Miskant roślinny (łac. Miskant) lub wachlarz jest bliskim krewnym trzciny cukrowej i należy do rodzaju bylin zielnych z rodziny Bluegrass (zboża), powszechnych w subtropikalnych i tropikalnych regionach Azji, Australii i Afryki. W rodzaju występuje około 40 gatunków roślin.
W kulturze miskant jest jednym z najpopularniejszych zbóż ozdobnych. Miskant w projektowaniu krajobrazu służy do ozdabiania zbiorników, trawników, a także do tworzenia suchych kompozycji florystycznych.
Posłuchaj artykułu
Sadzenie i pielęgnacja miskanta
- Lądowanie: od końca marca do połowy maja.
- Kwitnienie: w drugiej połowie lata.
- Oświetlenie: jasne światło słoneczne.
- Gleba: wilgotna, żyzna, blisko zbiornika. Miskant słabo rośnie na ciężkiej glinie i piasku.
- Podlewanie: regularnie i obficie można użyć węża.
- Top dressing: regularny i umiarkowany, trzy razy w sezonie, począwszy od drugiego roku: w połowie maja - z roztworem mocznika, w pierwszej połowie lata - z humatami, w drugiej - z nawozami potasowo-fosforowymi.
- Rozmnażanie: przez nasiona, ale częściej przez podzielenie buszu na wiosnę.
- Szkodniki i choroby: Roślina jest niezwykle odporna zarówno na choroby, jak i szkodniki.
Kwiat miskanta - opis
Kwiat miskanta jest byliną o wysokości od 80 cm do 2 mz pełzającymi kłączami, które w poszukiwaniu pożywienia osiągają głębokość 6 m, pędy wyprostowane, łuskowate, skórzaste liście o szerokości od 5 do 18 mm i wachlarzowate wiechy długości od 10 do 30 cm, składające się z kłosków ... Miskant jest bezpretensjonalny, wytrzymały i przyjazny dla środowiska, jest interesujący nie tylko ze względu na swój efekt dekoracyjny, ale także jako paliwo dla elektrowni, ponieważ podczas jego spalania uwalniana jest duża ilość energii z tworzeniem się minimalnej ilości popiołu ze względu na niską wilgotność surowca.
Sadzenie miskanta
Kiedy sadzić miskanta
Sadzenie miskantu odbywa się wiosną, kiedy gleba się nagrzewa - od końca marca do połowy maja. Miskanty są ciepłolubne, dlatego sadzimy je w miejscach dobrze oświetlonych i nasłonecznionych, chronionych przed zimnym wiatrem. Ale jeszcze bardziej niż ciepło miskanty uwielbiają wodę, dlatego preferują wilgotne, żyzne tereny przybrzeżne. Jakość gleby dla miskanta nie jest bardzo ważna, ale najgorzej rosną na piaskach i ciężkich glinach.
Jak sadzić miskanta
Decydując się na uprawę miskanta na działce, kup dorosłe sadzonki: roślina ta ma bardzo długi okres wegetacji, gdyż ciepłolubny miskant zaczyna rosnąć dopiero, gdy temperatura powietrza osiągnie 25 ºC, więc młoda sadzonka po prostu nie zdąży się uspokoić i wzmocnić przed nadejściem chłodów.
Dorosła sadzonka ma większy margines bezpieczeństwa, a przy dobrym schronieniu może bezboleśnie przetrwać nawet mroźną zimę. Warstwę żyznej gleby umieszcza się w otworze do sadzenia, który powinien mieć nieco większą objętość niż system korzeniowy sadzonki, następnie sadzonka jest do niej obniżana, a puste przestrzenie wypełnia się ziemią, stopniowo ją ubijając. Po posadzeniu miskant jest obficie podlewany.
Opieka nad miskantem w ogrodzie
Jak dbać o miskanta
Miłośnicy roślin przekonują, że nie ma gorszego widoku niż wysychający miskant, dlatego nie zapomnij go podlać, zwłaszcza w czasie gorących i suchych okresów. Do podlewania miskantu najlepiej użyć węża - im obfitszy, tym lepiej. Uprawa miskanta obejmuje również regularne, ale umiarkowane dokarmianie, ponieważ np. Nadmiar azotu prowadzi do wylegania rośliny.
W pierwszym roku miskant nie jest dokarmiany, aw przyszłości nawozy stosuje się dwa razy w sezonie: w połowie maja wymagane będzie nawożenie płynne nawozami azotowymi - np. Roztworem mocznika. W pierwszej połowie lata teren podlewa się humatami, aw drugiej stosuje nawozy potasowo-fosforowe. Kiedy zaczynasz uprawiać miskant, nastaw się na stałą kontrolę chwastów, przynajmniej przez pierwsze dwa lata życia rośliny. Wtedy, gdy się wzmocni i wyrośnie, chwasty nie będą już przebijać się przez intensywnie rozrastające się korzenie miskantu. Ale dzięki korzeniom rośliny nie musisz poluzowywać gleby na miejscu.
Nawiasem mówiąc, wzrost miskantu w ogrodzie będzie musiał być ograniczony, w przeciwnym razie oprócz tej malowniczej trzciny nie będziesz mógł uprawiać niczego innego. Odbywa się to natychmiast po posadzeniu: granice, w których roślina powinna pozostać, są zaznaczone ogranicznikiem. Możesz użyć kawałków żelaza lub łupków jako ogranicznika. Należy je wkopać na całym obwodzie stanowiska, bez szczelin i szczelin, na głębokość co najmniej 20 cm i wznieść się ponad powierzchnię co najmniej o 10 cm, aby korzenie w poszukiwaniu pożywienia nie mogły „przeskoczyć” linii.
Pod koniec lata niektóre gatunki miskantu tracą dolne liście, co zmniejsza efekt dekoracyjny rośliny. Aby zamaskować dolną, przerzedzającą się część krzewów, najlepiej posadzić na stanowisku wysokie hostu - 50-60 cm wysokości, spokojnie rosnące w warunkach nadmiernej wilgotności gleby, bez której miskant nie może się obejść.
To chyba wszystko, co można powiedzieć o uprawie tego zboża. Sadzenie i pielęgnacja miskanta na zewnątrz nie jest pracochłonne, a piękno i skuteczność tej rośliny trudno przecenić.
Rozmnażanie miskanta
Miskant nie lubi zmieniać miejsc, jednak z biegiem czasu pędy w centrum krzewu giną, więc istnieje potrzeba przeszczepu rośliny, który łączy się z podziałem krzewu - jedną z najbardziej niezawodnych metod wegetatywnego rozmnażania miskanta. Krzew dzieli się wiosną lub wczesnym latem, zabieg przeprowadza się bardzo ostrożnie, ponieważ miskant po kontuzjach długo i boleśnie regeneruje się.
Możliwa jest również rozmnażanie roślin przez nasiona. Nasiona miskanta nie wymagają zabiegów przedsiewnych, jednak generatywny sposób rozmnażania będzie wymagał cierpliwości i będzie trwał długo, gdyż roślina wyhodowana z nasion zyskuje atrakcyjność dopiero w trzecim lub czwartym roku. Nasiona kiełkują w doniczkach torfowych, a wraz z nadejściem wiosny, po całkowitym rozmrożeniu gleby, sadzi się je na otwartym terenie. Przypominamy, że miskant nie zachowuje cech odmianowych podczas rozmnażania nasion, dlatego zdecydowana większość ogrodników woli rozmnażać miskant w sposób wegetatywny.
Szkodniki i choroby miskanta
Nic nie wiadomo o chorobach i szkodnikach, które mogą zarazić miskanta. To bardzo zdrowa roślina.
Miskant po kwitnieniu
Przygotowanie miskanta na zimę
Istnieją gatunki miskanta, które są odporne na mrozy, a są takie, które potrzebują obowiązkowego schronienia na zimę. Delikatne odmiany należy chronić nie tylko przed mrozem, ale także przed nagłymi zmianami temperatury. Jeśli zimne trzaski pojawiają się stopniowo, roślina ma czas na dostosowanie się do zmian natury, ale jeśli niespodziewanie wybuchną mrozy, może umrzeć. Aby temu zapobiec, przykryj miskanta foliową chatką tak, aby powietrze mogło przepływać pod nią z boków, a na wierzch folii, również z chatką, zamontuj dwie drewniane tarcze - taka konstrukcja uchroni miskanta przed nagłym trzaskiem zimna.
Nie zapomnij jednak o ściółkowaniu terenu przed budową schronienia i zabezpieczeniu korzeni przed zamarzaniem grubą warstwą luźnej gleby.
Rodzaje i odmiany miskantu
Miskant olbrzymi (Miscanthus giganteus)
Najprawdopodobniej jest to złożona hybryda, która od dawna jest znana ogrodnikom, ale której pochodzenia można się tylko domyślać. Jego wyprostowane łodygi osiągają wysokość 3 m, płaczące ciemnozielone liście z białym paskiem wzdłuż nerwu, liście do 25 cm szerokości, rozciągające się od łodygi we wszystkich kierunkach, sprawiają, że roślina wygląda jak duża fontanna. Gatunek ten kwitnie późnym latem z różowawymi wiechami, które z czasem stają się srebrzyste, a na obszarach o zimnym lecie miskant olbrzymi może w ogóle nie kwitnąć.
Najczęściej ten widok jest używany jako akcent w tle. Wymaga maskowania dolnej części łodyg ze względu na obumieranie liści w drugiej połowie lata.
Chiński miskant (Miscanthus sinensis)
Rośnie naturalnie w Chinach, Korei, Japonii i Rosji. Jest to wieloletnia trawa z luźnym krzewem, krótkimi kłączami i wyprostowanymi łodygami do 3 m. Liście są liniowe, twarde i szorstkie, do 1,5 cm szerokości, z szorstkim żebrem wzdłuż środkowej żyły. Kwitnie pojedynczo kwitnącymi kłoskami o długości do 7 mm, zebranymi w luźne wiechy. Gatunek jest uprawiany od 1875 roku, jego zimotrwalosc jest względna, dlatego wymagane jest suche schronienie i mulczowanie na zimę.
Chiński miskant jest najpopularniejszym gatunkiem w kulturze; dziś znanych jest ponad sto jego odmian, które różnią się kolorem i kształtem kwiatostanów, wielkością i zarysem krzewu. Wśród nich są zarówno rośliny ciepłolubne, jak i te, które są bezpiecznie uprawiane na środkowym pasie. Na przykład:
- Blondeau - krzew o wysokości do 2 m, odporny na zimno - hibernuje bez schronienia;
- Variegatus to luźny krzew o wysokości nie większej niż półtora metra z białymi podłużnymi paskami na liściach;
- Miscanthus Zebrinus, czasami nazywany Miscanthus Zebrina, to różnorodna roślina z poprzecznymi żółtymi paskami nad zielonymi liśćmi;
- Ferner Austin - do półtora metra wysokości, na wąskich, wdzięcznych zielonych liściach, z białym paskiem wzdłuż środkowej żyłki, jesienią zmieniający kolor na czerwonawo-czerwony. Wachlarzowate, jaskrawoczerwone wiechy z białymi wierzchołkami, które kwitną w sierpniu, stopniowo stają się srebrzysto-brązowe;
- Morning Light to wdzięczna, niska roślina o wąskich liściach o białych krawędziach. Niestety odmiana kwitnie późno i nie każdego roku;
- Strictus - miskant o wysokości do 270 cm z jasnymi, pstrokatymi liśćmi o szerokości do 1,5 cm, wzdłuż których występują na przemian poprzeczne jasne białe i zielone paski oraz czerwonawe jednokwiatowe kłoski w luźnych wiechach.
Miskant cukrowy lub miskant cukrowy (Miscanthus sacchariflonis)
Rośnie w Rosji na wilgotnych obszarach od regionu Amur do południa terytorium Primorsky, a także w Korei, Chinach i Japonii. Roślina ta ma do 2 m wysokości z nagimi łodygami, liniowymi jasnozielonymi opadającymi liśćmi o długości do 60 cm i szerokości do 1,5 cm, kwitnących białymi lub srebrzysto-różowymi wiechami do 25 cm długości. Ponieważ gatunek ten jest ciepłolubny, jego rozwój rozpoczyna się późną wiosną, ale przez cały ciepły sezon intensywnie rośnie sacharoza miskanta. Kwitnie od lipca, zachowuje efekt dekoracyjny do października.
Jest odporny na zimno, hibernuje bez zadaszenia, ale ściółkowanie terenu jest pożądane w przypadku braku śniegu. Najpopularniejszą formą jest Robustus - roślina, która jest większa niż główny gatunek.
