, a one pozbywają się myszy i kretów, rozrzucając zatrute przynęty po miejscu.
Rodzaje i odmiany Chionodox
Jak już wspomniano, naukowcy opisali sześć rodzajów chionodoxa, ale tylko trzy z nich są uprawiane w kulturze, a także odmiany i hybrydy różnych gatunków roślin.
Chionodoxa forbes (Chionodoxa forbesii)
lub Chionodoxa tmolusi (Chionodoxa tmolusi) występuje naturalnie w południowej Turcji. Gatunek ten osiąga wysokość do 25 cm, na szypułce tworzy luźne grono, składające się z maksymalnie 15 białych lub różowych kwiatów. Gatunek ten nie tworzy nasion, ale cebulki rosną corocznie wraz z dziećmi. W kulturze Chionodox forbesia od 1976 roku. Takie odmiany roślin uprawnych są znane:
- Alba - Chionodoxa o śnieżnobiałych kwiatach;
- chionodoxa Blue Giant - odmiana o okwiatach o intensywnie niebieskim kolorze;
- Pink Giant to forma ogrodowa o lawendowo-różowych kwiatach.
Chionodoxa luciliae
lub Chionodoxa gigantea nosi imię Lucille Boissier. Chionodox rośnie w górach Azji Mniejszej osiągając wysokość zaledwie 20 cm Liście roślin tego gatunku są rowkowane, liniowe. Kwiaty do 3 cm średnicy, niebiesko-niebieskie z białą szyjką, zebrane w kwiatostany do 10 sztuk. W kulturze gatunek istnieje od 1764 roku. Popularne są następujące odmiany chionodox Lucilia:
- biała - roślina do 10 cm wysokości z białymi kwiatami do 2,5 cm średnicy, z których 3-4 sztuki na jednym pędzelku;
- różowy - kolor kwiatów jest różowy z lekkim fioletowym odcieniem.
Ogrodników interesuje różowa odmiana - Chionodox Rose Queen (inaczej Rosie Queen lub Pink Queen), której kwiaty wyróżnia bardzo piękny odcień różu.
Istnieje inny rodzaj chionodox Lucilia - olbrzymi biały o kwiatach do 4 cm średnicy.
Chionodoxa sardinian (Chionodoxa sardensis)
również pochodzi z Azji Mniejszej. Jest to roślina o dwóch liniowych liściach, mocnych szypułkach o wysokości do 12 cm, które mają do 10 jasnoniebieskich kwiatów o średnicy do 2 cm, zebranych w luźne grona. Roślina uprawiana od 1885 roku. Gatunek ma formy ogrodowe o białych i różowych kwiatach.
Znane są również krasnoludki Chionodox lub Cretan, Chionodox białawy i Mrs.Lok, które były używane do uzyskiwania nowych odmian, ale nie zostały jeszcze wprowadzone do kultury. Przy udziale różnych gatunków chionodoxa hodowca V. Khondyrev stworzył serię wspaniałych mieszańców: Aquarelle, Artemis, Absolute, Atlantis, Andromeda, Aphrodite i Arctic. Popularne są również hybrydy między pokrewnymi roślinami Chionodox Forbes i Scylla dwulistna, które nazywane są chionoscilla. Nie przekraczają 10 cm wysokości, a ich małe niebieskie kwiaty w kształcie gwiazdy nie tworzą luźnych, jak u chionodox, ale gęste kwiatostany.
