Roślina Korostavnik (łac. Knautia arvensis) należy do bylin zielnych z rodziny wiciokrzewów. Nazwa rodzajowa wywodzi się od nazwiska niemieckiego lekarza i przyrodnika Christiana Knauta, który opracował klasyfikację roślin na podstawie właściwości korony. Rosyjska nazwa rodzaju ma wspólny rdzeń ze słowem „parch”. Roślina jest również nazywana scabiose.
Niektóre gatunki z rodzaju Korostavnik są uprawiane jako ozdobne rośliny kwiatowe, a gatunek Korostavnik to roślina lecznicza, która rośnie dziko na żyznych glebach łąk, nieużytków, skrajów lasów i wzdłuż dróg w całej Europie.
Sadzenie i pielęgnacja drzewa
- Kwitnienie: przez całe lato, czasem część jesieni.
- Sadzenie: wysiew w otwartym terenie - na początku kwietnia, siew na sadzonki - pod koniec lutego lub na początku marca, sadzenie w otwartym terenie - w maju.
- Oświetlenie: jasne światło słoneczne.
- Gleba: przepuszczalna, neutralna.
- Podlewanie: rzadkie i umiarkowane po wyschnięciu wierzchniej warstwy gleby.
- Top dressing: nawozy potasowo-fosforowe w okresie pączkowania.
- Przycinanie: po kwitnieniu łodygi są przycinane i całkowicie odcinane jesienią.
- Rozmnażanie: nasiona.
- Szkodniki: nie dotyczy.
- Choroby: zgnilizna grzybów, mączniak prawdziwy.
- Właściwości: roślina ma nie tylko walory dekoracyjne, ale także lecznicze: antyseptyczne, przeciwzapalne i wykrztuśne.
Korostavnik - opis
Jest to wieloletnia roślina miododajna i ozdobna o rozgałęzionym kłączu. Łodyga jest prosta, rozgałęziona w górnej części, osiągająca wysokość od 40 do 100 cm i pokryta gęstym i szczeciniastym pokwitaniem. Liście łodygowe są siedzące, naprzemiennie, pierzasto oddzielone, a liście u podstawy są podłużne, lancetowate. Małe biseksualne kwiaty zebrane są w gęstych, lekko spłaszczonych kulistych główkach. Kwiaty brzeżne są duże, lejkowate liliowe lub różowo-liliowe. Korona składa się z pięciu połączonych płatków. Trawa Korostavnicka kwitnie przez całe lato, aw ciepłym sezonie również jesienią. Owocem kory jest hemikarp.
Uprawa szczekacza
Lądowanie na skróty
Kwiat rośnie w rozsadach i bez pestek. Wybór metody zależy przede wszystkim od warunków klimatycznych: na obszarach, gdzie często występują przymrozki powrotne, lepiej jest uprawiać sadzonki przez sadzonki, a na obszarach z ciepłymi wczesnymi wiosnami nasiona sadzonek można wysiewać bezpośrednio do ziemi. Odbywa się to na początku kwietnia: nasiona umieszcza się na powierzchni w pewnej odległości od siebie i zakopuje w ziemi o 2 mm. Z góry rośliny przykrywa się warstwą kompostu o grubości 1 cm, nasiona kiełkują po około 2 tygodniach i należy je natychmiast przerzedzać, pozostawiając 25 cm odstęp między sadzonkami.
W przypadku sadzonek nasiona szczekacza wysiewa się pod koniec lutego lub na początku marca. Pudełko lub pojemnik jest używany jako pojemnik. Nasiona układa się na wilgotnym podłożu, lekko posypuje ziemią, opryskuje butelką z rozpylaczem, przykrywa polietylenem, umieszcza w ciepłym, jasnym miejscu i utrzymuje w temperaturze 15-17 ºC, przewietrzając codziennie przez godzinę. Pierwsze pędy mogą pojawić się za tydzień i od tego momentu pokrywa się zdejmuje.
Gdy tylko sadzonki będą miały dwa prawdziwe liście, sadzi się je w oddzielnych doniczkach lub nurkuje w większym pudełku w odległości 5 cm od siebie. W otwartym terenie sadzonki kory sadzi się po dwóch tygodniach twardnienia, gdy minie zagrożenie nawracającymi przymrozkami.
Otwarte słoneczne obszary z lekką, dobrze przepuszczalną, neutralną glebą są odpowiednie dla szczekacza. Przed sadzeniem w gruncie wskazane jest dodanie kompostu lub zgniłego obornika w ilości 1 wiadra na 1 m2 działki. Otwory sadzonek wykopuje się w odległości 20-25 cm od siebie. Po posadzeniu korostawnik jest podlewany.
Opieka nad szczekaczem
Podlewanie szczekacza odpornego na suszę wymaga umiarkowanego i rzadkiego podlewania: gleba jest nawilżana, gdy jej wierzchnia warstwa wysycha. Nasiąkanie wodą dla szczekacza jest wyjątkowo niepożądane i może prowadzić do zgnilizny korzeni i śmierci rośliny. Po podlaniu gleba między krzakami jest od czasu do czasu poluzowana, podczas usuwania chwastów.
Aby kwiaty korostavnika były większe i jaśniejsze, roślina jest karmiona nawozami potasowo-fosforowymi w okresie pączkowania, a terminowe usuwanie wyblakłych głów stymuluje tworzenie nowych pąków.
Po kwitnieniu łodygi, które utraciły efekt dekoracyjny, są przycinane, a przed zimowaniem są całkowicie odcinane. Zimoodporny korostawnik hibernuje bez izolacji, ale jeśli w twojej okolicy zima jest mroźna i bezśnieżna, lepiej przykryć obszar suchymi liśćmi lub przykryć próchnicą.
W wyniku obfitego lub częstego podlewania hodowca może zachorować na choroby grzybowe, w szczególności na zgniliznę korzeni lub mączniaka prawdziwego. Od zgnilizny roślinę traktuje się fungicydami, a od mączniaka prawdziwego - opryskując liście roztworem dziewanny lub sody kalcynowanej. Konieczne jest również ponowne rozważenie systemu nawadniania dla hodowcy. Roślina jest odporna na szkodniki.
Rodzaje skrótów
Jako rośliny ozdobne uprawiana jest kora polna, której opis podaliśmy na początku artykułu, a także kora macedońska.
Scabiosa macedońska (lub Scabiosa rumelica = Scabiosa lyrophilla) występuje w naturze w południowo-wschodniej Rumunii i na środkowych Bałkanach.Jest to wieloletnia roślina zielna, czasami uprawiana w uprawie dwuletniej. łodygi owłosione, rozeta u podstawy lancetowato-wydłużonych liści, które pozostają zielone nawet w zimie oraz pierzaste liście łodygi z owalnymi zębatymi płatami. są:
- Róża egipska - odmiana o główkach w kolorze czerwonego wina;
- Gwiazda rubinowa - roślina o kwiatostanach o ciemnym rubinowym odcieniu;
- Pinkation Plant jest niższy od gatunku pierwotnego, z główkami ciemnoczerwonej barwy.
Czasami na stronach internetowych można znaleźć wzmiankę o takich roślinach jak zwykły hodowca, kora łąkowa czy kora tatarska , ale tak naprawdę we wszystkich tych przypadkach nie mówimy o hodowcy, ale o gatunku mielnicy należącej do rodziny Astrovye, czyli Compositae, to jako korostawnik reprezentuje rodzinę wiciokrzewów.
Właściwości szczekacza - szkoda i korzyść
Przydatne właściwości szczekacza
Szczekacz polny to zioło ozdobne, będące jednocześnie rośliną leczniczą. Z jego pomocą ustalają metabolizm i usuwają toksyny z organizmu. Roślina ma właściwości antyseptyczne, przeciwzapalne i wykrztuśne, które pomagają w leczeniu zapalenia oskrzeli, chorób układu moczowo-płciowego, chorób skóry i szczelin hemoroidalnych. Ziele szczekacza usuwa również pchły.
Balsamy i kompresy z wywaru i nalewki z korostavnika stosuje się w leczeniu świerzbu, neurodermitów i egzemy, w tym na skórze głowy, a pocierając twarz nalewką, można pozbyć się trądziku i trądziku.
Zioło tej rośliny znajduje się w kolekcji antyalergicznej. Należy zauważyć, że pole korostawnik znalazło zastosowanie tylko w medycynie tradycyjnej.
Hodowca terenowy - przeciwwskazania
Nie znaleziono jeszcze przeciwwskazań do stosowania korostavnika, jednak podczas leczenia zapalenia skóry preparatami roślinnymi może wystąpić zaostrzenie na początkowym etapie, które ostatecznie mija.
Ponieważ skład i działanie korostavnika zostały mało zbadane, nie zaleca się stosowania go w leczeniu dzieci, kobiet w ciąży i karmiących.
